Læknablaðið - 15.09.2003, Qupperneq 5

LISTAMAÐUR
MÁNAÐARINS
UMRÆÐA 0 G FRETTIR
680 Aðalfundur LÍ 2003:
Unglæknar endurheimtir
í friði og ró
Þröstur Haraldsson
685 Ályktanir aðalfundar
687 Lýðheilsustöðin bíður
forstjóra síns
Þröstur Haraldsson
691 Hvenær og hver á að
kalla út þyrlusveitina?
Rætt við Friðrik Sigurbergsson
Þröstur Haraldsson
693 Er notkun nýrra lyfja
stórfellt vandamál?
Anna Birna Almarsdóttir
697 Frá Félagi áhugamanna um
sögu læknisfræðinnar og
Þjóðminjasafninu
698 Lög um sjúkratryggingar
11172000
Ingibjörg Georgsdóttir,
Una Björk Ómarsdóttir
706 Bókardómur: Tungutak
læknavísindanna
Örn Bjarnason
707 Heilbrigðismál í íslensku
hagkerfí og kennsla í heil-
brigðishagfræði hérlendis
Ágúst Einarsson
711 íðorðasafn lækna 158.
Hnútarós
Jóhann Heiðar Jóhannsson
713 Faraldsfræði 31.
Yfírgreining
María Heimisdóttir
715 Broshornið 40.
Sálfræði og hlátur
Bjarni Jónasson
716 íslensk áætlun um varnir og
viðbúnað við bólusótt
Haraldur Briem
723 Ráðstefnur og þing
728 Okkar á milli
729 Sérlyfjatextar með
auglýsingum
735 Minnisblaðið
Frágangur fræðilegra
greina
Heimasíða Læknablaðsins
www.laeknabladid.is
Jón Gunnar Árnason (1931-
1989) lauk meistaraprófi í vélvirkjun
en stundaði líka myndlistarnám hjá
Ásmundi Sveinssyni myndhöggvara.
Síðar hélt hann tii Lundúna í fram-
haldsnám og dvaldist þar árin 1965-
67. Jón Gunnar kom inn í íslenska
myndlist á miklum umbrotatímum.
Hann var einn af virkustu meðlimum
SÚM-hópsins sem innleiddi kon-
sept- og flúxuslist á íslandi og starf-
aði náið með Dieter Roth sem nefna
má guðföður hópsins. En Jón Gunn-
ar gat starfað með öllum og var
meðal annars einn helsti hvatamað-
ur útisýninganna frægu þar sem
hefðbundin fígúratív verk og ab-
straksjónir í anda Parísarskólans
stóðu við hliðina á konseptinnsetn-
ingum sem hefðu líklega þótt ekki
síður hneykslanlegar í London eða
New York en þær þóttu hér.
Eldri verk Jóns Gunnars eru ab-
straktmyndir, oft með hreyfanlegum
hlutum. Þegar á leið tók hann að
raða saman alls kyns málmhlutum í
heildir sem gjarnan voru vélvæddar
og hreyfðust og urðu smátt og
smátt meira ögrandi og ógnandi Jón
Gunnar naut smíðanámsins í list-
sköpun sinni og sameinaði í verkum
sínum handverk og hugmynd þann-
ig að fáum samtímamönnum hefur
heþpnast jafn vel. Pó var það ávallt
hugmyndin og hugsjónin sem réð
ferðinni og svo var í verkinu á for-
síðu, Sólfarinu frá 1981-82, og
hafði Jón Gunnar áður smíðað Sól-
vagninn 1978, eins konar hreyfan-
legt málmspeglavirki sem hægt er
að nota til að fylla hvaða rými sem er
sólarljósi. Jón Gunnar dvaldi um
tíma í Kaupmannahöfn og vorkenndi
Dönunum sem hann sá ganga
niðurlúta til vinnu sinnar á morgn-
ana. Hann grópaði þá spegla í gang-
stéttarnar svo Danirnir sæju að
minnsta kosti endurskin af sólinni og
himninum. Kannski má segja að
Sólfarið við Sæbrautina í Reykjavík
gegni svipuðu hlutverki, að lyfta
hugsun okkar til himna og til sólar-
innar þar sem við brunum framhjá í
daglegu amstri okkar.
Jón Proppé
Læknablaðið 2003/89 649