Morgunblaðið - 09.08.2014, Side 35

önnumst við alla þætti
þjónustunnar
Þegar
andlát ber
að höndum
Með virðingu og umhyggju að leiðarljósi
Vesturhlíð 2 - Fossvogi - Sími: 551 1266 - www.utfor.is
Við þjónum allan sólarhringinn
Elín Sigrún Jónsdóttir
framkvæmdastjóri
Ellert Ingason
útfararþjónusta
Þorsteinn Elísson
útfararþjónusta
Hugrún Jónsdóttir
útfararþjónusta
Ísleifur Jónsson
útfararstjóri
Jón G. Bjarnason
útfararþjónusta
Guðmundur Baldvinsson
útfararþjónusta
Frímann Andrésson
útfararþjónusta
ina á húsi afa og ömmu, þaðan
sem sást yfir höfnina og allan
Breiðafjörð. Stórfjölskyldan öll
átti þarna athvarf, ekki síst fjöldi
barna, bæði börn Heiðu og El-
ínbergs, þau Sigurður, Svanborg,
Sveinn og Stefán, og svo við öll
systkinabörnin. Þarna var gott
að vera og ótrúlega bjart yfir
þessum tíma í minningunni.
Eftir að amma og afi féllu frá
voru það Heiða og Elínbergur
sem tóku á móti okkur Sunnlend-
ingunum. Það var alltaf gaman
að koma til þeirra. Þau voru höfð-
ingjar heim að sækja og móttök-
urnar konunglegar. Heiða var
meistarakokkur eins og Svan-
borg amma og naut þess að hafa
fallegt í kringum sig inni sem úti.
Blómarækt er ekki auðveld
þarna úti við hafið en Heiðu tókst
að rækta sinn garð. Bóndarósin
hennar var einmitt þakin blóm-
um kvöldið sem hún kvaddi.
Heiða var sterk og heilsteypt
manneskja. Hún var skarpgreind
og skemmtileg, fylgdist vel með
og hafði skoðanir á flestum hlut-
um. Það var alltaf gaman að ræða
við Heiðu og hún var betur með á
nótunum, hátt á níræðisaldri, en
margir jafnaldrar mínir. Fyrst
og fremst er það þó þessi hlýja og
ástúð sem hún veitti okkur sem
ég mun sakna. Fallegt bros og
léttur hlátur sem einkenndust af
lífskrafti.
Heiða var flutt á Landspítal-
ann 17. júlí og var þar greind með
langt genginn sjúkdóm sem ekki
var hægt að meðhöndla. Hún bar
sig ótrúlega vel og hafði helst
áhyggjur af Elínbergi heima í
Ólafsvík. Mikilvægast var að
komast aftur heim. Það tókst og
hún átti þar góða viku. Hún
kvaddi svo eins og hún hafði lifað,
umkringd ástríkri fjölskyldu,
heima í Ólafsvík.
Elsku Elínbergur, Siggi,
Sveinn, Stefán og þið öll barna-
börnin og barnabarnabörnin, við
Robert sendum ykkur hjartans
kveðjur. Blessuð sé minning
hennar Heiðu okkar.
Jórunn Erla.
Þann 1. ágúst kvaddi ástkær
móðursystir mín, hún Heiða
frænka, þennan heim eftir snögg
veikindi. Ég heimsótti hana
nokkrum dögum áður en hún lést
en fann hvað hún var þreytt og
var því ekki lengi hjá henni. Ég
er samt óendanlega þakklát fyrir
að hafa náð að hitta hana og
kyssa og knúsa. Heiða, Beggi og
börnin þeirra voru órjúfanlegur
hluti af bernsku minni og Stebba
bróður míns því við dvöldum
flest sumur á heimili afa, ömmu
og Siggu frænku, á Uppsölum í
Ólafsvík, í næsta húsi við Heiðu
og Begga. Óhjákvæmilega var
samgangur því meiri en gengur
og gerist hjá flestum. Ég á ótelj-
andi góðar minningar tengdar
dvöl minni í Ólafsvík og sam-
skiptum við þetta yndislega
frændfólk mitt. Hjónaband
Heiðu og Begga var alveg ein-
stakt og þess vegna á maður það
til að hugsa um þau tvö sem eina
heild í stað tveggja einstaklinga.
Árni, maðurinn minn, kynntist
Heiðu og Begga að verða 17 ára
gamall og hefur síðan þótt sér-
staklega vænt um þau. Heiða og
móðir mín heitin voru miklar vin-
konur fyrir utan að vera systur.
Það var gaman að fylgjast með
samskiptum þeirra því þær voru
alltaf að skjóta hver á aðra en
maður fann samt greinilega
væntumþykjuna á milli þeirra.
Heiða var enda hálf-vængbrotin
eftir að mamma lést fyrir fjórum
árum. Ég á mynd af þeim systr-
um frá því þær voru litlar og mér
hlýnar um hjartarætur þegar ég
horfi á hana. Síðasta
Uppsalasystkinið er farið í ferð-
ina endanlegu en ég trúi því að
nú séu þau öll sameinuð á ein-
hverjum góðum stað ásamt for-
eldrum sínum. Allt var þetta sér-
staklega vandað og gott fólk og
sárt að horfa á eftir þeim. Elsku
Beggi, Siggi, Sveinn og Stefán.
Ég, Árni og börnin okkar send-
um ykkur og ástvinum ykkar
okkar innilegustu samúðar-
kveðjur. Minningin um baráttu-
jaxlinn og dugnaðarforkinn hana
Heiðu lifir.
Sigríður Huld (Sigga) og
Árni.
Hún Heiða frænka okkar er
dáin. Fréttirnar um fráfall henn-
ar komu okkur á óvart því að þótt
hún hefði átt í snörpum veikind-
um var hún nýlega komin aftur
heim til Ólafsvíkur eftir stutta
sjúkrahúsvist.
Minningarnar um ástkæra
ömmusystur hrannast upp og
þær eru allar ljúfar og góðar
enda var Heiða alltaf áhugasöm
um okkar líðan og tók okkur
fagnandi, ásamt Begga sínum,
þegar við hittumst. Ferðum okk-
ar vestur hefur því miður fækkað
á liðnum árum, sérstaklega eftir
að elskuleg amma okkar féll frá
fyrir fjórum árum, en við finnum
samt alltaf jafn sterkt fyrir ætt-
artengslunum. Hugur okkar
Bergsmárasystkinanna er hjá
Begga, börnum þeirra hjóna,
tengdabörnum, barnabörnum og
barnabarnabörnum. Við systkin-
in huggum okkur við þá trú að nú
séu þessar elskur, Heiða, Svana
og amma, sameinaðar á ný og
skemmti sér saman eins og þær
gerðu hér einu sinni.
Nú ertu leidd, mín ljúfa,
lystigarð Drottins í,
þar áttu hvíld að hafa
hörmunga og rauna frí,
við Guð þú mátt nú mæla,
miklu fegri en sól
unan og eilíf sæla
er þín hjá lambsins stól.
(Hallgrímur Pétursson)
Elsku besta Heiða frænka, þín
verður sárt saknað, farðu í friði.
Guðmundur Örn, Erla
María, Íris Björk,
Unnur Svanborg, Sigríð-
ur Hulda og Árni Kon-
ráð og fjölskyldur.
Við fráfall minnar góðu svil-
konu Heiðu, eins og hún var köll-
uð, kemur upp í hugann fjöldi
minninga. Ég kom inn á mynd-
arlegt menningarheimili foreldra
hennar þar sem athygli vakti
persóna föður hennar, en hann
var talinn einn af glæsilegustu
mönnum landsins í byrjun síð-
ustu aldar.
Ég minnist fyrsta gamlárs-
kvöldsins í Ólafsvík 1952 er mér
nýkomnum, óvandabundnum
einbúa var boðið heim til Heiðu
og Elinbergs manns hennar til að
njóta kvöldsins ásamt stórfjöl-
skyldu Elinbergs. Þá sá ég
Heiðu, þessa glæsilegu ungu
konu, í fyrsta skipti. Þau hjónin
bjuggu þá í litlu parhúsi ásamt
tveimur börnum sínum og var
þröng á þingi er hin stórvaxna
Hafnarhvolsfjölskylda var mætt.
Síðar tengdumst við Heiða fjöl-
skylduböndum og varð það til
þess að við Sæunn kona mín átt-
um flest gamlárskvöld þarna á
heimilinu þau ár sem við dvöld-
um í Ólafsvík.
Minnisstæð er líka nóttin 31.
janúar 1954 er við Sæunn komum
í kvöldheimsókn til þeirra hjóna
er skyndilega brast á fárviðri og
Elinbergur var kvaddur til
björgunarstarfa vegna strandaðs
báts út af Ólafsvíkurhöfn. Þá nótt
vöktum við með Heiðu og fylgd-
umst með á bátabylgjunni hvern-
ig loks tókst giftusamlega með
mannbjörg. Þessi nótt í litlu sjáv-
arþorpi á heimili sjómannskonu
gleymist ekki. – Svipmynd á ég
líka í huga mér er ég sá Heiðu
koma frá borði á m/b Fróða eftir
að hafa farið og skipt um sæng-
urföt í koju Elinbergs og búið um
af einstakri natni og umhyggju.
Heiða og Elinbergur byggðu
sér glæsilegt hús og bjuggu fag-
urlega á einum besta útsýnisstað
í Ólafsvík þar sem sjá mátti at-
hafnalífið við höfnina og norður
yfir Breiðafjörð með ýmist úfn-
um sjó eða ægifögru sólarlagi við
Barðastrandarfjöllin. Þarna var
opið hús um áratugaskeið fyrir
vini og vandamenn, en þau hjón
létu sér mjög annt um að styðja
systkinabörn sín sem sóttu Ólafs-
vík heim og Lárus sonur okkar
dvaldi hjá þeim sumarlangt, auk
þess sem barnabörnin þeirra
dvöldu langdvölum í skjóli ömmu
og afa. Aldraðir foreldrar Heiðu
nutu líka sérstakrar umönnunar
hennar á síðustu árunum, en
Heiða starfaði einnig utan heim-
ilis og að félagsmálum er börnin
uxu úr grasi.
Elinbergur var forystumaður
verkalýðsfélagsins, sat í
hreppsnefnd um langt árabil
fyrir Alþýðuflokkinn og var for-
maður hafnarnefndar. Á heimili
þeirra var tekið á móti forystu-
mönnum flokksins, m.a. þing-
mönnum og ráðherrum, af mik-
illi reisn og rausn enda Heiða
sérlega myndarleg húsmóðir og
stóð við hlið manns síns í blíðu
og stríðu, á sorgar- jafnt sem
gleðistundum.
Þau hjónin bundust líka mikl-
um vináttuböndum við einstak-
ling sem dvaldi um tíma í Ólafs-
vík og átti fáa að og þau önnuðust
útför hans fyrir vestan að hans
beiðni þó að hann væri löngu
fluttur frá Ólafsvík.
Heiða ólst upp með dugnaðar-
og metnaðarfullum foreldrum.
Hún erfði þessa eiginleika og
hafði sívökulan metnað fyrir sitt
fólk og sitt byggðarlag og vildi
alla tíð hlut Ólafsvíkur sem mest-
an.
Við Sæunn og fjölskylda okkar
þökkum allar hinar mörgu góðu
samverustundir og aðstoð á liðn-
um árum og vottum Elinbergi,
sonum þeirra og öðrum afkom-
endum innilega samúð. Blessuð
sé minning hennar.
Ásgeir Jóhannesson.
Látin er góð kona, nágranni og
góður vinur okkar hjóna, Gest-
heiður Guðrún Stefánsdóttir eða
Heiða eins og hún var ávallt köll-
uð.
Andlát hennar er að sjálfsögðu
mikið áfall fyrir alla aðstandend-
ur og missirinn er afar sár. Hún
lést eftir mjög stutta legu og ekki
var neitt sem benti til þess að
Heiða væri að yfirgefa hið jarð-
neska líf. Allt hefur þó sinn tíma
og ég veit að Heiða hefði ekki
viljað hafa þetta neitt öðruvísi
fyrst að svona var komið. Við
Guðrún eigum svo góðar minn-
ingar um Heiðu á mörgum svið-
um. Hún og Elinbergur maður
hennar tóku vel á móti okkur er
við byggðum okkur hús árið 1971
á næstu lóð við þeirra hús.
Það var alltaf mjög góður sam-
gangur á milli okkar hjóna og
þeirra og nokkrir fastir og góðir
punktar voru í dagatalinu er við
hittumst. Td á afmæli Heiðu 21.
desember var alltaf veisluborð í
Skálholti 11 er vinir og kunningj-
ar komu til að samfagna henni.
Heiða var glöðust allra að fá svo
marga til sín og líka að fá fólk til
að setja jólaundirbúninginn að-
eins til hliðar um stund. Þá bauð
hún oft í kaffi á pallinum fyrir
framan húsið hennar er veður
var gott og alltaf var borið fram
fínasta meðlæti. Þá var rætt um
landsins gögn og nauðsynjar.
Heiða var ákveðin kona með
sterkar skoðanir og lét þær líka
heyrast ef á þurfti að halda.
Heiða var glaðlynd og líka ófeim-
in og ég gleymi ekki er hún söng
svo vel lagið Kvöld í Moskvu er
hún hélt upp á 80 ára afmælið
sitt, en stuttu áður höfðu þau
hjón farið í skemmtilegt ferðalag
til Rússlands sem þau höfðu svo
gaman að segja og sýna frá.
Heiða var flott og glæsileg
kona. Það var allt líka svo fínt í
kringum hana bæði innan sem
utan dyra. Heiðu var mjög annt
um garðinn sinn og þau hjón
lögðu mikla vinnu í að halda hon-
um við. Heiða var mjög fé-
lagslynd kona og lét mikið að sér
kveða í því starfi. Það hefur líka
verið talsvert álag á hana en El-
inbergur maður hennar var líka
mikið í félagsmálum og m.a. for-
maður Verkalýðsfélagsins Jökuls
í ein þrettán ár. Þá kom það í
hennar hlut að taka á móti gest-
um á heimili þeirra hjóna. Heiða
var frábær móðir og amma. Hún
vildi vita sem mest um sitt fólk og
var alltaf til reiðu ef á þurfti að
halda fyrir börn og barnabörn.
Umhyggjan fyrir hennar fólki
var alltaf í fyrirrúmi hjá Heiðu.
Þau hjón Elinbergur og Heiða
fluttust á Dvalarheimilið Jaðar í
Ólafsvík á síðasta ári og ætluðu
að dvelja þar saman en eigi má
sköpun renna. Við hjón viljum
þakka vináttu hennar og frábæra
samveru alla tíð en þau hjón
Heiða og Elinbergur voru okkar
næstu nágrannar og allrar fjöl-
skyldu okkar Guðrúnar í áratugi.
Einnig viljum við votta Elinbergi
og fjölskyldunni allri samúð
vegna fráfalls Heiðu. Guð blessi
minningu góðrar konu.
Pétur Steinar Jóhannsson
og Guðrún Víglundsdóttir.
Í fáeinum orðum langar mig
að minnast Heiðu og þakka henni
samfylgdina. Á miðju sumri
kveður hún þennan heim, þegar
rósirnar í garðinum hennar eru
að springa út. Það var einmitt í
hennar anda að vera ekki að
draga of lengi að kveðja úr því
sem komið var. Frá því að for-
eldrar Heiðu, Svanborg og Stef-
án, bjuggu á Uppsölum ásamt
Sigríði dóttur þeirra, hefur verið
mikill samgangur á milli heimila
okkar. Elinbergur og Heiða
byggðu húsið sitt í Skálholtinu
rétt hjá foreldrum mínum.
Svanborg, dóttir þeirra sem
lést langt um aldur fram, var
æskuvinkona mín. Er hennar
alltaf sárt saknað.
Heiða var glæsileg kona og
alltaf smekkleg í klæðaburði. Var
föst á skoðunum sínum og vildi
réttlætið í fyrirrúmi. Það var
gaman að heimsækja Heiðu, var
þá víða komið við og málin rædd.
Allir hlutir í stofunni áttu sinn
stað og nutu sín vel. Ávallt var
Elinbergur að dytta að húsinu
þeirra sem hefur alltaf verið bæj-
arprýði. Henni þótti vænt um
Ólafsvík og vildi byggðarlaginu
allt það besta.
Heiða lét félagsmál mikið til
sín taka í Ólafsvík. Stofnaði
ásamt fleiri konum Slysavarna-
deildina Sumargjöf og var hún í
fyrstu stjórn þess sem var stofn-
uð árið 1948. Viljum við í stjórn
Svd Sumargjafar þakka Heiðu
fyrir störf hennar fyrir deildina.
Hún var stofnfélagi í Sorop-
timistaklúbbi Snæfellsness árið
1992, bauð hún mér þátttöku í
klúbbinn á þeim tíma, fyrir það
er ég henni þakklát.
Lengsta hluta starfsaldurs
sinn vann hún í Apóteki Ólafs-
víkur og kom þar vel fram hversu
flink hún var í samskiptum við
fólk.
Heiða hafði líka gaman af því
að ferðast og fóru þau Elinberg-
ur í skemmtilegar ferðir, bæði
innan- og utanlands. Var gaman
að hlusta á frásagnir frá ferðun-
um og skoða myndir. Heiða var
mikil fjölskyldukona og leið aldr-
ei betur en með fjölskylduna hjá
sér. Ég á eftir að sakna afmæl-
isboðanna okkar í desember, þar
sem við heimsóttum hvor aðra.
Höfðum gaman af fyndnum at-
hugasemdum frá Elinbergi og
hlógum mikið.
Nú dáist ég að rósunum í garð-
inum þínum eins og við gerðum
svo oft á þessum tíma árs.
Kæri Elinbergur, Siggi,
Sveinn, Stefán, Bergur, Birgir og
fjölskyldur, innilegar samúðar-
kveðjur til ykkar.
Ragnheiður
Víglundsdóttir.
MINNINGAR 35
MORGUNBLAÐIÐ LAUGARDAGUR 9. ÁGÚST 2014
ÚTFARARÞJÓNUSTA
Vönduð og persónuleg
þjónusta
Sími: 551 7080 & 691 0919
ATHÖFNÚTFARAÞJÓNUSTA - athofn@athofn.is - www.athofn.is
Inger Steinsson
IngerRósÓlafsdóttir
✝
Elskuleg móðir okkar, tengdamóðir, amma
og langamma,
SVAVA STEINGRÍMSDÓTTIR,
Sóleyjarima 15,
Reykjavík,
lést á Hrafnistu í Reykjavík fimmtudaginn
31. júlí.
Útförin hefur farið fram í kyrrþey að ósk hinnar látnu.
Steingrímur Ingvarsson, Jóhanna María Þórðardóttir,
Björn Ingvarsson, Sigurveig Sigurðardóttir,
Ingvar Ingvarsson, Gunnhildur Hannesdóttir,
Helga Ingvarsdóttir, William McManus,
Kristinn Ingvarsson, Anna Hjartardóttir,
barnabörn og barnabarnabörn.
Elsku hjartans Báran okkar,
BÁRA STEFÁNSDÓTTIR,
Reynivöllum 8,
Akureyri,
lést föstudaginn 1. ágúst.
Útförin fer fram frá Akureyrarkirkju
mánudaginn 18. ágúst kl. 13.30
Guðfinna Hallgrímsdóttir, Sigurður Kristinsson,
Stefán Friðleifsson, Raja Sree R. Subramaniam,
Lilja Stefánsdóttir,
Heba Þórhildur Stefánsdóttir,
Sigríður Kristín Stefánsdóttir,
Hallgrímur Skaptason, Heba Ásgrímsdóttir
og aðrir ástvinir.
✝
Okkar ástkæri
VIGNIR ÁRNASON
frá Dalvík,
búsettur í Þýskalandi,
lést 16. júní 2014.
Útför fór fram í Þýskalandi.
Þeim sem vilja minnast hans er bent á
dvalarheimilið Dalbæ, Dalvík.
Fjölskyldan.