Læknablaðið

Volume

Læknablaðið - 15.09.2003, Page 67

Læknablaðið - 15.09.2003, Page 67
UMRÆÐA & FRÉTTIR / ÍÐORÐAPISTILL 158 Hnútarós Jórunn Frímannsdóttir, hjúkrunarfræðingur, hafði fengið fyrirspurn frá móður ungs barns sem allt í einu fékk upphleyptar, harðar, rauðar bólur á fótleggi, handleggi og kinnar. Næsta dag var útlitið breytt og sáust þá aðeins fjólurauðir flekkir, sem ekki voru eins upphleyptir. Móðurinni var sagt að þetta væri hnúta- rós og vildi hún lesa sér til um sjúkdóminn á Netinu, en fann ekki hið erlenda heiti. Jórunn framsendi síðan fyrirspurnina í tölvupósti. Eftir nokkra leit kom í ljós að hnútarós er gamalt heiti á erythema nodosum. Niels Dungal, prófessor í meinafræði, lýsti einkennum og ferli sjúkdómsins mjög skilmerkilega í bókinni Heilsurækt og manna- mein, útg. 1943. Þar segir meðal annars: Hnútarós er út affyrir sig ekki alvarlegur sjúkdómur, en hún er oftast aðvörun um að berklasmitun hafi nýlega átt sér stað; þó getur hnútarós komið löngu eftir smitun. Berklar eru nú síður í sviðsljósinu sem orsakaþáttur og nýjar læknisfræðiorðabækur tilgreina fremur of- næmisviðbrögð gegn ýmsum öðrum sýkingum eða gegn lyfjum. Erythema nodosum Undirritaður minntist heitisins rósahnútar, sem honum gekk þó illa að finna í sínum venjulegu heim- iidaritum. Hin nýja íslenska orðabók Eddu birtir þó fleirtöiuheitið með skýringunni: hnútrós, sjúkdómur sem lýsir sér í rauðum þrymlum á útlimum og oft gigtarverkjum, einkum hjá ungum konum (erythema nodosum). Bókin íslensk læknisfræðiheiti frá 1954 eftir Guðmund Hannesson tilgreinir einungis íslenska heitið þrimlaroði. Iðorðasafn lækna gefur heitin þrindaroði og þrimlasótt en Alþjóðleg tölfræðiflokk- un sjúkdóma (ICD 10) tilgreinir einungis þrimla- roðaþot. Undirrituðum er ekki ljóst hvert af þessurn íslensku heitum er mest notað. Gaman væri að fá um það upplýsingar frá lesendum. Erythema er þýtt sem roði í húð, húðroði, hör- undsroði eða rauð húðútbrot. Latneska lýsingar- orðið nodosus gefur til kynna að fyrirbæri sé hnútótt eða þrimlótt. Þrimill (eða þrymill) er svo hnútur eða þykkildi í eða undir húð. Orðið þot táknar útbrot, útþot, litarbreytingar sem birtast skyndilega í húð. Eftir á að hyggja er sjálfsagt óþarfi að lengja sjúk- dómsheitið með þessari viðbót. Þrimlaroði er án efa nógu lýsandi. Opsonin Már Kristjánsson, yfirlæknir, sendi fyrirspurn vegna læknisfræðiheitisins opsonin, sem er af grískum upp- runa. Gríska sagnorðið opsonein er sagt hafa haft ýmsar merkingar: kaupa vistir, taka vistii; éta (einkum notað um dýr). Nafnorðið opson var sömuleiðis notað urn vistir en einnig soðið kjöt og smárétti. I sýkla- og ónæmisfræði er heitið opsonin notað um efni sem bindast mótefnavökum og auðvelda frumuát þeirra (phagocytosis). Einkum vísar heitið í tiltekin mótefni (IgM og IgG) og hjástoðarþætti (complement factors) sem einnig bindast viðtökum á yfirborði átfrumna. Með því verður auðveldara fyrir átfrumurnar að inn- lima bakteríur í átbólur (phagosome) og ráðast gegn þeim með leysikornum sínum (lysosome). Iðorðasafn lækna birtir heitið hljóðritað á íslensku sem opsónín, þannig að ekki hefur verið gerð tilraun lil þýðingar. Þessi aðferð er í samræmi við þá stefnu að þýða ekki heiti efna eða lyfja yfir á íslensku heldur hljóðrita. Hljóðritunin felst í því að heitin eru umrituð og stafsett á íslenskan hátt þannig að þau fái yfir- bragð og útlit íslenskra orða og geti tekið íslenskri beygingu (sjá 12. pistil í Fréttabréfi lækna 1990; 8:7). I drögum að Iðorðasafni ónæmisfræðifélagsins er þó gefið íslenskt heiti, þannig að opsonin verði áthúðun- arþáttur. Treadmill Inga Sif Olafsdóttir, ungiæknir, vildi bæta við um- ræðuna urn trcudmill í síðasta pistli. Hún benti á að fyrirbærið væri oft nefnt göngubretti. Þá rifjaðist upp að líkamsræktarstöðvarnar nefna þelta mikilvæga tæki gjarnan hlaupabrctti. Undirritaður hafði áður sett fram heitið þrekband til samræmis við hið vel viðurkennda heiti þrcklijól. Ensk-íslensk orðabók Arnar og Örlygs lilgreinir einnig heitið stigniylla. Nóg er því af góðum íslenskum heilum og engin ástæða til að líkja eftir hinu erlenda heiti með orð- skrípinu traðkniylla. „Bandið“ er nú oftast rafknúið færiband sem menn ganga á eða hlaupa til að fá líkamshreyfingu og auka „þrek“ sitt. Breyta má hraða bandsins og halla, þannig að álag eða áreynsla geti verið mismunandi. í heilbrigðisrannsóknum er tilgangurinn með notkun þrekbandsins sá að kanna og mæla vissa þætli í líkamsstarfsemi manna, svo sem í starfsemi hjarta og lungna við áreynslu. Líklega er ástæða til að benda á að heitið tread- niill var upprunalega notað um sérsmíðað mylluhjól en ekki færiband. Hin mikla orðabók Websters lýsir því þannig: tœki til að framkalla snúningshreyfingu með því að virkja þunga manna eða dýra sem stíga stöðugt á hreyfanleg þrep, sem taka við hvert aföðru. Jóhann Heiðar Jóhannsson johannhj@landspitali.is Læknablaðið 2003/89 711

x

Læknablaðið

Direct Links

If you want to link to this newspaper/magazine, please use these links:

Link to this newspaper/magazine: Læknablaðið
https://timarit.is/publication/986

Link to this issue:

Link to this page:

Link to this article:

Please do not link directly to images or PDFs on Timarit.is as such URLs may change without warning. Please use the URLs provided above for linking to the website.