Fréttatíminn - 12.12.2014, Side 24

Tvöföld ánægja
með RED jólum
Viðskiptavinir í RED áskrift sem kaupa
snjalltæki á jólatilboði fá tvöfalt
gagnamagn í 12 mánuði.
Kynntu þér málið á Vodafone.is
eða í næstu verslun
Vodafone
Góð samskipti bæta lífið
Vodafone Smart 4 mini
14.990 kr. stgr.
Vodafone Smart tab
39.990 kr. stgr.
Hægt er að greiðsludreifa í
allt að 18 mánuði.
Í desember njótum við þess að sjá síðustu sólargeisla ársins dansa um himininn. Unaðslegir á að
líta þegar morgunkaffið er drukkið
við eldhúsgluggann. Hádegiskaffið,
allt í lagi – það er misjafnt hvenær
við rísum úr rekkju. Nákvæmlega
engin unaðslegheit fylgja þessum
sömu sólargeislum þegar setið er
undir stýri. Þá skyndilega verða þeir
lúmskir, lævísir og lífshættulegir.
Svo lágt er sólin á lofti að geislar
hennar brenna göt á viðkvæmar
hornhimnurnar og tímabundin
blinda er óumflýjanleg. Hvað er
hægt að taka til bragðs? Keyra eftir
minni? Nei, það virkar ekki. Þá
aðferð reyndi ég í fyrra þegar ég
nennti ekki að skafa. Ég ber einmitt
ábyrgð á einum löskuðum ljósastaur
í Breiðholti eftir þá ágætu ökuferð.
Það eina sem hægt er að gera í þess-
ari stöðu er að loka augunum (þú
sérð hvort eð er ekki neitt) og biðja
æðri máttarvöld að sjá aumur á þér.
Leyfa þér að lifa að minnsta kosti
eina jólahátíð í viðbót. Sú aðferð
virkar glettilega oft. Önnur aðferð
sem svínvirkar er að fara bara ekk-
ert í desember sem kostar akstur
á móti sól. Ég nýtist að mestu við
hana. Þurfti að vísu að skipta um
matvöruverslun í kjölfarið. Og skrá
mig í upptökupróf í janúar. En það
eru smávægilegar fórnir í saman-
burði við að fá að halda lífinu og
hornhimnunum.
Í desember slettist ávallt upp á
ákveðinn vinskap sem er mér kær.
Vinskap minn við fataskápinn.
Samband okkar er stirt frá miðjum
desember og langt fram í febrúar.
Þó maður sulli nú aðeins í glögg-
inu, fari á fjögur jólahlaðborð og
troði í sig öllum smákökunum sem
aflöguðust. Fyrr má nú aldeilis fyrr
vera. Alltaf skal það koma mér jafn
mikið á óvart þegar vömbin tekur
að vella upp úr buxunum. Og það
hættir að virka að leggjast niður til
þess að hneppa. Þó ég sé öll af vilja
gerð þá er ekki nokkur einasta leið
að þekkja magamál sitt í desember.
Enda eru allir vopnaðir sælgæti og
sætabrauði – hvar sem stigið er inn
fæti. Það svoleiðis drýpur smjör af
hverju strái. Ég var einmitt með
bílinn í umfelgun um daginn þegar
gamall bifvélavirki otaði að mér pip-
arkökudunki í gríð og erg. Ég er að
ýkja þegar ég segi gríð og erg. Hann
bauð mér eina. Ég borðaði hins
vegar átta. Þetta er nú bara í boði
einu sinni ári. Má maður aðeins?
Svo eru vetrardekk líka svo rándýr
að ég sá mér þarna leik á borði. Éta
mig sadda af piparkökum og spara
mér heila máltíð. Tæplega korteri
eftir að ég lauk við að éta gamla
bifvélavirkjann út á gaddinn var
ég komin með báðar hendur á kaf í
Makkintoss-dunk inni á einhverri
hárgreiðslustofu. Einn í munninn,
tveir í vasann. Það er ógeðslega dýrt
að láta klippa sig. Já, gallabuxurnar
fara í leikbann fram á vorið. Vel
teygjanlegar leggings og víðir kjólar
fyrir mig, takk.
Í desember þetta árið ákvað ég
að bæta gráu ofan á svart og fleygja
mér á kaf í jólabókaflóðið. Guð
blessi sál mína. Nautheimska sál
mína. Ég stóð í þeirri trú að maður
smellti bara einni bók í flóðið. Færi
svo undir sæng og teldi seðla fram
að jólum. Borðandi sörur á meðan.
Hafandi það kósý og hummandi
Gleði- og friðarjól
með Pálma Gunn-
ars. Ekki aldeilis.
Að vísu er þetta
afar skemmtileg
iðja. Erfið, vissu-
lega. En gefandi.
Fyrir utan þau
skipti sem ég vill-
ist og mæti ekki
á rétta staði. Held
bókakynningu á fá-
farinni saumastofu
öllum að óvörum í
stað þess að mæta
í hádegishlé hjá
stóru fyrirtæki. Nú
eða þegar ég stend
í Hagkaupum og
reyni að selja fólki
hugmyndina um að
ég sé stórkostlegur
kokkur og ætlast
til að það gæði sér
á einhverjum kræs-
ingum frá mér.
Átta mig svo á því
tveim tímum síðar
að buxnaklaufin er
opin. Og bangsam-
ynstrið á nærbux-
unum sé greinan-
legt í gegnum
helvítis klaufina.
Það treystir
enginn næstum
þrítugri konu í slíkum nærfatnaði.
Enn síður að það kaupi bók eftir
hana. Bölvaðar gallabuxurnar fóru
snemma í leikbann þennan desemb-
ermánuðinn.
Guðrún Veiga
Guðmundsdóttir er
mannfræðinemi frá
Eskifirði sem vakið
hefur athygli fyrir
bloggskrif sín. Hún
stjórnaði sjónvarps-
þættinum Nenni ekki
að elda og var að
gefa út samnefnda
bók. Guðrún Veiga
segir frá ástar/
haturssambandi sínu
við desembermánuð
sem er erfiðara en
áður því hún er að
kynna bókina sína.
Með opna buxnaklauf á bókakynningu
Guðrún
Veiga
Guðmundsdóttir
ritstjorn@
frettatiminn.is
... þegar ég stend
í Hagkaupum og
reyni að selja fólki
hugmyndina um
að ég sé stórkost-
legur kokkur ...
Átta mig svo á því
tveim tímum síðar
að buxnaklaufin
er opin. Og bang-
samynstrið á
nærbuxunum
sé greinanlegt í
gegnum helvítis
klaufina.
24 pistill Helgin 12.-14. desember 2014