Ægir - 01.08.2002, Síða 6
6
P I S T I L L M Á N A Ð A R I N S
Hugviti Íslendinga eru engin tak-
mörk sett – sem betur fer. Eftir að
hafa gengið milli bása á sjávarútvegs-
sýningunni í Kópavogi í byrjun sept-
ember er greinilegt að við erum á
réttri leið og á sumum sviðum í fram-
leiðslu á vörum og tækjabúnaði fyrir
sjávarútveg eru íslensk fyrirtæki í
hreinni og klárri forystu.
Margar tækninýjungar í sjávarút-
vegi litu dagsins ljós á þessari sýningu
þannig að eftir var tekið – t.d. nýj-
ungar frá bæði Skaganum og Marel.
Mörg fyrirtæki sem hafa verið að gera
það gott í útflutningi tækjabúnaðar
fyrir sjávarútveg eru á landsbyggð-
inni. Nefna má Skagann á Akranesi,
3X Stál og Póls á Ísafirði og Sæplast á
Dalvík. Iðnaður hefur átt nokkuð
erfitt uppdráttar utan höfuðborgar-
svæðisins, m.a. vegna aukakostnaðar
við öflun aðfanga og dreifingar vör-
unnar. Áðurnefnd iðnfyrirtæki, sem
eru svo nátengd sjávarútveginum, og
mörg fleiri fyrirtæki, eru hins vegar að
gera það gott og eru ómetanlegur
styrkur fyrir landsbyggðina.
Sjávarútvegurinn á söfnum
Saga Íslands er svo nátengd sjávarút-
veginum að sjálfsagt er að gera sjó-
sókn og fiskvinnslu góð skil á hér-
lendum söfnum. Og vissulega er
margt vel gert í þessum efnum á
byggðasöfnum víða um land og á allra
síðustu árum hafa verið byggð upp
sérstök söfn sem tengjast afmörkuðum
þáttum í íslenskum sjávarútvegi.
Gleggsta dæmið um þetta er Síld-
arminjasafnið á Siglufirði, sem hefur
vakið verðskuldaða athygli, enda ein-
staklega vel heppnað. Áhugamenn um
uppbyggingu síldarminjasafns á Sigló
fóru af stað með stóra drauma á sínum
tíma og þótti mörgum nóg um. En
draumar geta stundum ræst og það
kom á daginn á Siglufirði. Síld-
arminjasafnið er orðið heilmikið fyrir-
tæki og þó er langt því frá öll sagan
sögð. Fyrst var gamli Róaldsbrakki
byggður upp og þar er stærstur hluti
safnsins. Síðan var ráðist í bræðsluhús
og næsta skref er bátahús. Þar með
verður hægt að rekja alla síldarsöguna,
frá veiðum til kaupenda. Safnið er lif-
andi og skemmtilegt og hefur enda
gríðarlegt aðdráttarafl á ferðamenn,
sem hefur á nokkrum árum fjölgað
verulega á Siglufirði og í raun hefur
safnið komið bænum að mörgu leyti
aftur á ferðamannakortið.
Nokkur önnur dæmi um vel heppn-
uð sjávarútvegstengd söfn má nefna.
Nýjasta safnið er í Grindavík þar sem
menn hafa tekið höndum saman um
glæsilegt safn um sögu saltfiskverk-
unar á Íslandi. Það fer vel á því að hafa
slíkt safn í Grindavík, svo nátengdur
sem bærinn er og hefur verið saltfisk-
inum. Enginn vafi er á því að þetta
nýja safn á eftir að hafa verulegt að-
dráttarafl á ferðamenn, sem eins og
kunnugt er koma þúsundum saman í
næsta nágrenni, Blá lónið.
Hvalstrand í norskum firði
Hafi Keiko-málið ekki allt verið hinn
mesti farsi, þá er það orðið það nú. Í
tómum leiðindum tók blessuð skepn-
an upp á því að svamla inn á einhvern
norskan fjörð og hefur meira og
minna setið þar föst síðan. Norsku
börnin fögnuðu komu þessarar heims-
þekktu Hollívúddstjörnu og brugðu á
leik með henni, við lítinn fögnuð
þeirra sem hafa verið að rembast við
að ná fram vísindalegum niðurstöðum
út frá atferli Keiko. Enginn veit
hvernig þetta endar. Norskur fræði-
maður hafði raunar orð á því að best
færi á því að aflífa hvalinn, en þá ætl-
aði fyrst allt um koll að keyra og við-
kvæmar sálir í hinum siðmenntaða
heimi ærðust. Þessi kjarnyrti Norð-
maður mátti þakka fyrir að sleppa lif-
andi frá ævintýrinu, því honum var
auðvitað hótað öllu illu – þar á meðal
lífláti. Það er spurning hvort hvalur-
inn verður tilefni deilna milli Norð-
manna og Bandaríkjamanna – hver
veit? Það gæti út af fyrir sig alveg ver-
ið möguleiki að rétt eins og Saddam
Hussein í Írak yrði Keiko tilefni
milliríkjadeilna. Annað eins hefur nú
gerst með Keiko. En í það minnsta
virðist nokkuð ljóst að Keiko hefur yf-
irgefið Íslandsmið og því er vonandi
ekki hætta á að hann flækist í nætur á
komandi loðnuvertíð. Slíkt væri vissu-
lega skelfilegt fyrir kvikmyndastjörnu
í hvalalíki.
Hugvitsmenn geta
borið höfuðið hátt
Pistil mánaðarins skrifar
Óskar Þór Halldórsson, blaðamaður