Morgunblaðið - Sunnudagur - 05.10.2014, Síða 54

54 MORGUNBLAÐIÐ SUNNUDAGUR 5.10. 2014
Menning
Listmálarinn Hjalti Parelius er um þaðbil að hefjast handa við eitt stærstamálverk hér á landi síðan Jón Stef-
ánsson og Jóhannes Kjarval máluðu myndir
sínar í Landsbankanum fyrir um fimm ára-
tugum. Verkið er gríðarlega umfangsmikið
eða um 100 fermetrar og skiptist upp í þrjár
einingar. Minnsta verkið verður um 14 fer-
metrar að stærð, næsta um 40 fermetrar og
hið stærsta um 60 fermetrar.
„Ég fékk símtal frá Alvogen og var spurð-
ur hvort ég gæti verið laus næstu tvö árin.
Ég var því svolítið gapandi eftir símtalið,“
segir Hjalti. „Þetta er gríðarlegur flötur sem
um ræðir og mjög krefjandi að búa til verk
sem virkar í þessari stærð. Við erum ekki að
taka minni mynd og teygja hana upp heldur
verður myndin að virka sem stórt verk. Ég
er mjög þakklátur fyrir að vera treyst fyrir
svona verkefni.“ Allri skipulagsvinnu að
verkinu hjá Alvogen er lokið og nú situr
Hjalti við hugmyndavinnu að verkinu.
Vatnaskil í hruninu
Hjalti stundaði nám á listnámsbraut við
Fjölbrautaskólann í Breiðholti og síðar við
Danmarks Designskole. Hann er þekktastur
fyrir olíumálverk þar sem teiknimyndir eru í
forgrunni. Hjalti hefur haldið á annan tug
einkasýninga ásamt nokkrum samsýningum.
Áður en listin hreif Hjalta með sér starf-
aði hann sem grafískur hönnuður á arki-
tektastofu en segist ekki hafa átt annarra
kosta völ en að fylgja draumum sínum eftir
að honum var sagt þar upp í kjölfar efna-
hagskreppunnar. Þá tók hann pensil í hönd
og hóf að skapa list til að halda heilsunni.
„Ég fann mig ekkert sérstaklega í því starfi.
En ég var alltaf að vinna og hafði því ekki
tíma til þess að mála. Þegar ég missti vinn-
una þá hugsaði ég með mér að nú hefði ég
engar afsakanir fyrir því að mála ekki svo ég
ákvað því að gera það sem mér þykir
skemmtilegt í stað þess að leggjast í volæði
og þunglyndi eftir uppsögnina.“
Á Ljósanótt árið 2009 fékk hann tækifæri
til þess að koma sér og sínum listaverkum á
framfæri og hefur verið á flugi síðan þá.
„Þegar ég tók þátt í Ljósanótt þá byrjaði
þetta ævintýri fyrir alvöru. Ég fékk góðar
móttökur og ég áttaði mig á því að þetta er
það sem ég á að vera að gera.“ Hann segir
það mikil forréttindi að hafa fundið sinn stað
enda sé enginn sáttur í lífinu á rangri hillu.
„Í hvaða starfi sem maður tekur sér fyrir
hendur, þá vinnur maður mun betur ef mað-
ur finnur þörf fyrir sig. Þá væru fleiri vel
unnin störf.“
Málverkin góð tjáningarleið
Hjalti er alinn upp á heimili sem var mikið
skreytt með fallegum listaverkum, allt frá
Jóni Engilberts að Erró og þar fram eftir
götunum. Hann sótti listasýningar reglulega
á yngri árum með foreldrum sínum og var
sjö ára gamall þegar hann sótti sýningu Pi-
casso sem var á Kjarvalsstöðum árið 1986.
„Það var mín fyrsta alvöru listasýning og ég
man að þegar ég kom heim þá málaði ég
mynd í Picasso-stíl. Myndin er ennþá til
heima hjá mömmu og er afskaplega svipuð
þeirri mynd sem ég var undir áhrifum af.
Listin hefur því lengi verið í manni.“
Hjalti segir málverkin skemmtilega leið til
þess að tjá sig og vill ekki meina að mál-
verkið sé að líða undir lok. „Margir nútíma-
þenkjandi telja að málverkið sé úreltur mið-
ill, en ég er alls ekki sammála því. Ég tel að
málverkið muni lifa áfram. Það er áþreifan-
legt, þetta er söluvara og þetta er það sem
gerir heimilin persónuleg.“
Sjálfur er Hjalti undir áhrifum af Erró,
Roy Lichtenstein, Andy Warhol, Öyvind
Fahlström og fleiri popplistamönnum. Auk
þess leitar hann að innblæstri í eigin sam-
félagi.
Ekki friður fyrir hugmyndum
Aðspurður hvort hann sé mikið fyrir teikni-
myndir, í ljósi listaverka sinna, svarar hann
því játandi. „Já, ég hef alltaf horft mikið á
teiknimyndir og ég geri það enn. Ég nota
það sem afsökun að horfa á þær með börn-
unum mínum en ég vil helst sjá þær með
ensku tali, brandararnir eru betri þannig,“
segir Hjalti og hlær en sjálfur átti hann
fleiri þúsund Andrésblöð sem pjakkur. „Það
er líka svo gaman að mála þessar myndir
sem ég mála, því þá held ég svolítið í æsk-
una. Ég má verða 12 ára aftur.“
Hugmyndirnar streyma inn hjá listamann-
inum sem segist fá hugmyndir allan sólar-
hringinn. Ákveðið lúxusvandamál myndu
flestir segja. „Ég fæ í raun og veru engan
frið fyrir hugmyndum. Ég er alltaf að fá ein-
hverjar hugmyndir hvort sem ég er að leggj-
ast til rekkju, fara í sturtu eða keyra
Reykjanesbrautina. Ég mun halda áfram að
keyra til Keflavíkur bara til þess að geta
keyrt Reykjanesbrautina og fengið hug-
myndir,“ segir Hjalti sem er nýfluttur frá
Keflavík á höfuðborgarsvæðið. „Ég er því
heppnastur með það og það er nóg af hug-
myndum að vinna úr. Að mála er aðeins einn
áfangi í verkinu. Það getur hver sem er lært
tæknina við að mála en það að fá góða hug-
mynd er grunnurinn að verkinu. Ef hug-
myndin er ekki góð þá er verkið ekki gott.“
Morgunblaðið/Árni Sæberg
STÆRSTA VERK HÉR Á LANDI Í UM FIMM ÁRATUGI
Ævintýrið rétt að byrja
HÁTÆKNISETUR ALVOGEN HEFUR RÁÐIÐ LISTMÁLARANN HJALTA PARELIUS Í STÓRT OG MIKIÐ VERKEFNI, AÐ MÁLA ÞRJÚ STÓR VERK Í HÚSINU,
ALLS 100 FERMETRA AÐ STÆRÐ. HJALTA ÞYKIR ÞAÐ MIKILL HEIÐUR OG ER ÞAKKLÁTUR FYRIR AÐ VERA TREYST FYRIR VERKEFNINU SEM ER AÐ-
EINS BYRJUNIN Á UPPRENNANDI FERLI.
Gunnþórunn Jónsdóttir gunnthorunn@mbl.is
Það er mikil
vinna framundan
hjá listamann-
inum Hjalta
Parelius.
Hjalti Parelius er með fleira á
prjónunum eftir stóra verkið í
Alvogen-húsinu og verður spenn-
andi að fylgjast með honum.