Listin að lifa - 15.10.2001, Blaðsíða 18

Oft er það að afkomendur hirða lítt
eða ekki um að koma verkum foreldra
sinna á framfæri. Dýrmætar perlur
geta rykfallið og gleymst. Sú er ekki
raunin á með rómantísku dægurlögin
hans Ágústs Péturssonar. Ágústa Sig-
rún, dóttir Ágústs, fór að grúska í
nótnablöðum föður síns, sem lést
1986, og raða saman nótum og texta.
Útkoman er geislaplatan Hittumst
heil, með 15 lögum eftir Ágúst, frá
1945—'70. Mörg laganna kveikja upp
gamlar minningar frá dansleikjum og
óskalagaþáttum í útvarpinu. Lagið
Æskuminning á örugglega þátt í
mörgum hjónaböndum, svo margir
vangar mættust undir angurværum
tónum þess.
„Þetta byrjaði með því að ég fór að
grúska í blöðum sem pabbi skildi eftir
sig - fór að reyna að láta texta og nót-
ur passa saman,“ segir Ágústa. „Lag-
ið Á bemskuslóð heillaði mig strax,
ég hafði heyrt lagið og lærði það eftir
nótum, einhver sveifla í laginu sem ég
skynja svo vel. Mitt leiðarljós var að
hafa danstaktinn í fyrirrúmi svo að
lögin héldu þessum gamla sjarma.
Þetta er einföld tónlist sem má ekki
drekkja í einhverjum krúsidúllum.“
Ágústa er menntuð söngkona, sú
eina af þremur börnum Ágústs sem
fetaði tónlistarbrautina í fótspor hans.
„Ég hef verið í tónlist frá því ég man
eftir mér. Sungið í ótal kórum, lært á
blokkflautu, píanó, klarinett og nú er á
dagskrá hjá mér að læra á harmonikku.
En það var ekki fyrr en ég byrjaði í
söngnum, að tónlistin tók mig föstum
tökum, þá hafði ég líka góðan grunn.“
Ágústa er full af sönggleði og kem-
ur dægurlögum föður síns vel til skila.
Ungur að árum fór Ágúst að spila eftir
eyranu á harmonikku. Þarna er hann
með fyrstu harmonikkuna sína,
hnappanikku, sem sumir segja að hægt
sé að ná meiri færni á.
Textar laganna eru líka gullfallegir,
flestir eftir Kristján frá Djúpalæk sem
var sveitungi og góður vinur Ágústs.
Skemmtileg er sagan um ljóðið Bærinn
minn. Kristján fór ungur til náms á
Eiðum, en fljótlega eftir að skólinn
byrjaði voru nemendur beðnir um að
skrifa stíl um æskustöðvamar. Kristján
gerði sér lítið fyrir og skilaði inn ljóði
sem Ágúst samdi nótur við og Ágústa
syngur. „Bærinn minn er uppáhaldslag-
ið hennar mömmu,“ segir Ágústa.
Lagið Gleym-mér-ei var fyrst spilað
á dansleik í Vestmannaeyjum, en bæjar-
stjórinn bannaði flutning lagsins þar
sem minnst var á drottin í textanum!
Lagið var læst ofan í kistu og ekki
hreyft í 35 ár - eða þar til Ámi Tryggva-
son leikari bað um að fá að flytja það á
skemmtun í Austurbæjarbíói.
Árni hafði lært lagið eftir eyranu af
manni sem hafði verið á dansleik í
Eyjum og kunni það ennþá kórrétt.
Lögin hans Ágústs sungu sig inn í
menn, enda verðlaunuð í danslaga-
keppnum fyrr á árum.
„Minn aldurshópur er svolítið í
vörn fyrir þessari tónlist, en ég stend
stelpurnar að því að dansa eftir henni
við tiltektina og matseldina." segir
Ágústa kímin. „Takturinn er svo sterk-
ur að allir fætur fara á hreyfingu. Fólk
um og yfir sextugt þekkir lögin svo
vel, sérstaklega Æskuminningu sem
var spilað á hverju balli, ekki til sá
maður sem ekki vangaði eftir því lagi.
„Þau eru svo melódísk lögin hans
pabba þíns,“ segir fólkið í félagsmið-
stöðvunum.
Við héldum útgáfuteiti í félags-
heimilinu í Kópavogi í sumar, aug-
lýstum að allir væru velkomnir og
fólk streymdi að í löngum röðum. Við
troðfylltum salinn - allt til heiðurs
pabba sem hefði orðið áttræður,“ segir
Ágústa Sigrún.
Ágúst Pétursson (1921-1986)
lærði á orgel hjá föður sínum sem var
organisti í Skeggjastaðakirkju við
Bakkaflóa. Ungur að árum eignaðist
hann sína fyrstu harmonikku, hnappa-
nikku sem hann náði tökum á eftir
eyranu. „Sumir segja að hægt sé að ná
meiri færni á hnappanikku, þarf ekki
að teygja fingurna eins mikið“, segir
Ágústa. „Pabbi þráði að komast í
hljómsveit og nítján ára fór hann á
þann stað á landinu þar sem mest var
spilað og dansað.
Á stríðsárunum var svo mikill upp-
gangur í Eyjum að þangað fóru allir.
Pabbi spilaði á saxófón í lúðrasveit