Dagblaðið Vísir - DV - 25.06.2008, Qupperneq 62

miðvikudagur 25. júní 200862 FERÐIR DV
að ferðbúast sé ég að Bandaríkja-
maðurinn Reif er niðursokkinn í
þykka kilju. Ég spyr hvað hann sé að
lesa og hann leggur bókina á borði
– hann er að lesa Grónar götur eftir
Knut Hamsun á ensku!
Tilviljanir eða teikn? Á Djúpuvík
er maður ekki alltaf viss.
Ferðalok
Það er þungt yfir. Þoka í firðinum.
Við sitjum í matsalnum, drekkum te
og hlustum á best off-plötu Vilhjálms
Vilhjálmssonar. Ég þýði textana jafn-
óðum fyrir Þjóðverjana. „Eitt sinn
verða allir menn að deyja. Eftir bjart-
an daginn kemur nótt.“ Og ég sé að
angurværðin kemur þeim lítillega á
óvart. Það er undarleg þjóð sem lík-
ir sér við eilífðar smáblóm með titr-
andi tár í sjálfum þjóðsöngnum.
Ferðamannatímabilið er að hefj-
ast og snjórinn ekki enn horfinn
úr fjallshlíðunum. Eva og Ási horfa
björtum augum á sumarið. Trúlega
mun óspillt náttúran og hin goð-
sagnakennda Sigur Rós halda áfram
að trekkja að erlenda ferðamenn.
En það er annað sem Djúpavík hef-
ur upp á að bjóða. Hvíld frá borginni.
Fossnið í staðinn fyrir drunur bíl-
anna. Fuglasöng í staðinn fyrir hróp
og köll miðbæjarins. Ég kveð þau
hjónin endurnærður á sál og líkama
og eins og Vilhjálmur harmar það að
sumarið líði allt of fljótt gæti ég vel
hugsað mér að vera lengur.
Erfitt að horfa upp
á fólksflóttann
„Við keyptum hótelið árið 1984 og
opnuðum ári síðar,“ segir Eva Sigur-
björnsdóttir hótelstýra. Eva og eig-
inmaður hennar Ásbjörn Þorgilsson
bjuggu bæði í borginni þegar þau
ákváðu að flytja út á land og hella
sér í ferðaþjónustuna. „Við kom-
um hingað eitt sumarið og sáum að
það var straumur af ferðamönnum á
svæðinu en engin aðstaða. Þurftum
líka að finna okkur eigið húsnæði og
ákváðum því að slá til. Börnin tóku
þessu bara vel. Ég held þeim hafi
fundist þetta spennandi.“
Eva starfaði sem leikskólastjóri
í borginni og Ásbjörn við rafsuðu.
Hann rak viðgerðarbíl á hjólum,
fór um og gerði við fyrir verktaka.
Í dag eyðir hann löngum stundum
í gömlu síldarverksmiðjunni að
gera við gamla bíla og önnur tæki.
Reksturinn á Djúpuvík hefur samt
ekki gengið þrautalaust.
„Maður þurfti að læra allt erf-
iðu leiðina. Maður kunni ekkert í
þessu og litlir peningar til skipt-
anna,“ segir Eva en frá árinu 1984
hefur margt breyst í Árneshreppn-
um. Á dögunum voru skólaslit í
Trékyllisvík þar sem aðeins tveir
nemendur eru við nám. Byggð-
arþróunin er eins hér og annars
staðar á landsbyggðinni. Fólki
fækkar.
„Ætli ég hafi ekki horft upp á eitt,
tvö...“ hún telur í huganum, „...ein sex
heimili hverfa. Svo hefur líka fækk-
að á þeim bæjum sem eftir eru. Við
finnum fyrir þessu og höfum áhyggj-
ur. Manni finnst að þessi sveit hafi
upp á það mikið að bjóða. Ef fleiri
hverfa verður á endanum vonlaust
að búa hérna.“
En hvað heillar ferðamenn við
Djúpuvík?
„Ég held það sé náttúran. Íslend-
ingar leita ekki eftir sömu hlutum og
erlendu ferðamennirnir sem koma
fyrst og fremst út af náttúrunni.“ Ási
kemur inn og grípur inn í. „Náttúran,
kyrrðin og sagan,“ segir hann. Eva
bætir við. „Íslendingar leita meira að
menningunni og fá náttúruna í bón-
us.“
Það verður mikið um að vera í
Djúpuvík í sumar. Í lok júní brest-
ur á með stórmóti í skák sem Hrafn
Jökulsson skipuleggur. Hátt í sex-
tíu skákmenn hafa skráð sig til leiks
og verður teflt í gömlu síldaverk-
smiðjunni. Það stefnir í metfjölda
á hótelinu. Auk skákmótsins verð-
ur ljósmyndasýning sett upp í verk-
smiðjunni og málverkasýning á hót-
elinu.
„Svo hef ég skipulagt hérna svo-
kallaða Djúpuvíkurdaga í ágúst. Þá
brestur á með menningardagskrá
og afþreyingu fyrir fjölskyldufólk.
Við höfum fengið frábæra söngv-
ara og skemmtikrafta til að vera
með atriði,“ segir Eva og minnist á
Ólafíu Hrönn sem hélt eftirminni-
lega tónleika. „Hingað kemur fólk
sem annaðhvort vann í verksmiðj-
unni í gamla daga eða börn vinnu-
manna og svo brottflutt fólk af
svæðinu. Á kvöldin er svo varðeld-
ur og sungið og dansað.“
„...og ég sé að angurværðin kEmur þEim lít-
illEga á óvart. það Er undarlEg þjóð sEm
líkir sér við EilíFðar smáblóm mEð titrandi
tár í sjálFum þjóðsöngnum.“
Eva og ásbjörn Tóku þá
afdrifaríku ákvörðun að flytja úr
borginni til djúpuvíkur á
Ströndum.