Læknablaðið - 15.01.2002, Qupperneq 44

UMRÆÐA & FRÉTTIR /
SAMNINGANEFNDARFRUMVARPIÐ
Frumvarpið breyttist í meðförum þingsins
- Rætt við Sigurbjörn Sveinsson formann LÍ um „samninganefndarfrumvarpið" sem
varð að lögum viku fyrir jól
Sigurbjörn Sveinsson
formaður Lœknafélags
íslands.
Ljósm.: aób.
Samninganefndarfrumvarpið sem svo var nefnt
er ekki lengur frumvarp heldur var það afgreitt sem
lög frá Alþingi með 47 samhljóða atkvæðum á síð-
ustu andartökum þingsins fyrir jólafrí. Nokkrar
breytingar urðu á frumvarpinu í meðförum þingsins
og snertu þær einkum þau ákvæði sem veita Trygg-
ingastofnun ríkisins aðgang að sjúkraskrám í því
skyni að hafa eftirlit með forsendum bótaréttar ein-
staklinga.
Eins og fram kom í desemberhefti Læknablaðsins
gerðu læknasamtökin alvarlegar athugasemdir við
efni frumvarpsins. Blaðinu lék því forvitni á að vita
hver viðbrögð Sigurbjörns Sveinssonar formanns LI
eru við þessari lagasetningu.
„Ég get ekki sagt að ég sé sáttur við lögin. En
þetta hefur skánað svo allrar sanngirni sé gætt. Vissu-
lega eru fyrir því málefnalegar ástæður og skiljanlegt
að ráðherra vilji fara vel með fjármuni ríkisins. En við
töldum að leiðin sem hann vildi fara væri ekki rétt,
forsendurnar væru rangar. Pær voru að þjónusta sem
sjálfstætt starfandi læknar veittu utan sjúkrahúsa væri
sundurlaus, óskipulögð, dýr og jafnvel faglega lakari
en sú sem í boði er á sjúkrahúsum. Þetta var rauði
þráðurinn í greinargerðinni með frumvarpinu.
Við í læknafélögunum drógum fram hið gagn-
stæða og benluni á að þessi þjónusta væri faglega
sambærileg þeirri sem veitt væri á sjúkrahúsunum
fyrir sambærileg verk, þau væru ekkert dýrari og
jafnvel ódýrari. í það minnsta vissi ríkið nákvæmlega
hvað þessi verk kostuðu en því væri ekki að heilsa um
verk sem unnin eru inni á sjúkrahúsunum. Við töld-
um því að stjórnvöld væru á rangri braut með frum-
varpinu eins og það var.“
Heilbrigðisnefnd sneri við blaðinu
„Það sem síðan hefur gerst og ber að þakka er að
heilbrigðis- og trygginganefnd sneri alveg við blaðinu
í nefndaráliti sínu eftir að hafa farið yfir frumvarpið
og hlýtt á umsagnir um það. Nefndin tók þá afstöðu
að áhyggjur og athugasemdir læknafélaganna væru
ástæðulausar vegna þess að aldrei hefði annað staðið
til en að fara eftir þeim grundvallarsjónarmiðum sem
félögin bentu á, það er að þegar samið væri um lækn-
isverk yrði gætt jafnræðis milli ólíkra rekstrarforma,
svo sem sjúkrahúsa í eigu ríkisins annars vegar og
lækningastarfsemi á vegum lækna í sjálfstæðum
rekstri hins vegar. Einnig yrði gætt samkeppnissjón-
armiða við hagkvæmnismat á þeim kostum sem í
boði væru.
Við vorum vissulega fegin að þessi andi skyldi
birtast í umfjöllun Alþingis en vildum að hann kæmi
einnig fram í lagatextanum. Það ber að þakka heil-
brigðisráðherra að það var gert á endanum í formi
breytingartillögu þar sem mælt er fyrir um að samn-
inganefnd ráðherrans skuli taka tillit til alls þess
kostnaðar sem er við læknisverk þegar lagt er mat á
hagkvæmni þjónustu stofnana. fyrirtækja og sjálf-
stætt starfandi heilbrigðisstarfsmanna. Þarna er með
öðrum orðum hnykkt á því að þegar samið er við
stofnanir í opinberri eigu verður að liggja fyrir ítarleg
kostnaðargreining við verkin. Það er mjög mikils
virði að fá þetta inn í lagatextann.
Það sem eftir stendur er meðal annars það að við
vitum ekki hvernig farið verður að við faglegt mat á
þeim kostum sem eru í boði. Hugtakið gæði heil-
brigðisþjónustu er ekki skilgreint í lögunum og það
er miður. Einnig eru þær heimildir sem ráðherranum
eru veittar óskilgreindar og ekki vitað í hverju þær
gætu verið fólgnar. I þriðja lagi lögðum við til að
frekar yrði reynt að styrkja TR í því að veita lands-
mönnum tryggingavernd en að taka frá henni verk-
efni eins og lögin gera ráð fyrir. Það verður pólitískt
viðfangsefni samtíðarinnar að leysa þessi vandamál.“
44 Læknablaðið 2002/88