Morgunblaðið - 09.08.2014, Blaðsíða 34

✝ GestheiðurGuðrún
Stefánsdóttir
fæddist í Ólafsvík
21. desember
1926. Hún lést á
Dvalar- og hjúkr-
unarheimilinu
Jaðri í Ólafsvík
aðfaranótt 1.
ágúst sl.
Foreldrar henn-
ar voru Svanborg
María Jónsdóttir, f. 14. júní
1891, d. 4. október 1978, og
Stefán Sumarliði Kristjánsson,
f. 24. apríl 1884, d. 14. nóv-
ember 1968. Systkini Gest-
heiðar Guðrúnar voru Sigríð-
ur Hulda, f. 13. mars 1912, d.
28. janúar 1986; Fríða Ey-
fjörð, f. 8. febrúar 1915, d. 23.
mars 1998; Þorgils Valdimar,
f. 23. september 1918, d. 28.
desember 2011; Alexander, f.
ísabet Sigfúsdóttir, f. 12. apríl
1964, börn þeirra eru Vaka
Ýr, Heiðdís Huld og Freyr.
Gestheiður Guðrún ólst upp
í Ólafsvík. Hún stundaði nam
við Húsmæðraskólann á Laug-
arvatni og starfaði við verslun
Kaupfélagsins Dagsbrúnar í
Ólafsvík. Þau Elinbergur giftu
sig á annan dag jóla 1948 og
hófu búskap í Ólafsvík. Auk
húsmóðurstarfs starfaði Gest-
heiður við gæsluvöll Kven-
félags Ólafsvíkur en mestan
hluta starfsævi sinnar starfaði
hún við afgreiðslustörf í útibúi
Apóteks Stykkishólms í Ólafs-
vík. Hún gegndi og af-
greiðslustörfum í Apóteki
Ólafsvíkur frá stofnun þess og
um árabil. Gestheiður Guðrún
var virk í félagsstarfi Kven-
félags Ólafsvíkur, Slysavarna-
deildarinnar Sumargjafar, So-
roptamistaklúbbs
Snæfellsness, sat í stjórn
Krabbameinsfélags Snæfells-
ness og Rauða krossdeild-
arinnar í Ólafsvík.
Útför Gestheiðar Guðrúnar
fer fram frá Ólafsvíkurkirkju í
dag, 9. ágúst 2014, kl. 13.
6. október 1922, d.
28. maí 2008, og
Erla, f. 4. apríl
1930, d. 28. janúar
2010.
Eftirlifandi eig-
inmaður Gestheið-
ar Guðrúnar er
Elinbergur Sveins-
son vélstjóri, f. 14.
júlí 1926. Börn
þeirra eru Sig-
urður, f. 23. apríl
1949, dætur hans eru Rakel,
Jóhanna og Heiða; Svanborg,
f. 1. maí 1950, d. 26. júní 2003,
synir hennar eru Bergur Heið-
ar og Birgir Örn; Sveinn Þór,
f. 28. september 1956, maki
Inga Jóhanna Kristinsdóttir, f.
16. nóvember 1956, börn
þeirra eru Sigurbjörg, El-
inbergur, Sigrún Erla og Gest-
heiður Guðrún; Stefán Rafn, f.
16. desember 1961, maki El-
„Áfram Birgir minn, amma er
komin,“ heyrðist gjarnan á Ólafs-
víkurvelli og vakti iðulega mikla
kátínu meðal annarra vallargesta
og ekki síður þeirra leikmanna
sem til heyrðu. Þetta er sannur
vitnisburður um stuðning ömmu
minnar til okkar allra í gegnum
tíðina.
Amma var merkileg kona.
Hún starfaði í apóteki bæjarins
um nokkurra áratuga skeið og
kynntist þar bæjarbúum af öllum
stærðum og gerðum og myndaði
við þá marga traust vináttubönd.
Viðmót hennar og náungakær-
leikur hefur kristallast í þeim
kveðjum sem borist hafa fjöl-
skyldu okkar síðustu daga. Allir
hafa góðar minningar um ömmu
og er hún sannarlega ein af dætr-
um Ólafsvíkur sem markað hafa
sögu og tíðaranda bæjarins í
gegnum tíðina.
Amma gat verið beinskeytt og
gagnrýnin. Hún var með bein í
nefinu og varði börn sín, barna-
börn og barnabarnabörn gegn
öllum þeim hættum og hindrun-
um sem í vegi gátu orðið. Hún
barði í brjóst okkar hvatningu til
þess að leita eftir innihaldsríku
og hamingjusömu lífi með heil-
brigði og kærleik að leiðarljósi.
Ég minnist þess aldrei að hafa
verið skammaður heldur var það
frekar svo að jákvæð hegðun og
framkoma var verðlaunuð.
Heimili okkar allra var að
Skálholti 11. Þar liggja minning-
ar okkar greyptar í stein og
flæða þær nú um huga og hjörtu
okkar allra. Í höll minninganna
var mikil hlýja, reglusemi og
fiskur í flest mál. Ég var svo
heppinn að fá að búa hjá ömmu
og afa um langt skeið. Þessir
tímar eru mér dýrmætir enda
mótuðu þeir mig sem einstakling.
Langar kvöldstundir í stofunni
að spjalla um heima og geima við
undirleik Richard Clayderman í
Kenwood-græjunum, nú eða
jólaundirbúningur undir undra-
verðum tónum Roger Whittaker.
Þetta gat ekki verið betra enda
alltaf nægur tími til staðar til
þess eins að gefa af sér og njóta
samverunnar.
Eftir að ég fluttist að heiman
hef ég verið í nánu sambandi við
bæði ömmu og afa. Hugurinn
leitar til þeirra á öllum stundum.
Er ég hóf búskap hafði ég aldrei
haldið jól án þeirra og mömmu og
var það ansi þung byrði að breyta
til. Gekk það samt vel enda um-
burðarlyndi unnustu minnar nær
endalaust og því fékk ég að halda
í ákveðna þætti hátíðarhalda
Skálholts 11. Man vel eftir því að
hafa hringt í ömmu á jóladag
þegar ég þurfti að undirbúa jafn-
ing með hangikjötinu. Því var
reddað símleiðis og í dag tel ég
mig búa til afbragðs jafning,
þökk sé elskulegri ömmu minni.
Amma var minn helsti stuðn-
ingsmaður og hvatti mig áfram í
mínu námi frá fyrstu til síðustu
kennslustundar. Á seinni stigum
námsins hugsaði ég til hvatning-
arorða hennar og lagði aðeins
harðar að mér til þess að ná settu
marki og kannski líka smá til
þess að bregðast ekki henni, né
mér sjálfum.
Er ég kveð þessa fallegu og
mögnuðu konu, vinkonu og
ömmu þá hlýnar mér. Þvílíkur fé-
lagsskapur, nánd og heiður, að
hafa fengið að eiga hana verður
aldrei frá mér tekið. Eftir stend-
ur elsku besti afi minn og á hann
hug okkar allra og munum við
umvefja hann hlýju og kærleika
sem aldrei fyrr.
Hvíl þú í friði, elsku besta
amma mín.
Birgir Örn og fjölskylda.
Elsku amma Heiða!
Fallegu brúnu augun þín,
brosið þitt, kærleikurinn í garð
okkar Daða og strákanna okkar,
kjötsúpan, bóndarósirnar í garð-
inum, slæðurnar og fínu skórnir
þínir. Ég get lengi talið upp allar
fallegu minningarnar um þig,
elsku amma mín.
Þið afi hafið ávallt verið mér
svo miklar fyrirmyndir og verðið
alltaf. Þið fylgdust alltaf svo vel
með okkur barnabörnunum og
létuð ykkur svo annt um að öllum
farnaðist vel og væru sáttir við
lífið. Mér finnst svo stutt síðan ég
skrapp í heimsókn í Skálholtið
þar sem þú varst í eldhúsinu að
útbúa eitthvað gómsætt með
kaffinu og afi í bílskúrnum. Það
voru allir velkomnir í Skálholtið
enda alltaf heitt á könnunni og
jólakaka á borðinu. Kærleikur-
inn og hlýhugur þinn leyndi sér
ekki enda leið mér alltaf vel hjá
ykkur.
Elsku fallega amma mín! Það
eru örfáar vikur síðan þú talaðir
um að þú gætir hjálpað mér að
passa strákana svo ég gæti farið
að vinna aftur. Hlutirnir eru
fljótir að breytast og því er ekki
annað hægt en að vera þakklátur
fyrir allar minningarnar og að
hafa átt þig að. Allar góðu stund-
irnar sem ég hef átt með þér og
strákunum mínum eru mér svo
dýrmætar. Við Daði og strák-
arnir höldum áfram að eiga ynd-
islegar stundir með afa þar sem
hann heillar strákana með því að
smella saman fingrum og
humma.
Elska þig, amma mín! Hvíldu í
friði.
Þín
Sigrún Erla.
Elsku amma Heiða.
Í dag kveðjum við þig. Þótt
sorgin og söknuðurinn fylli huga
minn gerir þakklætið það líka.
Orð fá varla lýst þakklæti mínu
yfir að hafa átt þig sem ömmu
mína. Þú varst mér svo kær, líka
mín hjartavinkona.
Hvergi annars staðar en í
Skálholtinu, hjá ömmu og afa, hef
ég fundið fyrir eins mikilli óskil-
yrtri ást og stuðningi. Hvergi hef
ég sofið eins vært. Einungis
þurfti ég bara að taka upp sím-
ann og hringja í þig ef mér leið
illa. Bara það eitt að heyra í þér
færði allt til betra horfs og líð-
anar.
Þótt þú værir ekki með lausnir
við öllu þá leið mér strax betur
við það eitt að heyra í þér. Þegar
ég hef afrekað eitthvað hefur þú
alltaf verið fyrst allra til að lýsa
stolti þínu af mér og hrósa mér af
slíkri einlægni að sjálfsmat mitt
hefur um leið eflst.
Ég á ótal góðar minningar.
Sumar á ég fyrir mig eina, aðrar
mun ég rifja upp með hverjum
sem vill heyra. Sögur af sam-
verustundum og skemmtilegum
atvikum, í Ólafsvík og bæjarferð-
um ykkar til Reykjavíkur; uppá-
halds var að versla föt og fara í
bíó, stundum með Erlu systur
þinni, og svo heimsóknir ykkar
gegnum árin hingað til Dan-
merkur.
Við áttum símtal sólarhring
áður en þú fórst frá okkur, þar
sem við minntumst þess þegar ég
sem barn fór með þér á samkomu
og tók upp á því, þér til skemmt-
unar, að standa á borðum og
syngja „Ég veit þú kemur í kvöld
til mín“, laglaus og ef til vill takt-
laus.
Ég veit við áttum skap saman
einmitt vegna þess hversu skap-
gerð okkar er lík, hvassar á köfl-
um en skemmtilegar, með eins
fætur og hendur enda á ég nokk-
ur gömul skópör þín sem smell-
passa á mig og dýrmætasta hlut
minn, hringinn sem afi gaf þér
þegar pabbi minn fæddist og þú
gafst mér síðar. Hann passar líka
á fingur minn. Þú kenndir mér
bænir mínar og það hryggir mig
að þú munir ekki kynnast börn-
um mínum einn daginn en ég lofa
að kenna þeim bænirnar og hver
kenndi mér þær.
Fyrir hönd systkina minna,
Freys og Vöku, sem og systur-
barna minna, Ögmundar Stein-
ars og Unu, þakka ég þér og afa
fyrir allan þann ómetanlega kær-
leik ykkar og alúð sem við öll höf-
um fundið og notið í ógleyman-
legum samverustundum okkar.
Fjölskyldan ykkar afa, bræðurn-
ir og frændsystkinin, er frábær
og enda þið ætíð augljóslega stolt
af henni. Ég er svo þakklát fyrir
samheldni okkar allra. Þar finn
ég huggun og ég veit að elsku
Svana tekur á móti þér. Það sefar
sorgina.
Ég mun ætíð minnast orða
þinna til mín þegar við kvödd-
umst áður en ég fór aftur til Dan-
merkur 13. júlí sl., og þakka þér
fyrir alla þína eiginleika og öll
þín gæði. Takk fyrir að vera þú.
Ég tel það blessun að hafa átt þig
að mín 29 ár og geymi ég allar
minningarnar í hjartanu mínu,
alltaf.
Öll símtöl okkar enduðu með
að ég bað þig kyssa afa frá mér.
Núna skal ég kyssa afa.
Gullið hennar ömmu sinnar.
Heiðdís Huld Stefánsdóttir.
Elsku amma mín, ég trúi því
eiginlega ekki að þú sért farin.
Margar minningar sækja nú á
huga minn enda vorum við nánar
því ég hef notið þeirrar gæfu að
fá að alast upp hér í Ólafsvík með
ykkur afa, nánast á hverjum
degi. Fyrir það er ég ykkur afar
þakklát, fyrir að hafa átt þig sem
ömmu og vinkonu mín uppvaxt-
arár. Þú varst svo einlæg og
hjartahlý kona. Ég gat alltaf leit-
að til þín, elsku amma. Sem barn
dvaldi ég oft hjá þér og afa í Skál-
holtinu. Þú varst vön að segja að
Skálholtið væri ekki bara heim-
ilið ykkar heldur heimilið mitt
líka. Ég var afar háð ykkur báð-
um. Dekur- og „kósístundir“
voru margar og þið gáfuð ykkur
mikinn tíma í að sinna mér, ræða
við mig, leika við mig og síðast en
ekki síst að fara með mig, og
stundum vinkonur mínar, í bíl-
túra út í náttúruna enda sóttist
ég eftir því að fá að dvelja hjá
ykkur. Fallegu og skemmtilegu
myndirnar sem afi tók við slík
tækifæri eru líka margar og
varðveita þessar skemmtilegu
stundir okkar.
Ég á svo margar góðar minn-
ingar með þér og afa, t.d þegar
afi sótti mig á hverjum einasta
degi í skólann á „Gullvagninum“
og fór með mig í Skálholtið til þín
þar sem þú varst búin að baka
eða elda eitthvað fyrir okkur afa.
Eftir grunnskólan fór ég síðan í
framhaldsskólann í Grundafirði
en hefðin breyttist lítið því þegar
ég kom heim með rútunni þá
labbaði ég alltaf í Skálholtið til
ykkar, fékk mér að borða og síð-
an sagðir þú alltaf: „Gestheiður
mín, leggðu þig nú hérna í sóf-
ann.“ Þá lagðist ég í sófann
frammi í stofu og þú komst með
stóra hvíta og rauða teppið og
breiddir yfir mig.
Þú varst ekki bara amma mín
heldur varstu einnig góð vinkona
mín. Við náðum svo ótrúlega vel
saman þrátt fyrir 70 ára aldurs-
mun. Ég man vel eftir því þegar
við fórum í „fegurðarsamkeppn-
isleikinn“. Þá varst þú dómarinn
og ég allir keppendurnir; ég
klæddi mig í alla flottu kjólana
þína og hælaskóna og labbaði
margar umferðir. Síðan kom að
úrslitunum. Þá útbjóst þú kórónu
úr einhverju skrauti sem þú
fannst og krýndir sigurvegarann.
Síðan átti sigurvegarinn alltaf að
labba eina umferð í viðbót og þá
kallaðirðu á afa. Þá settust þið í
sófann fram í stofu og klöppuðuð
fyrir mér á meðan ég labbaði
með kórónuna eins og algjör
prinsessa.
Þú sagðir mér nú oft hvað þú
værir ánægð að ég bæri nafnið
þitt og er ég virkilega stolt að fá
að heita þessu fallega nafni.
Ég skal lofa þér því að ég verð
dugleg að heimsækja og knúsa
afa. Ég elska þig elsku amma
mín! Ég mun ætíð varðveita fal-
lega minningu þína.
Þín nafna,
Gestheiður Guðrún
Sveinsdóttir.
Í dag kveð ég elsku ömmu
mína sem lést eftir skammvinn
veikindi. Amma Heiða var ein-
stök kona, alltaf vel til höfð,
elskuleg, blíð og góð.
Ég var svo heppin, fimm ára
gömul, að tengjast Skálholtsfjöl-
skyldunni. Frá fyrsta degi var
mér tekið sem þeirra barnabarni,
frá sama degi kallaði ég þau
ömmu og afa. Síðustu daga hafa
minningarnar hrannast upp;
gleðitár, bros og hlýja. Þegar ég,
mamma og pabbi vorum á leið-
inni til Ólafsvíkur biðu þau eftir
okkur uppi á Fróðárheiði og ég
stökk yfir í bílinn þeirra og þar
beið mín suðusúkkulaði og
heimanýbökuð jólakaka. Mér
þótti gott að labba eftir skóla nið-
ur í Apótek til ömmu að fá faðm-
lag og stundum apótekaralakkr-
ís. Stolt var ég af því að eiga hana
fyrir ömmu. Hún var hlý og góð
við alla. Á sumrin lékum við
barnabörnin í fallega garðinum
hjá ömmu og afa. Hápunkturinn
var þegar afi blés upp litlu sund-
laugina.
Jólaboðin í Skálholtinu. Þar
var allt svo fallega skreytt eins
og ömmu einni var lagið. Plata
sett á fóninn, spil, spjall og loks
slidesmyndasýning afa. Mér
hlýnar um hjartaræturnar við
þessar minningar. Á haustin var
alltaf sláturgerð í Skálholtinu og
var ég látin taka virkan þátt í því.
Ég reyndi nú oft að komast hjá
því en komst sjaldnast upp með
það. Við tókum þar síðast slátur
fyrir tveimur árum. Amma ætl-
aði bara að leiðbeina okkur og
koma okkur af stað. Það endaði
þó þannig að hún, mamma og
Gummi maðurinn minn gerðu
þetta allt. Ég færði þeim bara
kaffi af og til og hlustaði á sög-
urnar.
Amma kenndi mér margt.
Náungakærleikur var þar efstur
á blaði; alltaf að koma vel fram
við aðra og sýna áhuga, virðingu
og hlýju. Amma sagði mér að við
ættum alltaf að vera vel til hafðar
og snyrtilegar. Þannig var hún
alltaf, stórglæsileg kona sem alls
staðar var tekið eftir. Ég heim-
sótti hana á spítalann fyrir
tveimur vikum og þá hafði hún
miklar áhyggjur af hárinu á sér.
Hún yrði að fara að komast á
hárgreiðslustofu í litun. Þetta
lýsir ömmu vel. Nokkrum dögum
seinna fór hún aftur heim og sem
betur fer gat mamma bjargað
þessum málum og litað á henni
hárið.
Amma lést í faðmi fjölskyld-
unnar, hjá afa og sínum nánustu,
alveg eins og hún óskaði sér við
þessar kringumstæður.
Mikið á ég eftir að sakna þess
að sitja við eldhúsborðið og
spjalla við hana um allt milli him-
ins og jarðar. Ég veit að „Maís-
tjarnan“ hennar hefur tekið vel á
móti henni.
Ég bið algóðan Guð að vaka yf-
ir elsku afa og veita honum styrk.
Guð veri með þér, elsku amma
mín.
Sigurbjörg og fjölskylda.
Elsku besta amma mín! Takk
fyrir allar góðu stundirnar okk-
ar. Það var alltaf svo gott að vera
hjá þér og tala við þig. Ég sakna
þín mikið og hugsa til þín með
miklu þakklæti fyrir allt sem þú
varst mér.
Ég þakka þau ár sem ég átti
þá auðnu að hafa þig hér,
og það er svo margs að minnast
svo margt sem um hug minn fer,
þó þú sért horfinn úr heimi
ég hitti þig ekki um hríð,
þín minning er ljós sem lifir
og lýsir um ókomna tíð.
(Þórunn Sigurðardóttir)
Þinn langömmustrákur,
Aron Logi.
Kær frænka mín, Gestheiður
eða Heiða eins hún var ætíð köll-
uð, er látin. Heiða var eldri systir
Erlu móður minnar. Þær systur
voru alltaf mjög nánar og sam-
skiptin einstaklega góð.
Þegar ég var yngri fórum við
systkinin vestur til Ólafsvíkur á
hverju sumri og dvöldumst hjá
Sigríði elstu systur mömmu, en
hún bjó ásamt afa og ömmu í
næsta húsi við Heiðu í Skálholt-
inu. Samgangur var því mikill við
Heiðu og Begga og syni þeirra
Stefán Rafn og Svein Þór, sem
voru á líku reki og ég og Sigga
systir mín, en einnig nutum við
góðra samvista við Sigurð og
Svönu, eldri börn þeirra, sem
voru mun eldri en við. Með nafni
Heiðu kemur alltaf upp nafn
Begga, Elinbergs, eiginmanns
hennar og lífsförunautar. Þau
hjón voru einstaklega falleg hjón
og samheldin. Sannar fyrirmynd-
ir. Það var yndislegt að fá að upp-
lifa sumrin í Ólafsvík. En ekki
síst að finna þá hlýju og vænt-
umþykju sem systurnar Sigga og
Heiða og allt hennar fólk sýndu
okkur. Upp í hugann koma marg-
ar ánægjustundir sem þessi ár
gáfu mér og ég gleymi ekki. Og
síðar naut ég ríkulegrar aðstoðar
Heiðu og Begga þegar ég gerðist
kennari við Grunnskólann í
Ólafsvík. Við Vala hófum okkar
búskap í Ólafsvík og þau sæmd-
arhjón útveguðu íbúð og stóðu
þétt við bakið á okkur.
Heiða hafði sterkar skoðanir á
mönnum og málefnum og það var
sérstaklega gaman að heyra
mömmu og hana ræða um stjórn-
mál og málefni líðandi stundar.
Hún var ákveðin manneskja hún
Heiða en ætíð sanngjörn í sam-
skiptum sínum. Þau hjónin fylgd-
ust vel með sínu fólki og veittu
þeim góðan stuðning. Við Vala
heimsóttum Heiðu og Begga í
fyrra á Dvalarheimilið í Ólafsvík
og áttum þá ánægjulega stund.
Við ákváðum að endurtaka leik-
inn nú í júlí en þá var Heiða far-
inn suður til Reykjavíkur að leita
sér lækninga. Því miður náði ég
því ekki að hitta hana. Ég kveð
frænku mína með virðingu og
hlýju og þakklæti fyrir allt sem
hún gerði fyrir mig.
Ég og fjölskylda mín sendum
Begga og fjölskyldunni allri inni-
legar samúðarkveðjur. Megi
minning Gestheiðar Stefánsdótt-
ur lifa.
Stefán Snær Konráðsson.
Kær móðursystir mín, Gest-
heiður Guðrún Stefánsdóttir, er
látin. Hún kveður síðust sex
systkina frá Uppsölum í Ólafsvík,
barna Svanborgar Jónsdóttur og
Stefáns Kristjánssonar.
Snæfellsjökull, baðaður sól,
blasti við á leið minni vestur í síð-
ustu viku. Þetta reyndist síðasta
ferð mín af svo ótalmörgum vest-
ur að heimsækja Heiðu frænku.
Útsýni á jökulinn frá ýmsum
hliðum og nágrenni hans var
okkur Heiðu báðum mikilvægt
og kært.
Frá því að ég man fyrst eftir
mér hefur Heiða verið til staðar.
Hún var um margt líkust móður
minni af þeim systrunum og ég
tengdist henni kannski nánast
þess vegna, þó að þær væru mér
allar mjög kærar. Sem barn
dvaldi ég lengri eða skemmri
tíma á hverju sumri fyrir vestan
hjá ömmu og afa. Heiða og El-
ínbergur Sveinsson, eiginmaður
hennar, byggðu sér hús við hlið-
Gestheiður Guðrún
Stefánsdóttir
34 MINNINGAR
MORGUNBLAÐIÐ LAUGARDAGUR 9. ÁGÚST 2014