Allt um íþróttir - 01.01.1951, Qupperneq 7

ALLTUM ÍÞRÓTTIR
TÍMARIT UM INNLENDAR □□ ERLENDAR ÍÞRDTTIR
RITSTJÓRAR :
RAGNAR INBDLFSSQN □ G □ RN EIOSSQN
ÁBYRGÐARMAÐUR:
GÍSLI ÁSMUNDSSDN
UTANÁSKRIFT:
TÍMARITIÐ TþrÓTTI R,
VÍÐIMEL 31
SÍMI: 5G55 - KL. 9—11 ÁRD.
1. HEFTI JANÚAR II. ÁRG.
Nýtt ár — 1951.
Vafalaust hafa allir óskað öll-
um gleðilegs árs, svo að varla er
hætta á öðru en árið verði gleði-
legt! Eða er hætta á öðru?
Horfurnar í heimsmálunum eru
allt annað en gleðilegar og búast
má við dagversnandi fréttum.
Ófriðarbálið hefur kviknað á ný
og enn er hálfvöxnum mönnum
og unglingum otað á vígvöllinn.
Þar fer fram hættulegur leikur,
og honum er sleitulaust haldið
áfram, þótt afleiðingar hans séu
limlestingar og dauði á tugum og
jafnvel hundruðum þúsunda æsku-
manna. ,,Menningarþjóðirnar“ eru
að berjast fyrir friði og velmegun
er tilkynnt, og þær þjálfa æ fleiri
menn í vopnaburði.
Tvisvar á þessari öld hefur þessi
bölvun mannkynsins komið í veg
fyrir að íþróttamenn allra landa
geti haldið hátíðlegt Ólympíuár,
komið saman og þreytt keppni í
sátt og samlyndi og notið þess að
vera til — áhyggjulausir og frið-
elskandi. Enn einu sinni virðist
sem örfáum mönnum ætli að tak-
ast að ota milljónum manna sam-
an í blóðuga heimsstyrjöld til þess
að „varðveita friðinn" og um leið
koma í veg fyrir að hvers konar
alþjóðlegar samkomur, sem hafa
friðsamleg störf á stefnuskrá sinni
framar öllu öðru, t. d. Ólympíuleik-
ir, geti farið fram. Það er hrein-
asta furða, hvað mönnunum fer
lítið fram, — hvernig þeir láta
blekkjast æ ofan í æ. Þeir vilja
frið, þegar þeir tala hver við ann-
an, en það er eins og Platon sagði
forðum við samborgara sína: „Það
hef ég oft undrazt, Aþenumenn,
að þér eruð skynsömustu menn,
þegar ég tala við yður hvern um
sig, en þegar þér komið allir sam-
an, hagið þér yður eins og fáráð-
lingar!“ -
Við skulum samt vona, að ekki
fari eins illa og á horfir, og biðja
þess, að ekkert komi í veg fyrir,
að fulltrúar hins friðelskandi hluta
mannkynsins geti á sínum tíma
(1952) komið saman til drengilegs
leiks og haldið vörð um hinn
ólympiska anda, sem fyrst og
fremst er andi friðar og kærleika.
Nái hann að gróa í hugum alls
mannkynsins, er áfanganum til
alheimsfriðar náð. Allir íþrótta-
menn óska þess, að svo megi tak-
ast. Þá mun „gleðilegt ár!“ gjalla
Citius — Altius — Fortius.