Læknablaðið - 15.06.2007, Síða 43

UMRÆÐA & FRÉTTIR / ÁHUGAMÁL
og skáldið hafi ávallt skipað jafnan sess eða hvort
tekist hafi verið á um tíma og athygli.
„í seinni tíð þá finn ég fyrir því að mig vantar
tíma en fram að því þá hélt ég að ég gæti látið
þetta fara saman. Um talsvert langa hríð lagði ég
ritstörfin alveg til hliðar og sökkti mér í rannsóknir
á líffræði frumna. Ég hafði á sínum tíma þá hugsun
að til að þekkja mannseðlið yrði ég að kynnast
manninum alveg niður í einstakar frumur. Það var
í rauninni ástæðan fyrir því að ég fór út í lækn-
isfræði á sínum tíma. Ég varð síðan svo gagntekinn
af frumunni sem fyrirbæri að ég lagðist í þau fræði
og hef aldrei verið hamingjusamari en fyrstu tvö
árin mín í doktorsnámi í London. Það er gaman
að segja frá því að doktorsverkefnið mitt snérist
um gerjun og öndun (hvatbera) í frumum, mitoc-
hondria, og ég byggði rannsókn mína að nokkru
leyti á kenningum þýska nóbelsverðlaunahafans
Otto Warburg um að krabbameinsfruma væri
fruma með laskaða öndun og of mikla gerjun.
Warburg hlaut Nóbelsverðlaunin í læknisfræði
1930 og kenning hans hafði verið lögð til hlið-
ar og þótti gamaldags og mér var legið á hálsi
fyrir að vinna útfrá henni. Menn gerðu grín að
Warburg og mér líka fyrir að fást við þetta. En
um aldamótin 2000 snérist þetta gersamlega við
og vísindaheimurinn hefur síðan verið logandi af
áhuga á að rannsaka þetta samspil gerjunar og
öndunar í krabbameinsfrumum. Það er skrýtið að
upplifa þetta,” segir vísindamaðurinn og skáldið
Valgarður Egilsson sem safnar orku og kröftum á
göngum sínum um æskuslóðir í Fjörðum norður.
Fer hann norður í sumar?
„Að sjálfsögðu.”
Uthafskirkjan
María, ljáðu mér möttulinn þinn
Kristur.ljáðu mér kyrtilinn þinn
Sankti Pélur, Ijáðu mér
sjóhettuna þína
(Bæn úr Fjörðum)
Ómerkt eru leiðin
liðinna frænda
sem liggja hér í jörð
hlið við hlið
við ysta haf
og horfin kirkjan
er léði þeim styrk
á landi og sjó
á langvetrum hörðum
Það skorti alltaf
skjólflíkur í Fjörðum
Faðir minn er róinn
Ljáðu mér nú hettuna þína
Sankti Pétur, á sjóinn
Með eigin viti
þeir vinsuðu kjarnann úr Heilögu Riti
þv( biskupar óttuðust Illagil
og eggjar Trölladals háar
- sögðu eftir litlu að sælast
sálir í Fjörðum það fáar
Þótt grandvara feður og mæður
skjólflíkur skorti
við úthafið yst
var siður allur í ætt við Krist
- er leið að sólstöðum
kom lóan með vorið
og leysti alfennið hvítt
- fagurt er í Fjörðum
þá frelsarinn gefur veðrið blítt;
og laufvindar leika á hausti
I augum hins algenga manns
stund hans
- og staður
Hvort fylgir því helgi
að heita algengur maður?
Kirkja við úthaf
var eignuð dýrlingum fimm
- menn hefðu útlátalítið
af einum séð
og ávarpað Maríu mey
möttulinn hefði hún léð
Þeir lofa mest Ólaf kóng
er hvorki sáu hann né heyrðu
þann digra mann
er sjaldgæfa sigra vann
og sextán orustu kóngurinn
er sístur var til
var síðan helgur lýstur
Víst eru áheit ábatasöm
séu auglýst jarteiknin vel
með vilyrði um himnanna ríki
En undarleg sýki
að sækja í það
að sigra fólk hér á jörðu
Ólafur Haraldsson hann átti lítið
erindi út í Fjörðu
Hér átti að helga kirkju
við hafið Maríu mey
hinni mildu frú
farið betur við frændanna trú
Hvort fylgir því helgi
að heita algengur maður?
Úr Ijóðabókitmi Á mörkum
eftir Valgarð Egilsson.
JPV ÚTGÁFA, Reykjavík 2007.
Læknablaðið 2007/93 503