Morgunblaðið - 27.06.2014, Síða 25

MINNINGAR 25
MORGUNBLAÐIÐ FÖSTUDAGUR 27. JÚNÍ 2014
✝ Aðalsteinn Eyj-ólfur Aðal-
steinsson fæddist í
Hvallátrum á
Breiðafirði 5. ágúst
1923. Hann and-
aðist á hjúkrunar-
heimilinu Eir 8. júní
2014.
Foreldrar hans
voru Jóhanna Sess-
elja Friðriksdóttir,
f. 19.10. 1899, d.
30.6. 1989 og Aðalsteinn Ólafs-
son, f. 22.7. 1894, d. 27.4. 1923,
stjúpfaðir Jón Daníelsson, f. 25.3.
1904, d. 20.8. 1988. Systkini:
Sveinbarn, fætt andvana vorið
1921, Björg Ólafía Aðalsteinsd.,
f. 27.6. 1922, d. 12.12. 2008, Ólína
Jóhanna Jónsd., f. 6.4. 1933,
Daníel Jónss., f. 2.12. 1934, d.
20.7. 2013, María Theódóra
Jónsd., f. 28.4. 1938, Elín Ágústa
Jónsd., f. 7.7. 1941, d. 3.2. 1943,
Valdimar Jónss., f. 24.11. 1943.
Hinn 21.11. 1948 kvæntist
Aðalsteinn Önnu Margréti Páls-
dóttur, f. 17.5. 1929. Börn þeirra
eru: 1) Hafliði Már, f. 1949, maki
Jófríður Benediktsd., f. 1952,
börn: a) Hugrún Björk, f. 1972,
maki Hermann Þóriss., f. 1972,
þeirra börn Signý Rut og Hafliði
Hermann; b) Benedikta Stein-
unn, f. 1973. 2) Elín Ágústa, f.
1950, maki Ásbjörn Jóhanness., f.
1949, barn: Jóhannes, f. 1979,
maki Ólína Jóhanna Gíslad., f.
1981, þeirra börn Sóley og Elín
Þóra. 3) Jón Valdimar, f. 1953,
maki Sigrún Davíðsd., f. 1958,
börn: a) Júlíus, f. 1979 (sonur
hennar), maki Sandra Björk
Ingad., f. 1988, hans barn Signý
Lind. b) Ágústa Sigríður, f. 1988,
maki Mattías Arnar Þorgrímss.,
f. 1987; c) Jóhanna Sesselja, f.
1990. Fyrri maki Svanhildur
Benediktsd., f. 1954, börn: a)
Anna Margrét, f. 1971, maki
Magnús Orri Einarss., f. 1979,
fyrri maki Friðrik Jónss., f. 1970,
Gísli Jón Bjarnas., f. 1961, börn:
a) Elín Anna, f. 1988, maki Sig-
urberg Guðbrandss., f. 1988,
barn: Guðbrandur Gísli; b) Íris
Eva, f. 1992, barn Eva Elírós.
Aðalsteinn ólst upp í Hval-
látrum og bjó þar til 1975 en þá
flutti fjölskyldan til Reykjavíkur.
Hann lærði ungur skipasmíði af
afa sínum og föðurbróður sem
lærðu það af sínum forfeðrum.
Skólaganga var ekki löng, far-
skóli og einn vetur í Iðnskólanum
í Reykjavík, útskrifaðist þaðan
1963 með meistararéttindi í
skipasmíðum. Hann vann við ný-
smíðar og viðgerðir báta, en að-
stoðaði við bústörfin eftir þörf-
um. Hann var 18 ára þegar hann
smíðaði fyrsta bátinn árið 1941
og þann síðasta 1975. Draupnir
er stærsti báturinn sjósettur
1960. Hann byrjaði í hafnargerð í
Króksfjarðarnesi 1959, svo frá
1967 samfellt hjá Vita- og hafna-
málastofnun og vann við það
fram á áttræðisaldur. Það eru
ekki margar hafnir á landinu
sem hann hefur ekki unnið við.
Hann flutti ferðafólk um Breiða-
fjarðareyjar og einnig fólk í emb-
ættiserindum svo sem sýslumenn
og presta. Hann var mörg ár í
hreppsnefnd Flateyjarhrepps,
m.a. sem oddviti. Hann var vita-
vörður í tveimur vitum, Skarfa-
kletti og Miðleiðaskeri. Að-
alsteinn var hagleiksmaður á tré
og járn, hjálpsamur og bóngóð-
ur. Lagði miðstöðvarkerfi í hús,
vatnslagnir úr brunnum til íbúð-
arhúsa og gripahúsa, var hár-
skeri í eyjunum (a.m.k. fyrir
karlmenn). Hann lagði sig fram
um að draga úr fólksfækkun í
Flatey og flutti einn vetur til
Flateyjar með fjölskylduna til að
vinna við rækjuvinnslu. Frá
árinu 2007 dvaldi hann á hjúkr-
unarheimilinu Eir.
Útför Aðalsteins fer fram frá
Árbæjarkirkju í dag, 27. júní
2014, kl. 13.
þeirra börn Alex-
ander, Jón Stefán og
Friðrik; b) Agnes, f.
1976, maki Árni Sig-
urðss., f. 1973,
þeirra börn Sig-
urður Axel, Arndís
Hrund og Arnaldur
Sölvi; c) Silvía, f.
1979, maki Björgvin
K. Haraldss., f. 1977,
þeirra börn Freydís
Sonja, Natan Orri
og Gabríel Veigar.
4) Páll Finnbogi, f. 1954, maki
Anna Reynisd., f. 1972, börn:
Halldóra Margrét, f. 2003 og
Bjarni Þormar, f. 2005. Fyrri
maki Sigrún Kristinsd., f. 1954
börn: a) Kristinn Már, f. 1976,
barnsmóðir Hafrún Bylgja Guð-
mundsd., f. 1978, barn þeirra:
Haukur Páll. b) Birkir, f. 1979. c)
Anna Margrét, f. 1988, barnsfaðir
Oddur Jóhann Brynjólfss., f.
1986, barn þeirra Brynjólfur
Hólmar. 5) Skúli, f. 1956, maki
Guðrún Brynjarsd., f. 1963, börn:
a) Svala, f. 1981, maki Christoph
Merschbrock, f. 1978, börn
Nökkvi Þór og Lilja Dís; b) Skúli,
f. 1984, maki Elsa Sólrún
Hauksd., f. 1991; c) Sæunn, f.
1989; d) Snorri, f. 1995, maki Lisa
María Lognberg, f. 1995. 6)
Drengur, f. 1959, d. 1959. 7) Jó-
hanna Björg, f. 1961, maki Eirík-
ur Kr. Jóhannss., f. 1956, börn: a)
Sverrir Vídalín, f. 1989, maki Vil-
borg Guðjónsd., f. 1990; b) Arn-
fríður Björg, Aðalsteinn Eyjólfur
og Jóhann, f. 1993, d. 1993; c) Jó-
hann Aðalsteinn, fæddur and-
vana, 1997. 8) Aðalsteinn, f. 1964,
fyrrv. maki Sigríður Sturlud., f.
1965, börn: a) Harpa Dögg, f.
1983 (dóttir hans), maki Ama-
deou Barry, börn Viktoría Erla
og Óðinn; b) Tinna, f. 1988 (dóttir
hennar); c) Aðalsteinn Emil, f.
1994, maki Eva Björg Guð-
laugsd., f. 1994; d) Adam Freyr, f.
2001. 9) Guðbjörg, f. 1966, maki
Í dag kveðjum við þig, elsku
pabbi.
Margt flýgur í gegnum hugann
á þessari stundu. Þú varst okkur
systkinunum góður faðir, fyrir-
mynd okkar og úrræðagóður
maður, sem við ung töldum að
gæti nánast allt.
Stór, ótrúlega hraustur; fórst
með boginn járnkarl niður í fjöru,
stakkst honum í glufu og réttir
hann með berum höndunum, sem
væri hann grannur teinn. Syntir á
eftir Björgu, sem var að reka á
haf út, með afa sem kom vélinni
ekki í gang.
Þú varst með stærstu hendur
sem ég hef séð en samt gerðirðu
við klukkur, útvörp og að manni
fannst hvað sem var.
Þú varst strangur í uppeldinu,
nei þýddi nei og ekki þýddi að
suða. Við bárum mikla virðingu
fyrir þér, en þú varst líka traust-
ur, það fann ég þegar ég eftir slys
þurfti að liggja þrjár vikur á spít-
ala, þú komst á hverjum degi í
heimsókn.
Erfitt hefur verið að sætta sig
við hvernig veikindin tóku þig
smátt og smátt frá okkur fjöl-
skyldunni.
Nú ertu væntanlega á betri
stað sem við söfnumst til þín á síð-
ar.
Sjáumst þá, elsku pabbi.
Þinn
Jón (Jónsi).
Húmar að kveldi, hljóðnar dagsins ys,
hnígur að ægi gullið röðulblys.
Vanga minn strýkur blærinn blíðri hönd,
og báran kveður vögguljóð við
fjarðarströnd.
Ég er þreyttur, ég er þreyttur,
og ég þrái svefnsins fró.
Kom, draumanótt, með fangið fullt af
friði og ró.
Syngdu mig inn í svefninn, ljúfi blær.
Sorgmæddu hjarta er hvíldin
jafnan vær.
Draumgyðjan ljúfa, ljá mér vinarhönd,
og leið mig um þín töfraglæstu
friðarlönd.
Ég er þreyttur, ég er þreyttur,
og ég þrái svefnsins fró.
Kom, draumanótt, með fangið fullt af
friði og ró.
(Jón frá Ljárskógum)
Kæri tengdafaðir, Guð gefi þér
góðan byr inn í friðarlöndin.
Sigrún.
Í dag kveðjum við tengdaföður
okkar, Aðalstein Eyjólf Aðal-
steinsson. Steini var stór maður á
svo margan hátt og það voru for-
réttindi okkar þéttbýlisstrákanna
að fá að kynnast honum. Hann
var mörgum kostum gæddur,
barngóður, gamansamur, stríð-
inn, gestrisinn og ráðagóður en
hörkutól og strangur þegar það
átti við. Hann smíðaði margan
bátinn í skemmunni í Hvallátrum,
m.a. Draupni, bátinn sem hann
sigldi á um Breiðafjörðinn, oftar
en ekki með ókunnugt fólk, án
þess að þiggja greiðslu fyrir. Þá
stjórnaði hann bryggjusmíði vítt
og breitt um landið þar sem hann
eignaðist marga góða samstarfs-
menn og vini. Steini var mjög
tæknisinnaður og átti alltaf góðar
græjur, Saab ásamt Bang & Oluf-
sen voru merkin hans. Þá var
hann heimsfrægur í fjölskyldunni
fyrir vídeómyndatökur með vél-
inni Hófí sem hann skellti á öxl
sér við flest tækifæri.
Kæri tengdapabbi, nú er far-
sælu lífshlaupi lokið, hvíl í friði
vinur og takk fyrir allt.
Ásbjörn, Eiríkur
og Gísli Jón.
Elsku afi, í dag kveðjum við þig
með sorg í hjarta en einnig þakk-
læti og hamingju yfir þeim tíma
sem við áttum saman.
Við kveðjum þig öll með klökknaða
lund.
Kveðjum þig í hinsta sinn.
En allir þó vonast að öðlast þá stund
þig aftur að líta og ná þínum fund
í friðarins fögru heimkynnum.
(Gunnlaugur Valdimarsson)
Þangað til næst,
Jóhanna og Júlíus.
Lát akker falla! Ég er í höfn.
Ég er með frelsara mínum.
Far vel þú æðandi dimma dröfn!
Vor Drottinn bregst eigi sínum.
Á meðan akker í æginn falla.
Ég alla vinina heyri kalla,
sem fyrri urðu hingað heim.
(Þýð.Vald. V. Snævarr)
Elsku afi minn, ég kveð þig
með söknuði í hjarta og hugsa til
allra góðu stundanna sem við átt-
um saman.
Þín verður ævinlega minnst.
Ágústa og Mattías.
Ég var ekki hár í lofti vorið
1940, er heimsstyrjöldin síðari
náði til Íslands, aðeins sjö ára
gamall. Þetta sumar fór ég til
sumardvalar hjá Jóhönnu og Jóni
Daníelssyni frænda mínum í
Hvallátrum. Þá kynntist ég Að-
alsteini Eyjólfi. Hann var rúm-
lega níu árum eldri en ég, hávax-
inn og herðabreiður. Fyrir mér
varð hann strax Steini stóri, fyr-
irmynd, sem mig langaði til að
líkjast, en náði aldrei.
Steina var margt til lista lagt.
Hann var sterkur, laginn og út-
sjónarsamur þannig að honum
nýttust kraftarnir vel. Hann nam
bátasmíði af Valdemar Ólafssyni
föðurbróður sínum, er numið
hafði af föður sínum Ólafi Berg-
sveinssyni, en hann af Ólafi afa
sínum Teitssyni í Sviðnum. Bát-
urinn var þarfasti þjónn eyja-
bænda, án hans varð ekki búið í
Breiðafjarðareyjum.
Steini var listasmiður bæði á
tré og járn, svo sem verið höfðu
forfeður hans. Auk þess laginn að
fást við vélar og tilbúinn að takast
á við hinn vélvædda nútíma. Ljót-
ur bátur, lélegt fley. Steini hafði
gott formskyn og báru bátar hans
þess glöggt vitni, bæði fagrir og
fóru vel á sjó.
Steini var barngóður. Þess
naut ég ríkulega þau 11 sumur, er
ég dvaldi í Látrum. Hann átti það
til að tálga fallegan bát handa
mér, sem gaman var að fleyta í
Vörinni, eða á fjörupollum. Eins
var gaman að snudda kringum
hann í smíðaskemmunni. Fylgjast
með smíðunum og hlusta á hann
segja sögur. Hann var prýðilega
greindur, minnugur og hafði gott
skopskyn. Afbragðs sögumaður,
sagði svo skemmtilega frá, að ég
veltist um af hlátri í spónahrúg-
unni meðan hann sagði mér sögur
af mönnum og atburðum í Vest-
ureyjum og víðar. Allt græsku-
laust gaman og meiddi engan.
Þeir fósturfeðgar, Aðalsteinn
og Jón Dan., bjuggu saman í
Hvallátrum og voru mjög sam-
hentir, þótt annar væri í raun
bóndinn en hinn bátasmiðurinn.
Studdu hvor annan með ráðum og
dáð. Margar sjóferðir fór ég með
þeim á Björgu og Ólafi. Jón sat
við stjórnvölinn, en Steini gætti
vélarinnar. Aldrei fann ég til sjó-
hræðslu hversu vont sem var í
sjóinn, svo öruggt og farsælt var
allt þeirra samstarf.
Jón Daníelsson tók að reskjast,
slitinn af löngu bústriti brá hann
búi 1967. Tími hins hefðbundna
eyjabúskapar að líða að lokum.
Íbúum Vestureyja fór ört fækk-
andi og svo fór, árið 1975, að einn-
ig Steini flutti suður til Reykja-
víkur. Tveir synir hans áttu þó
eftir að búa enn um hríð í Hval-
látrum. Aðalsteinn fór að vinna
hjá Vita- og hafnamálastofnun-
inni og vann þar út starfsævina
við bryggjusmíðar, verkstjórn og
fleiri störf.
Árið 1948 kvæntist Aðalsteinn
Önnu Margréti Pálsdóttur,
ágætri konu úr Reykhólasveit.
Hjónaband þeirra var farsælt.
Varð þeim níu barna auðið, sem
öll lifa föður sinn, utan eitt, er dó
fárra daga gamalt. Auk þess ólu
þau upp fósturdóttur.
Að ferðalokum vil ég þakka
frænda mínum samfylgdina, óska
honum farsællar farar yfir móð-
una miklu og heillar heimkomu á
ströndinni handan hennar. Von-
andi reynist ferja Kharons eins
traust og bátarnir þínir, Steini
minn!
Önnu sendi ég innilegar sam-
úðarkveðjur, svo og börnum
þeirra, tengdabörnum og barna-
börnum.
Jóhannes Bergsveinsson.
Bátasmíðin í Látrum stóð föst-
um fótum í æsku Aðalsteins en
smiðirnir féllu frá hver af öðrum
og hann hlaut ekki mikla þjálfun í
uppvextinum af þeim sökum. En
hann tók við merkinu og var alla
sína bátasmiðstíð að þróa og leita
uppi heppilegasta sköpulagið.
Tíminn frá árabátum til hraðbáta.
Áherslur hans lágu í ganghæfni,
burði, sjóhæfni, sem hann vildi
allt sameina í sama bátnum.
Mestir báta hans urðu Draupnir í
Hvallátrum og Farsæll í Svefn-
eyjum. Í Farsæl náði hann fram
ýmsu því sem honum þótti á vanta
eða betur mætti fara í Draupni.
Tala báta hans í nýsmíði var á
fjórða tug, auk fjölda viðgerða og
endurnýjana.
Það bar upp á sama tíma og
eftirspurn eftir bátum hans tók að
dala, að verkstjóra vantaði við
umbætur í höfnum landsins. Að-
alsteinn bryggjusmiður varð
þekktur í sjávarplássum víða um
land. Trébryggjur, stálþil og sjó-
varnargarðar bera verkhyggni
hans vitni. Afbragðsgott að vinna
hjá þessum kalli, sögðu starfs-
menn hans. Þetta dettur engum í
hug nema Aðalsteini, sögðu þeir,
svona gerir enginn annar og þetta
getur enginn annar. Þrautseigju
hans og ráðum við erfiðar aðstæð-
ur var viðbrugðið.
Fyrsta staurabryggja hans frá
1959 stendur í Króksfjarðarnesi.
Síðasta eða með síðustu hafnar-
gerðum hans var einnig á heima-
slóðum: Skjólgarður og pollur á
Stað á Reykjanesi ætlaður til
samgöngubóta fyrir svæðið 1992.
Má ætla, að þetta hafi verið hon-
um draumaverkefni og að oft hafi
hann fundið að þessarar aðstöðu
var þörf.
Þegar byggð í Flateyjarhreppi
var hrunin að fólki var fátt eftir
hagleiksmanna að leita til ef
þurfti. Það mæddi margt á Steina.
Stefnufastur íhaldskarl, trúði á
einkaframtakið. Ekki hygg ég
samt að hann hefði stutt alla þá
fjárglæframennsku sem nútíminn
þekkir. Landsbyggðarmaður.
Það er ekki heiglum hent að
reisa við atvinnuvegi í héraði eftir
að fólkið er flutt burt á vit ann-
arra tækifæra. En það reyndu
hann og fleiri. Sjávarútvegur frá
Flatey í nokkrum mæli, hver til-
raunin af annarri varð skammlíf.
Hreppsnefndar- og oddvitatíð
hans yfirstandandi og hann átti
frumkvæðið að flestu sem reynt
var. Gamla oddvitanum til
margra áratuga, Steini Á. Jóns-
syni, varð að orði með sínu vest-
firska orðfæri: Dad er gott ad
hafa Adalstein til hvers kyns er-
indreksturs, hann er svo vel sédur
af valdhöfunum.
Flatey var í eigu fjölda manns,
en hreppurinn tók hana eignar-
námi í þeim tilgangi að bæta um
til búrekstrar. Sagt hefur verið
síðar, að það ráð hafi reynst hald-
best þess sem reynt var á þessum
árum.
Afkomendafjöld Steina óska ég
velfarnaðar í minningu hans.
Hann var hagur, útsjónarsamur,
fær um flest. Þurfti aldrei að
spreyta sig á matseld eða hús-
verkum. Harður í horn að taka,
óvæginn, ekki alltaf sanngjarn
eða smámunasamur um sálræna
umhirðu. Góður fjölskyldufaðir
samt.
Anna mín Pálsdóttir, guð blessi
ykkur öll.
Meira: mbl.is/minningar
Jóhannes Geir Gíslason.
Mig langar að minnast góðs ná-
granna úr Breiðafjarðareyjum,
Steina úr Látrum. Hann var einn
virtasti maður í eyjunum á sinni
tíð. Ekki síst fyrir hvað hann var
handlaginn og úrræðagóður.
Bátasmiður, járnsmiður og
vélamaður, allt þetta lék í hönd-
unum á honum. Þegar ég var lítill
strákur var það mest spennandi
að fá að fara með inn í Látur, bæði
vegna félagsskapar við krakkana
og ekki síst að heyra sögurnar og
ævintýrin sem hann sagði okkur
krökkunum og þótti mér alltaf
mikið til koma. Steini var lengst
af oddviti Flateyjarhrepps og
vann ötullega við að reyna að
halda við byggð í þessum fá-
menna hreppi. Til marks um
áræði Steina þá heyrði ég þá sögu
að hann pantaði sér logsuðutæki
að sunnan og þegar hann sótti þau
í Flatey kom hann við í Svefneyj-
um því þar var gestkomandi vél-
stjóri sem hann vissi að kynni á
svona tæki og lærði á þau þarna í
vörinni og notaði þau með góðum
árangri eftir það. Ég er mjög
þakklátur fyrir að hafa kynnst
Aðalsteini og lærði ég margt af
honum. Votta ég Önnu og afkom-
endum þeirra mína dýpstu sam-
úð.
Kristinn Nikulásson,
Svefneyjum.
Aðalsteinn Eyjólfur
Aðalsteinsson
✝ Samúel Richterfæddist í
Reykjavík 28. febr-
úar 1926. Hann lést
á taugalækninga-
deild Landspítalans
í Fossvogi 20. júní
2014.
Hann var sonur
hjónanna Haraldar
Þ. Richter, 19.10.
1893, d. 23.11. 1984,
og Kristbjargar J.
Richter, f. 17.7. 1892, d. 1.7. 1958.
Hann átti þrjú systkini, Magnús
Harald, f. 1925, d. 1984, Sigurjón,
f. 1928, og Soffíu Emelíu, f. 1934.
Samúel kvæntist
aldrei en bjó síðast-
liðin 34 ár með Guð-
mundu S. Halldórs-
dóttur. Hann var
lærður bifvélavirki
og starfaði sem slík-
ur fram á níræð-
isaldur. Lengst af
starfaði hann hjá K.
Kristjánssyni og
Sambandinu auk
þess sem hann starf-
aði á eigin vegum.
Útför Samúels fer fram frá
Langholtskirkju í dag, 27. júní
2014, kl. 13.
Elsku Samúel, ég get seint
þakkað fyrir allt sem þú gerðir
fyrir mig og börnin mín. Með
þessum fátæklegu orðum langar
mig til að þakka þér fyrir alla þá
vinsemd og hlýju sem þú gafst
okkur. Alltaf varstu til staðar ef
við leituðum til þín eða þurftum á
hjálp að halda. Yndislegri
tengdapabba og afa hefðum við
ekki getað fengið.
Með söknuð í hjarta, þakklæti
og virðingu kveð ég þig, Samúel
minn. Ég bið góðan Guð að
geyma þig og vefja þig örmum
sínum.
Elsku Munda mín og fjöl-
skylda, ég sendi ykkur mínar
innilegustu samúðarkveðjur.
Blessuð sé minningin um elsku
Samúel.
Emilía Sighvatsdóttir.
Elsku besti afi minn, nú er
komið að leiðarlokum og á ég
margar æðislegar minningar um
þig. Þú ert einn yndislegasti og
besti maður sem ég hef kynnst og
vildir allt fyrir alla gera. Þú vast
algjör bílakarl og áttir ótrúlega
flottar Lödur sem þú gerðir við í
bílskúrnum. Ég man alltaf eftir
því þegar ég var krakki og ég
fékk að keyra aðra Löduna með
þér norður á Hellu. Þeir eru nú
ófáir bíltúrarnir á Lödunum og
alltaf voru þeir skemmtilegir.
Það var alltaf svo spennandi að
koma í bílskúrinn þinn og skoða
öll verkfærin og alltaf svo góð
verkstæðalykt inni í honum. Allt-
af þegar við Sammi komum og
gistum hjá ykkur ömmu Mundu
var þvílíkt dekrað við okkur, þið
fóruð alltaf með okkur í búðina
sem var beint á móti ykkur í
Gnoðarvoginum og við fengum að
velja okkur dót og nammi, það
var alltaf jafn spennandi. Ég er
ótrúlega heppin að hafa átt þig
sem afa og mun ég alltaf muna
eftir þér og minnast þín með bros
á vör, enda gerðir þú mikið af því
að brosa og hlæja og þú vast al-
gjör stríðnispúki. Aron Leví var
svo ótrúlega hrifinn af langafa
sínum og var alltaf að klappa þér
og kyssa, þú dáðist að honum og
hrósaðir honum í hvert einasta
skipti sem við komum í heim-
sókn. Nú ertu kominn á góða
staðinn sem þú varst búinn að
tala um svo lengi að þú vildir fara
á. Ég veit að það verður passað
vel uppá þig þar sem þú ert núna.
Elsku afi minn, takk fyrir allt
sem þú hefur gert fyrir mig og
fjölskylduna, hvíldu í friði. Þín
Anna Kristín.
Samúel Richter