Skessuhorn - 25.11.2009, Blaðsíða 16

16 MIÐVIKUDAGUR 25. NÓVEMBER
Ás björn Ótt ars son er mik ill fjöl skyldu mað ur og hluti af hans jóla- og að ventu sið um er að gleðj ast með
ætt ingj um og vin um. Hér er stór fjöl skyld an sam an kom in á heim ili hans á jóla dag 2007. Ás björn er lengst
til hægri á mynd inni.
Breytt ir að ventusið ir með breyttu starfi
Guð bjart ur Hann es son var skóla stjóri um
langa hríð á Akra nesi en sett ist á þing árið
2007. Hann seg ir að í fyrra starfi sem skóla­
stjóri og kenn ari hafi að ventusið irn ir nokk­
uð mót ast af því. Í raun megi segja að svip­
að sé uppi á teng ingn um nú nema að lít ill
tími gef ist til þess að njóta að vent unn ar eins
og lands lag ið er í dag. Hann gaf sér þó tíma
til að skjót ast til Dan merk ur, afar stutta ferð,
til að hitta fé lag ana í Julefro kost klúbbn um
sem varð til eft ir náms ár in í Kaup manna höfn
á ár un um 1975­79. „Þeg ar ég var barn voru
að ventusið ir ekki mikl ir,“ seg ir Guð bjart­
ur og held ur á fram. „Auð vit að voru bak að ar
smákök ur og þess hátt ar og ég tók stund um
þátt í bakstr in um. Hins veg ar var stof unni
lok að á Þor láks messu og ekki opn uð aft ur
fyrr en á að fanga dags kvöld klukk an sex. Þá
var kveikt á jóla trénu og út varp inu og dýrð­
in blasti við. Síð an var ætíð hlut stað á mess­
una en ekki far ið í kirkju. Einu sinni gerði
ég und an tekn ingu á því og fór til messu. Allt
var útúr fullt og ég stóð frammi. Mess an tók
það lang an tíma að ég missti af grjóna grautn­
um, möndlu grautn um sem alltaf var snædd ur
á und an há tíð ar matn um. Ég hef því ekki far­
ið til messu á að fanga dag síð an, af möndlu­
grautn um vil ég ekki missa.“
Pabbi bak aði
pönnu kök ur
Þótt að ventusið ir hafi kannski ekki ver­
ið eins fjöl breytt ir hér áður fyrr og nú voru
samt mörg heim ili sem höfðu sér staka siði
á Þor láks messu. „Ég kom því inn hjá minni
fjöl skyldu, þeg ar ég fór að búa, að sjóða
hangi kjöt ið á Þor láks messu, mér finnst það
al veg ó missandi. Í mín um for eldra hús um var
það alltaf gert og auka biti soð inn með til að
fá að smakka að eins. Þá er venj an að fara í
búðarölt þetta kvöld. Á að fanga dags morg­
unn bak aði pabbi svo pönnu kök ur sem hann
ann ars gerði aldrei. Á mínu bernsku heim­
ili var einnig gert laufa brauð. Mamma kom
með þann siða að norð an og mér finnst það
einnig ó missandi að hafa það með.“
Jóla­ og að ventusið ir
mót uð ust ytra
„Ég fór til náms í Kaup manna höfn árið
1975 með kon unni minni. Þar hóf um við
okk ar bú skap og þar mót uð ust okk ar fyrstu
jóla­ og að ventusið ir. Fyrstu jól in okk ar og
lengi eft ir heim komu vorum við alltaf með
ekta pur u steik á að fanga dags kvöld. Þar komu
dönsku á hrif in með al ann ars inn. Þeg ar heim
kom mót að ist sá góði sið ur að nokk ur vina­
hjón hitt ust í svo kall að an julefro kost á að­
ventu. Þessi skemmti legi sið ur hef ur hald­
ist allt frá þeim tíma og flest reynt til að eiga
góð an sam fund með fé lög un um. Þetta er
ekki stór hóp ur en við höf um búið í ýms um
lönd um og því hald ið julefro kost í London,
Was hington og Kaup manna höfn en ég ætla
einmitt að skjót ast yfir helg ina í julefro kost
sem að þessu sinni verð ur í Kaup manna­
höfn. Það var einmitt í ferð inni til Am er íku
sem kalkúnn kom inn í mat ar siði okk ar og er
nú snædd ur á að fanga dags kvöld í stað pur u­
steik ur áður.“
Flink ur föndr ari
Eins og áður seg ir mót ast að ventusið ir oft
af því starfi sem gegnt er. Guð bjart ur sagð ist
hafa orð ið að taka upp nýja og skemmti lega
siði og háttu þeg ar hann gerð ist kenn ari og
seinna skóla stjóri . „Auð vit að var nauð syn legt
og afar skemmti legt að vera með börn un um
í skól an um og kenna þeim ým is kon ar fönd­
ur. Ég var ansi flink ur föndr ari og hafði gam­
an að vinn unni með krökk un um. Hér áður
fyrr þeg ar ég starf aði í skát un um vor um við
alltaf með jóla böll og sung um al mennt mik­
ið, eins og skáta er sið ur. Ég hafði því tölu­
verða reynslu af þeim þætti og leiddi söng
með börn un um á litlu jól un um í skól an um.
Akra nes bær og Bad mint on fé lag ið hér í bæn­
um stóðu einnig fyr ir jóla balli á milli jóla og
nýárs í nokk ur ár og ég fékk þann heið ur að
vera for söngv ari þar. Þetta hef ur nú orð ið
með nokk uð öðr um brag síð an ég hóf þing­
mennsku, en ég reyni engu að síð ur að kom­
ast á litlu­jól in með krökk un um í Grunda­
skóla. Þing mennsk an breyt ir ekki því að þær
stund ir sem gef ast nota ég í að rækta góða
að ventusiði á fram og njóta kerta ljósanna og
góðra bóka,“ seg ir Guð bjart ur Hann es son,
al þing is mað ur.
Guð bjart ur fer fim um hönd um um kalkún inn sem er ný lega er kom inn inn í mat ar siði fjöl skyld unn ar.
Ásbjörn ÓttarssonGuðbjartur Hannesson
Einu sinni voru skóla stjóri og sjó mað ur. Á með an þeir
gegndu þeim störf um mót að ist að vent an að nokkru af
stör f un um, hver á sinn máta. Í dag eru þeir í eins störf­
um sem al þing is menn þjóð ar sinn ar. Að vent an mót ast því
nokk uð af því. Sleg ið var á þráð inn til tveggja af þrem ur
al þing is manna sem búa á dreif ing ar svæði Skessu horns og
skyggnst inn í að ventusiði þeirra fyrr og nú. Það skal tek­
ið fram að leit að var til allra þriggja en sök um anna eins
þeirra verð ur að þessu sinni rætt við fé lag ana Guð bjart
Hann es son og Ás björn Ótt ars son.
Ás björn Ótt ars son er sjó mað ur sem lagt hef­
ur sjó mennsk una á hill una til að ger ast al þing­
is mað ur en hann var kos inn á þing í vor. Hann
seg ist vera mik ið jóla barn og skemmti leg asta
tón list in sé einmitt jóla lög in. Hér áður fyrr
á með an hann var til dæm is á loðnu veið um
voru lang ar úti leg ur og oft ekki kom ið heim
fyrr en nokkrum dög um fyr ir jól. Síð ar þeg­
ar hann fór á dag róðra bát kom hann auð vit að
heim á hverju kvöldi og allt breytt ist og einnig
sá tími sem hægt var að njóta sam vista með
fjöl skyld unni. Kannski má líkja þing stör f un­
um við loðnu út hald ið, unn ið er fram í rauða
myrk ur og al veg fram und ir jól, því oft eru
mikl ar ann ir á þing inu. „Ég man ekki eft ir sér­
stök um sið um á að vent unni sjálfri þeg ar ég var
barn, ekki fyrr en kom ið var að Þor láks messu,
þá var auð vit að skata,“ seg ir Ás björn og held­
ur á fram. „Ég var svo hepp inn að eiga ömmu
og afa, frá báð um for eldr um og langömmu og
langafa í inn an við hund rað metra rad í us frá
bernsku heim il inu. Það var ó met an legt að geta
far ið til þeirra. Þar var tek ið á móti manni eins
og höfð ingja, lagt á borð, bak að ar pönnu kök­
ur eða vöffl ur og allt gert eins og best var á
kos ið. En lín urn ar fyr ir mín um jóla hefð um
voru lagð ar þeg ar ég var barn. Stór fjöl skyld­
an mætti öll til ömmu og afa í svið og hangi­
kjöt á að fanga dags kvöld og mað ur var orð­
inn nokk uð stálp að ur þeg ar leyfi fékkst til að
hjálpa til við að blanda malt ið og app el sín ið.
Það er eng inn smá á fangi. Fjöl skyld an hef ur
síð an hald ið þeim sið að vera mik ið sam an á
jól um, það er al veg ynd is legt enda jól in tími
fjöl skyld unn ar að mínu mati.“
Mik ið skreytt og mik ið bak að
Það kom af sjálfu sér þeg ar Ás björn var á
sjón um að kon an sá um að gera allt sem jóla­
leg ast heima, enda mik ið jóla barn eins og eig­
in mað ur inn. Við land róðrana breytt ist þetta
ögn. „Ég get nú ekki sagt að ég hafi tek ið upp
mikla skreyt ing ar dellu eða neitt þess hátt ar
held ur reyni ég svona að hjálpa til. Næ í dót ið
í geymsl una og hengi upp það sem kon an nær
ekki, þannig að ég tek ein hvern þátt í þessu.
Hús ið hjá okk ur er alltaf mik ið skreytt og mér
finnst það nota legt. Kon an bak aði líka þessi
ó sköp af smákök um hér í eina tíð, alla vega
tölu vert yfir tíu sort ir. Það hef ur breyst með
ár un um. Núna erum við meira fyr ir heima­
bak að brauð, brauð rétti og góð ar tert ur. Ég er
ekki lið tæk ur í bakstr in um en mér finnst það
afar gott sem úr ofn in um kem ur. Laufa brauð
var aldrei á borð um á mínu bernsku heim ili og
við ger um það ekki. Enda get ég ekki sagt að
mér þyki laufa brauð gott, minn ir mig helst á
korn fla kes.“
Heim boð á Þor lák
og gaml árs dag
Í lang an tíma hef ur ver ið stand andi skötu­
veisla heima hjá Ás birni á Þor láks messu. Þá
mæta ætt ingj ar og vin ir og gæða sér á góð­
met inu. „Mér finnst mjög gam an að bjóða
fólki heim og því á huga máli deil um við hjón­
in. Und an far in ár hef ur ver ið skötu veisla hér
heima frá svona 11:30 til 14:30. Við sjóð um
fleiri kíló af skötu og eig um góða stund ir sam­
an með ætt ingj um og vin um. Þetta er afar góð­
ur inn gang ur að jóla há tíð inni að mínu mati.
Síð an kem ur stór fjöl skyld an yf ir leitt hing að á
gamlárs kvöld en hina jóla dag ana för um við í
mat ar boð og heim sókn ir. Hjá mér er því mik­
ill fjöl skyldu sam fund ur um jól in og eins og ég
sagði áðan finnst mér það nauð syn legt enda
al inn upp við það frá blautu barns beini.“
Ann ir í þing inu breyta ýmsu
Núna verð ur að vent an með nokkru öðru
sniði hjá Ás birni og fjöl skyldu hans. Ann ir í
þing inu kalla á mikla fjar veru en oft er einmitt
anna samt hjá þing mönn um á þess um árs tíma.
Kannski má helst líkja því við líf loðnu sjó­
manns ins sem telst hepp inn að vera kom inn
heim ein hverj um dög um fyr ir jól. „Ég veit í
raun ekk ert hvern ig þetta verð ur. Þetta er mitt
fyrsta þing og það er mik ið að gera í fjár laga­
nefnd inni. Það er lík legt að ég missi að ein­
hverju leyti af að vent unni með fjöl skyld unni
að þessu sinni. Mik il vinna ligg ur fyr ir svo
erfitt er að segja til um hvern ig allt velt ist í
þess um efn um. En þær stund ir sem ég fæ mun
ég nýta til að hlusta á jóla lög in, skreyta með
kon unni og njóta að vent urn ar, eins og best
verð ur á kos ið,“ seg ir Ás björn Ótt ars son al­
þing is mað ur. bgk
Hér eru þeir feðgarn ir Ás björn og Ótt ar í heim sókn
hjá tengda for eldr um þess fyrr nefnda um jól.
Guð bjarti þyk ir ó missandi að hafa laufa brauð
á jól um.