Morgunblaðið - 28.08.2014, Page 83

gert það sem hann hefði viljað:
brosað, horft í kringum þig, elsk-
að og haldið áfram að njóta lífs-
ins.
Blessuð sé minning þín elsku
Jói.
Þinn
Jón (mágur).
Látinn er um aldur fram
elskulegur bróðursonur minn,
Jóhannes Helgason, Jói eins og
hann var kallaður. Er Jói fæddist
bjó stórfjölskyldan saman í
Grundargerði 15. Á hæðinni bjó
föðurafi og amma Jóa, þau Jó-
hannes og Metta móðir mín. Í
kjallaranum bjuggu Helgi og
Lára með börnin sín þrjú, Jóa,
Mettu og Hildi Kristínu. Í risinu
bjó ég ásamt manni mínum
Guðna og fjórum sonum okkar
þeim Rósa, Villa, Oddi og Gunn-
ari Gísla. Jói var lífsglatt barn og
öllum til gleði. Hann var frum-
burður Helga og Láru, síðan
fæddist Metta og ári áður en fjöl-
skyldan flytur í Huldulandið
ásamt mömmu og Jóhannesi
fæðist Hildur Kristín. Systkinin
þrjú hafa ætið verið gullmolar í
mínum augum.
Þegar ég lít til baka er svo ótal
margt sem kemur upp í hugann
tengt Jóa, honum sem okkur
þótti öllum mjög vænt um. Þegar
hann var lítill í Grundargerðinu
sagði hann stundum: „lubba
Nínu,“ sem þýddi að hann vildi
skríða upp allar tröppurnar til
mín, blessaður kúturinn. Eins
sótti Jói mikið til ömmu sinnar
og afa á hæðinni, þar var oft glatt
á hjalla þegar barnabörnin voru
samankomin til að leika eða að
horfa á sjónvarpið. Eitt sinn er
ég leit við hjá mömmu og Jó-
hannesi sat Jói í stofunni, þá lítill
drengur sennilega um fjögurra
ára aldurinn og horfði á sjón-
varpið. Í kjöltunni hélt hann á
buxunum sínum, ákaflega falleg-
um en gallinn við þær var að þær
stungu. Þarna sat hann berleggj-
aður með buxurnar yfir hnén,
snyrtilega brotnar saman í brot-
unum. Mér er þetta mjög minni-
stætt hjá þessum fallega og góða
dreng.
Fjölskylduafmælin í Grundar-
gerðinu eru mér einnig minnis-
stæð, þá var ætíð bakað mikið
eins og tíðkaðist. Þegar afmælin
voru hjá mér, þýddi ekkert ann-
að en að baka Jóaköku sem fékk
það heiti vegna þess að það var
uppáhaldið hans, súkkulaðikaka
með piparmintukremi.
Það má með sanni segja að Jói
er öllum ógleymanlegur og alla
tíð var hann yndislegur og vildi
öllum vel. Kveðjuorð mín til
elsku Jóa er fyrsta vers úr sálmi
eftir Matthías Jochumsson.
Þú, Guð míns lífs, ég loka augum
mínum
í líknarmildum föðurörmum þínum
og hvíli sætt, þó hverfi sólin bjarta,
ég halla mér að þínu föðurhjarta.
Elsku Unnur mín, Helgi, Atli
og fjölskyldur. Helgi Scheving
bróðir minn og Lára mágkona,
Metta, Hildur Kristín og fjöl-
skyldur, fyrir hönd fjölskyldu
minnar sendi ég hjartanlegar
samúðarkveðjur til ykkar allra.
Nína Oddsdóttir.
Mitt verk er, þá ég fell og fer,
eitt fræ, mitt land, í duft þitt grafið;
mín söngvabrot, sem býð ég þér,
(E. Ben.)
Jóhannes Helgason, Jói
frændi, þessi stóri og hrausti
maður, hefur nú fallið fyrir
óvægum sjúkdómi og er horfinn
á vit veiðilenda eilífðarinnar.
Hans verk – þá hann féll og fór –
voru ekki eitt fræ heldur mörg
og söngvabrotin hans voru
hvorki fá né lítilfjörleg.
Manngildið verður ekki mælt í
veraldlegum gæðum heldur
hvernig menn mæta mótlæti og
ekki síður í orðstír sem menn
hafa getið sér með verkum sín-
um. Þannig mælt, var Jói frændi
okkar stór maður og mikill.
Hann mætti sjúkdómi sínum
með æðruleysi og hvar sem hann
fór skildi hann eftir ljúfar minn-
ingar um góðan og ábyrgan
dreng sem ræktaði garðinn sinn
og lagði engum illt til.
Við frændurnir úr Hafnarfirði
viljum leggja dulítið nesti í mal-
poka Jóa þar sem hann hverfur
til eilífðarinnar og þar sem hann
getur ekki tekið veraldleg gæði
með sér verðum við að láta
nægja að senda hlýjar kveðjur og
minningar.
Að sönnu var samgangur okk-
ar minni á síðari árum heldur en
í æsku – en frá barnæsku þar
sem við ólumst upp í hrauninu í
Hafnarfirði og hann með systr-
um sínum í Fossvogshverfi eig-
um við svo margar og hlýjar og
góðar minningar.
Störf og starfsframa og tón-
listarferil verða aðrir að fjalla um
– en það sem lifir sterkast í
minningu okkar um frænda er
persónan sjálf.
Ég man aldrei eftir Jóa
frænda mínum og jafnaldra
öðruvísi en brosandi – örlítið
kankvíst bros út í annað – stund-
um eins og smáglott en alltaf
góðlegt. Ég man aldrei eftir hon-
um öðruvísi en í góðu skapi og
aldrei öðruvísi en sem sönnum
vini sem hægt var að leggja allt
sitt traust á. Við vorum saman í
Vatnaskógi og brölluðum ýmis-
legt – og þá voru við saman í liði
og ekki þurfti að ræða traust eða
trúnað – Jóa gat maður treyst
fyrir öllu.
Þegar ég frétti af andláti hans
sat ég um skeið og lét hugann
reika til stundanna í Vatnaskógi
og leikja í hrauninu og annara
góðra stunda með frænda mínum
og þá rann allt í einu upp fyrir
mér hvernig mín sýn af honum
Jóa er og hefur sennilega alltaf
verið þó ég hafi ekki hugsað sér-
staklega um það fyrr. Hún var
mjög einföld. Manni leið einfald-
lega alltaf mjög vel í nærveru
hans.
Það sem hann skilur eftir ver-
aldarmegin landamæranna eru
konan hans í 40 ár, hún Unnur,
og synirnir glæsilegu Helgi og
Atli svo og afastelpurnar og
tengdadæturnar. Þannig eru
fræin hans Jóa og það vaxa falleg
blóm af þeim. Minningarnar eru
hlýjar og orðstírinn góður. Þann-
ig skilja mannkostamenn við.
Við bræður vottum Unni og
Helga og Atla samúð okkar á
þessum erfiða tíma og vonum að
þið mætið sorginni með æðru-
leysi og rifjið upp brosið góðlega
og látið það hjálpa ykkur í gegn-
um öldurnar. Helga og Láru –
foreldrum hans – biðjum við góð-
ar vættir að veita stuðning.
Mettu og Hildi sendum við sam-
úðarkveðjur og við vitum að þið
verðið öðrum eftirlifandi stoð og
stytta nú sem hingað til.
Frænda okkar óskum við
góðrar ferðar og heimkomu.
Sverrir, Magnús og
Kristinn Albertssynir
Kom nótt með náð og frið
kom nær, minn faðir hár,
og leggðu lyfstein þinn
við lífsins mein og sár,
allt mannsins böl
hvert brot og sár.
Þú vakir, faðir vor,
og verndar börnin þín,
svo víð sem veröld er
og vonarstjarna skín,
ein stjarna hljóð á himni skín.
(Sigurbjörn Einarsson)
Elsku Jói frændi kemur alltaf
til með að eiga sérstakan sess í
hjarta okkar. Hann var einstakur
frændi, svo ljúfur og góður en
hrikalega stríðinn. Við gleymum
aldrei veðmálinu sem hann tap-
aði og greiddi sinn hlut af örlæti
og kærleika. Fljúðu með englun-
um, elsku frændi. Við söknum
þín.
Þín
Arna Ýr og Andri Freyr.
Jóhannes Helgason, kær vinur
okkar, er fallinn frá eftir erfiða
baráttu við ólæknandi sjúkdóm.
Það eru hátt í 20 ár síðan við
kynntust honum og fjölskyldunni
í tengslum við badmintoníþrótt-
ina, en Jóhannes var formaður
TBR í 13 ár. Jóhannes, Jói Helga
eins og hann var alltaf kallaður í
okkar hópi, var einstakur gleði-
gjafi. Brosmildur og kátur, kunni
allt í sambandi við tónlist, spilaði
á gítar og hljómborð og gat sung-
ið og spilað klukkustundum sam-
an við fjölmörg tækifæri.
Hann var ekki einungis bad-
mintonspilari því hann var líka
liðtækur í golfi og tókst m.a. að
kenna okkur hjónum þann göf-
uga leik. Og nú minnumst við
golf- og badmintonferða bæði
innan lands og utan. Einnig
margra sumarbústaðaferða með
fjölskyldum okkar og með vina-
hópnum „Trukkum“, sem tengj-
ast báðum þessum íþróttum.
Alltaf var Jói hrókur alls fagn-
aðar, sá um tónlistina og sönginn
og kætti yngstu kynslóðina með
því að syngja eins og Andrés
Önd, en það gerði hann snilld-
arlega.
„Sigfús – ég er búinn að æfa
mig á ákveðnu lagi, nú vantar
mig einhvern texta“ var við-
kvæðið, og svo var búinn til text-
inn og lagið leikið og sungið við
næsta tækifæri. Og á hinn veg-
inn var sagt – „Heyrðu Jói – ég
er búinn að semja texta fyrir
næstu hátíð – ég reikna með því
að þú kunnir lagið.“ – Auðvitað
klikkaði það ekki og hann gat
ætíð leikið þetta af fingrum fram.
En Jói var ekki bara gleðigjaf-
inn og skemmtanastjórinn. Hann
var einn af þessum pottþéttu
náungum sem alltaf var hægt að
reiða sig á. Hann var einn af virt-
ustu flugstjórum Icelandair, sem
og traustur fjölskyldufaðir, eig-
inmaður og afi.
Hann var einnig farsæll for-
maður Tennis- og badminton-
félags Reykjavíkur og tók þátt í
margs konar viðburðum á þess
vegum, innan lands sem utan. Og
reyndar er fjölskyldan öll á kafi í
starfi félagsins. Synirnir Helgi
og Atli eru afreksmenn í íþrótt-
inni og eiginkonan Unnur er ein
helsta driffjöðrin í mótahaldi
TBR og badmintonráðs Reykja-
víkur.
Elsku Unnur, Helgi, Atli og
fjölskyldur. Við sitjum eftir með
yndislegar minningar um góðan
dreng, sem gaf okkur svo mikið
en því miður var hann kallaður
allt of fljótt frá okkur. Guð gefi
ykkur styrk til að takast á við
missinn. Guð blessi minningu Jóa
Helga okkar.
Stefanía (Ebba)
og Sigfús Ægir.
Í dag kveðjum góðan vin og fé-
laga úr badmintonhópnum okkar
sem við köllum Trukkar. Jóhann-
es var aldrei kallaður annað en
Jói í okkar hóp og í mörg ár átt-
um við ánægjulega og skemmti-
lega tíma, en svo dró ský fyrir
sólu. Okkur félögunum fannst Jói
orðinn daufur og einhvern veg-
inn ekki eins og hann átti að sér.
Eða við hringdum kannski í Jóa
og spurðum hvort hann kæmi
ekki örugglega á æfingu. Hann
hélt það nú, en svo kom hann
ekki. Sá sem alltaf var uppi með
gamanmál, alltaf tilbúinn að
redda öllum, virkaði eins og heil
björgunarsveit ef eitthvað kom
upp á, vissi alltaf hvernig stóð í
leikjum á badmintonæfingum,
hann var eitthvað breyttur. Við
botnuðum ekki neitt í neinu. En
svo kom dómurinn og það var Jói
sjálfur sem sagði okkur frá því.
Alltaf hreinn og beinn. Hann
hafði greinst með alzheimer-
sjúkdóminn. Við hugsuðum: hví-
líkt áfall fyrir hann og fjölskyldu
hans, þennan frábæra flugstjóra
sem brann af áhuga fyrir
vinnunni sinni, sem var svo virk-
ur, bæði í starfi sem tómstund-
um. Sjálfsagt hafa margir svip-
aðar sögur að segja sem verða
fyrir því að missa ástvini sína inn
í þennan heim. Við tók barátta
Jóa við sjúkdóminn og smátt og
smátt hrakaði honum. En fram
undir það síðasta skein einhvers
staðar undir niðri hann Jói eins
og hann var. Þakklátur fyrir
minnsta viðvik sem við gerðum
fyrir hann. Í öllum bardögum
verða til hetjur. Í þessum bar-
daga var hún Unnur hetjan okk-
ar Trukkanna. Við töluðum oft
um það í okkar hópi, en gleymd-
um kannski að segja henni það.
Við gerum það nú um leið og við
vottum Unni og fjölskyldu virð-
ingu okkar og samúð. En við
minnumst Jóa eins og hann var
áður en hann veiktist. Við rifjum
upp og hlæjum, þegar hann
hermdi eftir Andrési önd og spil-
aði sjálfur undir á gítar eða pí-
anó. Af þeim sökum var hann
stundum kallaður badminton-
öndin í okkar hóp. Jói var tónlist-
armaður af Guðs náð. Við mun-
um eftir dillandi hlátrinum,
skemmtilegum athugasemdum,
frá því við spiluðum saman golf
og badminton bæði hér heima og
erlendis, skutum saman gæsir
eða spiluðum pool á pöbbinum
eftir æfingar. Hjálpsemin, heið-
arleikinn, sanngirnin og glað-
værðin einkenndu Jóa alltaf. Og
þó svo við höfum gert margt
saman gegnum árin, áttum við
samt eftir að gera svo margt. Og
þó að við vissum að hverju
stefndi, er áfallið samt mikið
þegar við stöndum allt í einu
frammi fyrir því sem orðið er, að
Jói er endanlega farinn. Hans
verður ávallt minnst í okkar hópi.
Með kveðju og þakklæti frá
Trukkum og tengivögnum.
Hrólfur Jónsson.
Á lífsleiðinni kynnist maður
mörgum og maður er manns
gaman. En sjaldan hef ég kynnst
jafnvel gerðum manni og Jó-
hannesi Helgasyni sem iðulega
var kallaður Jói Helga.
Jói var keppnismaður,
skemmtilegur, vel greindur og
fagmaður fram í fingurgóma.
Það sem Jói fékk áhuga á var
ekki tekið neinum vettlingatök-
um heldur sest yfir verkefnið og
það fullkomnað. Áhugaefnin voru
endalaus hjá honum en ég vil
nefna flug, smíði, íþróttir og
músík þar sem hann naut sín
hvað allra best.
Í fluginu þar sem við störf-
uðum saman komu hæfileikar
Jóa greinilega fram. Hann var
valinn til að þjálfa og kenna nýj-
um flugmönnum hjá Icelandair
þar sem hann starfaði og flaug
meginhluta sinnar starfsævi.
Hann naut virðingar innan sinn-
ar starfsstéttar og meðal sam-
starfsaðila. Honum þótti vænt
um fyrirtækið sitt og vildi hag
þess sem best mátti vera.
Smíðina lærði hann af föður
sínum og var unun að hlusta á þá
feðga ræða um smíði og aðra
hluti þar sem oft var spaugað og
hlegið endalaust. Jói var byrjað-
ur að smíða flugvél en náði ekki
að ljúka því verkefni sökum veik-
inda.
Í íþróttum var ekkert dregið
af og var Jói góður alhliða
SJÁ SÍÐU 84
MINNINGAR 83
MORGUNBLAÐIÐ FIMMTUDAGUR 28. ÁGÚST 2014
✝
Elskuleg eiginkonan mín, móðir okkar,
tengdamóðir, amma og langamma,
GUÐRÍÐUR MAGNÚSDÓTTIR,
(Dúa frá Flögu),
Rauðholti 13,
Selfossi,
lést á Sólvöllum, Eyrarbakka, mánudaginn
18. ágúst.
Útför hennar fer fram frá Selfosskirkju laugar-
daginn 30. ágúst kl. 13.30.
Jón Á. Hjartarson,
Jóhanna Jónsdóttir Lysgård, Stein Age Lysgård,
Grímur Jónsson, Stefanía Geirsdóttir,
Guðjón Þórisson, Hanna Rut Samúelsdóttir,
barnabörn og barnabarnabörn.
✝
Ástkær móðir mín, amma og tengdamóðir,
GUÐNÝ JÓNSDÓTTIR BUCH,
Einarsstöðum, Reykjahreppi,
lést miðvikudaginn 20. ágúst.
Útförin fer fram frá Húsavíkurkirkju
laugardaginn 30. ágúst kl. 13.00.
Jón Þór Ólason, Elín Björg Harðardóttir,
Tryggvi Garðar Jónsson,
Arna Sif Jónsdóttir.
✝
Ástkær móðir okkar, tengdamóðir, amma og
langamma,
FJÓLA SIGURÐARDÓTTIR,
Laufási, Þingeyri við Dýrafjörð,
Breiðvangi 4,
Hafnarfirði,
lést á hjúkrunardeild Hrafnistu í Hafnarfirði
laugardaginn 16. ágúst.
Útför hennar fer fram frá Hafnarfjarðarkirkju föstudaginn
29. ágúst kl. 13.00.
Hrönn Steingrímsdóttir, Sigurður Kristinsson,
Þórir Einar Steingrímsson, Áslaug Bjarnadóttir,
Steinunn Fjóla, Matthías Sævar,
Rannveig Björk, Sigurður Gunnar
og barnabarnabörn.
✝
Elskuleg eiginkona mín, móðir okkar, tengda-
móðir, systir, tengdadóttir og amma,
ELÍN EYJÓLFSDÓTTIR,
Kríunesi 4,
Garðabæ,
er látin.
Útförin fer fram frá Vídalínskirkju föstudaginn
29. ágúst kl. 13.00.
Magnús Stefánsson,
Arndís Magnúsdóttir, Guðmundur Jóhannsson,
Soffía Hreinsdóttir, Björn Þór Guðmundsson,
Elvar Magnússon, Matthildur Ósk Matthíasdóttir,
Birkir Magnússon, Ásdís Guðrún Smáradóttir,
Teitur Eyjólfsson, Lovísa Viðarsdóttir,
Arndís Magnúsdóttir
og barnabörn.
✝
Okkar ástkæri
GUÐJÓN HELGI SIGURÐSSON,
fyrrum bóndi og oddviti
í Gaulverjabæ,
síðar starfsmaður Landsbanka Íslands,
lést á Fossheimum, Selfossi, sunnudaginn
24. ágúst.
Útför hans fer fram frá Gaulverjabæjarkirkju laugardaginn
30. ágúst og hefst athöfnin kl. 11.00.
Starfsfólki Fossheima eru færðar miklar þakkir fyrir einstaka
umönnun.
Haukur Guðjónsson,
Ólafur Árnason,
Erla Sigríður Guðjónsdóttir, Oddur Ólason
P. Valdimar Guðjónsson, Kristín Ólafsdóttir.
barnabörn og aðrir aðstandendur hins látna.
✝
Ástkær eiginmaður minn, faðir okkar,
tengdafaðir, afi og langafi,
LOFTUR J. GUÐBJARTSSON,
fv. bankaútibússtjóri,
Asparfelli 6,
Reykjavík,
lést á hjúkrunarheimilinu Eir miðvikudaginn
13. ágúst.
Útförin fer fram frá Fella- og Hólakirkju mánudaginn
1. september kl. 15.00.
Vigdís Guðfinnsdóttir,
Marta Loftsdóttir, Gunnar Jóhannsson,
Svava Loftsdóttir, Ásmundur Kristinsson,
barnabörn og barnabarnabörn.