Hrund - 01.09.1967, Blaðsíða 15

iðjuleysingja . . . Mennirnir þrír eru Terence Stamp, sem
leikur Troy liðsforingja, Allan Bates, sem leikur Oak
bónda, og Peter Finch, sem leikur óðalseigandann
Boldwood.
Kvikmyndin var tekin í Dorset, og í fyrstu bjó Julie
á hóteli ásamt öllum hinum. En einn góðan veðurdag
flutti Julie af hótelinu. Hún hafði fundið sér hús - stað,
sem líktist heimili meira en hótelið gerði.
Hún er ekki gefin fyrir samræður og hafði lítið saman
að sælda við þau hin. Frístundum sínum eyddi hún í
bréfaskriftir - skrifaði hundruð bréfa. Félagar hennar
veltu því stöðugt fyrir sér, hvernig nokkur gæti skrifað
svona mörg bréf- og hverjum hún væri alltaf að skrifa ...
Eftir að hún flutti, kom hún sjaldan á hótelið. Hún sat
heima við eldinn, skrifaði eða prjónaði - eða las yfir
handritið, sem hún gerþekkti þegar. Hún hafði vinkonu
sína hjá sér og þurfti ekki annan félagsskap.
Þessi vinkona var Fiona Walker, ung leikkona, jafn-
aldra Julie, sem lék þjónustustúlku hennar í myndinni.
J ulie hafði beðið Schlesinger að láta Fionu hafa hlutverkið,
þar sem hún var góð leikkona og þær voru góðir kunningj-
ar. Þær höfðu gengið saman í leikskóla og oft búið saman
— jafnvel sofið á sömu dýnunni - þeirri frægu dýnu, sem
Julie var vön að flytja með sér hvert sem hún fór meðan
hún var heimilislaus. Schlesinger varð við bón hennar og
hugsaði þá bæði um kvikmyndina og hamingju stjörn-
unnar sinnar. Allt gekk vel - Fiona sá um heimilisstörfin,
en utanhúss heimtaði Julie, að litið væri á þær sem
jafningja.'
Vinur Julie, Don Bessant, sem kennir við mynd-
listarskóla í London, kom nokkrum sinnum til Dorset.
Það var tekið vel á móti honum, en hún þarfnaðist hans
ekki. Móðir hennar, sem býr í Wales, kom einu sinni í
heimsókn, lítil, forvitin kona, kát og full af fjöri.
„Þegar ég byrja á nýrri kvikmynd,“ segir Julie og
einblínir á prjónana, „vil ég ekki eiga neitt einkalíf. Ég
sökkvi mér niður í starfið og hlutverkið, sem ég á að
leika. Ég vil ekki hugsa um neitt annað. Ég er eins og
ófrísk kona, sem finnur fóstrið vaxa . . .“
Bjarminn frá rafmagnsofninum lék um fínlegt, hugsandi
andlitið, sem við munum svo vel eftir úr „Darling.“
„Ég veit, að ég verð óskaplega aum og uppstökk,
þegar myndatökunni er lokið. Mér þykir svo vænt um
hlutverkið. Það er erfitt, en ég finn, að það gerir betri
leikkonu úr mér. „Darling“ og „Zhivago“ gáfu mér
löngun til að verða betri leikkona - ég held, að ég hafi
1. Julie í þungum þönkum á sviðinu.
2. Julie og Peter Finch æfa sig meðan Schlesinger
(til vinstri) talar við leikarahópinn.
3. I þessu atriði nær kvikmyndin „Petulia“ leikrænu
hámarki.