Læknablaðið - 15.09.2003, Qupperneq 61

UMRÆÐA & FRÉTTIR / LÖG UM SJÚKLINGATRYGGINGU
til greina og 2. og 3. töluliður ættu ekki við um tilvik
kæranda.
Úrskurðarnefndin taldi að til þess að bótaskylda
samkvæmt 4. tölulið væri fyrir hendi þyrfti sjúklingur
að vera talsvert verr settur eftir aðgerð en fyrir. Þegar
málsatvik voru virt í heild var það mat nefndarinnar
að svo væri ekki í þessu tilviki. Sjúklingur var í þörf
fyrir aðgerð og tilgangi aðgerðar var náð þrátt fyrir
tímabundna erfiðleika. Ekkert benti til þess að var-
anlegt heilsutjón hafi orðið. Það var því niðurstaða
úrskurðamefndar að þrátt fyrir sýkingu í kjölfar að-
gerðar sem olli sjúklingi tímabundnum erfiðleikum
væri bótaskylda ekki fyrir hendi.
Fylgikvillar eftir naflaaðgerö. Bótaskylda ekki fyrír
hendi
Kvörtun 63 ára sjúklings um langvinna útferð úr sári
eftir aðgerð á nafla. í kjölfar aðgerðar vaknaði grun-
ur um sýkingu, sár var opnað og tók nokkurn tíma að
gróa að fullu. Sár var þó nær fullgróið innan þriggja
mánaða frá aðgerð. Um árabil hafði vessað frá nafla
og þrátt fyrir endurteknar aðgerðir og meðferð hafði
ekki tekist að komast fyrir vandann.
Að áliti sérfræðings utan TR höfðu eðlilegar
læknisfræðilegar ástæður legið fyrir aðgerðum og
rétt verið að þeim staðið. Óvissa hefði verið varðandi
það hvort aðgerð myndi bera árangur og hefði sjúk-
lingi verið gerð grein fyrir því. Gangur eftir aðgerð
olli óþægindum. Fylgikvillinn var þó hvorki sjaldgæf-
ur né alvarlegur og ekki var um varanlegt heilsutjón
að ræða.
Úrskurðarnefnd staðfesti þessa niðurstöðu TR og
tilgreindi að öllum skurðaðgerðum fylgdi áhætta.
Kærandi hafi vitað að óvíst væri um árangur áður en
gengist var undir aðgerð. Til að bótaskylda sé fyrir
hendi þurfi sjúklingur að vera talsvert verr settur
eftir aðgerðina en fyrir hana og var það mat nefndar-
innar að virtum málsatvikum í heild sinni að svo væri
ekki í þessu tilviki. Bótaskylda væri því ekki fyrir
hendi.
Utanlegsfóstur og andvana fæðing í tvíburameð-
göngu. Bótaskylda ekki fyrir hendi
Kvörtun 36 ára sjúklings um ónógar rannsóknir og
ófullnægjandi meðferð í tvíburameðgöngu þar sem
annað fóstrið var í legholi en hitt í eggjaleiðara. Fjar-
lægja þurfti eggjaleiðara vegna utanlegsþykktar við
tæplega 10 vikna meðgöngu, „cerclage" saumur var
settur á legháls við 14 vikna meðgöngu og við 23
vikna meðgöngu fæddist andvana barn sem vó 440 g.
I heilsufarssögu voru upplýsingar um keiluskurði,
„cerclage“ sauma, fósturlát, fæðingar og reykingar.
Að áliti sérfræðings utan TR hafði rannsókn og
meðferð verið hagað eins vel og unnt var og í sam-
ræmi við þekkingu og reynslu. Erfitt sé að greina
þungun utan legs þegar samtímis er heilbrigt fóstur í
legholi. Vel hafi verið að verki staðið við að greina
utanlegsþykkt við tæplega 10 vikna meðgöngu og
ekkert í skýrslum gefi til kynna að meðferð hafi ekki
verið rétt. Einnig hafi fósturlát/fyrirburafæðing verið
nánast óumflýjanlegt með tilliti til þeirra einkenna
sem lýst var og litlar líkur á því að hægt væri að bjarga
þunguninni þegar konan veiktist við 23 vikur.
Úrskurðamefndin rakti að það væri ekki nægilegt
til bótaskyldu að tjón hafi orðið, það verði að vera
hægt að rekja tjónið til meðferðar. Nefndin taldi að
brottnám eggjaleiðara og andvana fæðing hafi hvort
tveggja verið óumflýjanlegt og hafi ekki orðið vegna
ágalla á meðferð. Varðandi brottnám utanlegsfósturs
þá væri um að ræða sjaldgæft afbrigði tvíburameð-
göngu og ekki um aðra meðferð að ræða en brottnám
eggjaleiðara þó greining hefði verið gerð nokkru fyrr.
Tjón kæranda verði þannig ekki rakið til meðferðar.
Varðandi andvana fæðingu fyrirbura liggi fyrir að
meðganga kæranda var verulega áhættusöm, eðlilega
var staðið að rannsókn og skoðun, fæðing fyrir tímann
hafi verið óhjákvæmileg og ekki um að kenna ófull-
komnu eftirliti á meðgöngu. Það var því niðurstaða
úrskurðarnefndar að bótaskylda væri ekki fyrir hendi.
Heimildir
1. Ákvæöinu var bætt inn í lög um almannatryggingar með 1. gr.
laga nr. 74/1989 og var fellt úr lögunum með 23. gr. laga nr.
111/2000 um sjúklingatryggingu.
2. Alþingistíðindi, þingskjöl, 1999-2000, bls. 4418.
3. Alþingistíðindi, þingskjöl, 1999-2000, bls. 4419.
4. Alþingistíðindi, þingskjöl, 1999-2000, bls. 4415.
5. Sjá 4. mgr. 1. gr„ 4. gr. og 3. mgr. 5. gr. STL.
6. Alþingistíðindi, þingskjöl, 1999-2000, bls. 4421.
7. Sjáll.og 14. gr. STL.
8. Sjá 10. gr. STL.
9. Alþingistíðindi, þingskjöt, 1999-2000, bls. 4419.
10. Alþingistíðindi, þingskjöl, 1999-2000, bls. 4422.
11. Alþingistíðindi, þingskjöl, 1999-2000, bls. 4423.
12. Sjá 1. mgr. 3. gr. STL.
13. Alþingistíðindi, þingskjöl, 1999-2000, bls. 4423.
14. Alþingistíðindi, þingskjöl, 1999-2000, bls. 4423.
15. Alþingistíðindi, þingskjöl, 1999-2000, bls. 4424.
16. Sjá 1. mgr. 3. gr. STL.
17. Alþingistíðindi, þingskjöl, 1999-2000, bls. 4424-5.
18. Sjá meðal annars ársskýrslu Patientforsikringen í Kaupmanna-
höfn 1996, bls. 86.
19. Alþingistíðindi, þingskjöl, 1999-2000, bls. 4425.
20. Sjá meðal annars ársskýrslu Patientforsikringen í Kaupmanna-
höfn 1996, bls. 85.
21. Sjá 2. mgr. 3. gr. STL og Alþingistíðindi, þingskjöl, 1999-2000,
bls. 4420.
22. Sjá 3. rngr. 3. gr. STL.
23. Alþingistíðindi, þingskjöl, 1999-2000, bls. 4426.
24. Alþingistíðindi, þingskjöl, 1999-2000, bls. 4420 og 4426.
25. Sjá 8. gr. STL og Alþingistíðindi, þingskjöl, 1999-2000, bls.
4428.
26. Sjá 19. gr. STL.
27. Sjá 5. gr. STL.
Læknablaðið 2003/89 705
L