Skinfaxi - 01.08.2013, Side 29

SKINFAXI – tímarit Ungmennafélags Íslands 29
Dagana 1.–8. júlí sl. var haldin Ungmennavika
NSU á Sólheimum en þessar Ungmennavikur
hafa verið haldnar í nokkur ár í samstarfi UMFÍ
við önnur félög á Norðurlöndunum. Þetta
var önnur Ungmennavikan sem ég mæti á
en ég fór í fyrsta sinn á Ungmennaviku NSU
sumarið 2011.
Á hverri Ungmennaviku er þema og þem-
að í ár var víðsýni, samvinna, traust og um-
burðarlyndi. Unnið var með það í gegnum
íþróttir og leik, eða óformlegt nám. Við unnum
í hópum með að búa til viðburð tengdum
hreyfingu og áttum að reyna að hafa eins
marga fjölbreytta og ólíka hópa í huga og
við gátum og vinna að auknum skilningi
fyrir sérþörfum annarra.
Þátttakendurnir voru frá Noregi, Danmörku,
Finnlandi, Grænlandi, Þýskalandi og Íslandi
og ég kannaðist við nokkra sem ég hafði hitt
á Ungmennavikunni 2011. Það var alveg æðis-
legt að fá að hitta krakkana aftur og fá tæki-
færi til að kynnast þeim betur en einnig að
kynnast þeim sem ég hafði aldrei hitt áður.
Ég og hinir þátttakendurnir frá Íslandi smull-
um líka rosalega vel saman og eftir tvo daga
var líkt og við hefðum þekkt hvert annað í
mörg ár! Aðstaðan á Sólheimum var líka alveg
æðisleg en við vorum mikið úti til að byrja
með og nýttum okkar það þegar veðrið
gaf kost á því en það var smá rigning í lok
vikunnar.
Morgnarnir byrjuðu á morgunleikfimi fyrir
þá sem vildu. Eftir það var morgunmatur og
svo byrjuðu vinnuhópar og kynningar. Svo
rétt fyrir hádegismat átti ein þjóð hverju sinni
að kynna leiki sem voru hefðbundnir í landi
hennar. Það var alveg rosalega lærdómsríkt
og gaman að fá að læra leiki frá mismunandi
þjóðum. Oft kannaðist ég við leiki sem voru
svipaðir leikjum sem ég hafði lært hér á Ís-
landi en höfðu bara annað heiti. Eftir hádegi
voru svo skoðunarferðir um Suðurlandið eða
frekari hópavinna og verkefnakynningar.
Í skoðunarferðunum fórum við t.d. á hesta-
sýningu hjá Friðheimum og skoðuðum Gull-
foss og Geysi, fórum í göngutúr í skógi fyrir
ofan Laugarvatn og í sund bæði á Laugar-
vatni og Selfossi. Við fengum líka að fylgjast
með nokkrum viðburðum á Landsmóti UMFÍ
föstudaginn 5. júlí og einnig vorum við við-
stödd setningu mótsins. Ég efast ekki um að
mörg okkar hafi fengið innblástur eða hug-
myndir að hreyfingarviðburði sem þau gætu
haldið heima. Margir sem ég ræddi við, sem
voru frá Norðurlöndunum, áttu erfitt með að
trúa því að hægt væri að halda svona stóran
íþróttaviðburð á Íslandi, við værum jú svo
lítil þjóð!
Tungumálið var ekkert vandamál. Það var
frekar ruglandi til að byrja með að detta allt
í einu aftur inn í skandinavískuna en svo fór
dönskukennslan í grunnskólanum að rifjast
upp og ég var komin með tökin á þessu í lok
Gaman að
hitta krakkana
aftur og kynnast
þeim betur
Ungmennavika NSU á Sólheimum:
vikunnar. Ég var samt búin að gefa sjálfri mér
loforð um að bæta mig í dönskunni en ég fór
á ráðstefnu á vegum NSU í desember á síð-
asta ári sem var alfarið á skandinavísku og
ég var staðráðin í að bæta mig fyrir Ung-
mennavikuna. Ég gaf mér samt lítinn tíma til
að glugga í gömlu dönskuglósurnar en þetta
reddaðist. Mér fannst þó auðveldara að skilja
hina heldur en að tala sjálf. Ég var aldrei viss
um hvort ég gæti sagt allt sem ég vildi segja
á dönsku svo að ég svindlaði oftar en ég vil
viðurkenna og talaði ensku þegar ég neydd-
ist til.
UMFÍ og NSU eru þátttakendur í herferð
sem ISCA stendur fyrir og nefnist MOVE-WEEK.
Í lok vikunnar vorum við búin að fá næga
þjálfun í að skipuleggja, halda utan um og
framkvæma viðburð með þessa herferð í
huga. Stefnt var að því að viðburðurinn ætti
að hvetja fólk til hreyfingar sér til heilsubótar.
Við vorum öll í hópum, hver hópur var með
nokkra skipulagða og fjölbreytta leiki síðasta
daginn og við buðum íbúum Sólheima að
vera með okkur í þessum leikjum. Viðburður-
inn heppnaðist mjög vel að mínu mati en
leikirnir, sem við fórum í, voru flestir vel skipu-
lagðir, fjölbreyttir og hentuðu þörfum allra
sem tóku þátt. Ég tel að það að hafa skemmt
sér vel skipti mestu máli og það tókst.
Á lokakvöldinu var kveðjuveisla. Hver hóp-
ur var með skemmtiatriði en þar voru allir
með mikinn húmor fyrir sjálfum sér og sér-
staklega leiðbeinendurnir. Þeir voru alveg
æðislegir, bæði fannst þeim í lagi að við gerð-
um grín að þeim og svo gerðu þeir sjálfir grín
að sér í sínu atriði. Undir lokin var svo komið
upp veggspjöldum sem við höfðum gert í
byrjun vikunnar af okkur sjálfum og umslag
látið á hvert spjald. Hver og einn átti þá að
skrifa nafnlausan miða til allra hinna og láta
miðana í tilheyrandi umslag. Þetta var stremb-
ið fyrir suma en það var rosalega erfitt að velja
á milli allra góðu minninganna sem maður
hafði átt með krökkunum. Ég geymi mína
miða ennþá og það er rosalega gaman að
kíkja á þá stöku sinnum og lesa allt það sem
var skrifað til manns og giska á hver skrifaði
hvað.
Kolbrún Lára Kjartansdóttir
Kolbrún Lára
Kjartansdóttir.