Reykjalundur - 01.06.1947, Blaðsíða 40

Reykjalundur - 01.06.1947, Blaðsíða 40
þá daga ekki fúsir til þess að skjóta skjóls- húsi yfir þá, sem komu af Vífilsstaðahæl- inu. Menn voru hræddir við alla, sem þar höfðu verið og veikzt höfðu. Þetta fólk, sem ekkert heimili átti, því var nauðugur einn kostur að taka þeirri vinnu, sem bauðst. I þá daga var ekki hægt að velja um vinnu, og það var lítið um létta vinnu. Sumir, og eiginlega allir, sem komu af heilsuhælinu, höfðu ekki unnið mánuð- um eða jafnvel árum saman. Þetta fólk átti svo allt í einu að vinna fulla vinnu, vinnu, sem sumum þótti allerfið, þótt þeir teldust heilbrigðir og hefðu alltaf haft góða heilsu. Vinnan var mörgum um megn. Afleið- ingin varð sú, að margir veiktust aftur. Sama sagan endurtók sig. Það var á ný háð hörð barátta, veikin hafði magnazt, kraftar og mótstaða sjúklingsins þorrið. Og aftur og aftur lagði hvíti dauðinn marga að velli, sem ef til vill hefðu sigrað í baráttunni, ef skil- yrði hefðu verið við heilsu og hæfi sjúkl- ingsins. Ég man eftir ungri stúlku, sem fór af hæl- inu um svipað leyti og ég. Læknirinn ráð- lagði henni létta vinnu. En það var ekki unnt að fá létta vinnu. Hún varð að ráða sig í vist. Hún skúraði gólf, bónaði gólf, bar út mottur, gólfdregla og teppi og barði rykið úr þessu. Þetta var ekki létt vist og ekki holl henni. Meðan hún var á hælinu, fekk hún blóðspýting, og oft sást rautt í hráka. Smitlaus var hún og orðin það hraust, að læknirinn gaf henni heimfararleyfi. Því mið- ur var hún í tölu þeirra, sem ekki áttu nema tvo kosti um að velja, að sæta þeirri vinnu, sem bauðst, eða leggjast fyrir og deyja drottni sínum. Þessi stúlka kom oft til mín. Hún var ákaflega glöð, léttlynd og seig. Þar sem kjör hennar voru svo erfið, var skapgerð hennar henni hreinn fjársjóður. Oft sagði hún bros- andi við mig. „Ég sá rautt í hráka í dag.“ Þá varð ég alvarleg og sagði: „Þú þolir ekki þessa vinnu.“ „Það er engin leið önnur,“ svaraði hún. Ég vissi að hún hafði rétt að mæla. Það var engin leið önnur. Og það voru ekki margar leiðir opnar þeim, sem komu af Vífilsstaðahælinu. Þetta endaði eins og það hlaut að enda. Stúlkan fekk blóðspýting dag nokkurn, er hún var að þvo gólfið. En hún var leyst frá þeirri þjáning, að heyja að nýju langa baráttu. Hún andaðist skömmu síðar. Ég minnist líka miðaldrakonu, sem ég var samtíða á hælinu. Hún var eitthvað brjóst- veik, en hafði aldrei smit. Rúmliggjandi var hún sjaldan, en þó ekki fær til vinnu. — Og óvinnufær var hún, er hún kom af hælinu. Þaðan kom hún hálfu ári á eftir mér. — Það vildi svo til að hún kom í húsið, sem ég bjó í. Ekki til langvarandi dvalar. En hún þekkti aldraða konu, sem var þjónustu- stúlka í húsinu. I herbergi þessarar kunn- ingjakonu sinnar fekk hún að sofa, þar til högum hennar væri skipað. Hún varð að finna lækni, sá læknir varð að gefa skýrslu um það, að konan væri ekki fær um að vinna eða sjá fyrir sér. Þetta átti að ganga gegnum borgarstjoraskrifstofuna. Svo skildist mér, sem þeir hjá bænum ættu að sjá konunni fyrir dvalarstað og lífsviður- væri. Hún var eignalaus og átti enga að. Kona þessi fór til Matthíasar Einarssonar læknis, og ekki stóð á vottorðinu hjá Matt- híasi. Kona þessi hafði áður leitað til hans og var honum því kunnugt hvernig heilsu hennar og högum var háttað. En hvernig sem því vék nú við, þá var þessu engu sinnt. Konuauminginn lifði hvern dag með áhyggj- ur og kvíða í brjósti. Hún átti enga peninga og ekkert til viðurværis. Konurnar í húsinu gáfu henni máltíð og máltíð. Það var allt, sem hún fekk. Hún gekk margar ferðir ofan á bæjarskrifstofu, en ekki fekk hún neitt svar, né neina peninga. Eftir þrjár vikur var hún orðin svo þreytt og mædd á þessu, að þrek hennar þraut. Hún lagðist í rúmið og hafði háan hita. Þá gerði hún mér boð að finna sig. Erindið var að biðja mig að tala við Matt- hías Einarsson og segja honum hvernig komið væri. Ég man að hún sagði að síð- 22 Reykjalundur
Blaðsíða 1
Blaðsíða 2
Blaðsíða 3
Blaðsíða 4
Blaðsíða 5
Blaðsíða 6
Blaðsíða 7
Blaðsíða 8
Blaðsíða 9
Blaðsíða 10
Blaðsíða 11
Blaðsíða 12
Blaðsíða 13
Blaðsíða 14
Blaðsíða 15
Blaðsíða 16
Blaðsíða 17
Blaðsíða 18
Blaðsíða 19
Blaðsíða 20
Blaðsíða 21
Blaðsíða 22
Blaðsíða 23
Blaðsíða 24
Blaðsíða 25
Blaðsíða 26
Blaðsíða 27
Blaðsíða 28
Blaðsíða 29
Blaðsíða 30
Blaðsíða 31
Blaðsíða 32
Blaðsíða 33
Blaðsíða 34
Blaðsíða 35
Blaðsíða 36
Blaðsíða 37
Blaðsíða 38
Blaðsíða 39
Blaðsíða 40
Blaðsíða 41
Blaðsíða 42
Blaðsíða 43
Blaðsíða 44
Blaðsíða 45
Blaðsíða 46
Blaðsíða 47
Blaðsíða 48
Blaðsíða 49
Blaðsíða 50
Blaðsíða 51
Blaðsíða 52
Blaðsíða 53
Blaðsíða 54
Blaðsíða 55
Blaðsíða 56
Blaðsíða 57
Blaðsíða 58
Blaðsíða 59
Blaðsíða 60
Blaðsíða 61
Blaðsíða 62
Blaðsíða 63
Blaðsíða 64
Blaðsíða 65
Blaðsíða 66
Blaðsíða 67
Blaðsíða 68

x

Reykjalundur

Beinir tenglar

Ef þú vilt tengja á þennan titil, vinsamlegast notaðu þessa tengla:

Tengja á þennan titil: Reykjalundur
https://timarit.is/publication/1120

Tengja á þetta tölublað: 1. tölublað (01.06.1947)
https://timarit.is/issue/381996

Tengja á þessa síðu:

Tengja á þessa grein:

Vinsamlegast ekki tengja beint á myndir eða PDF skjöl á Tímarit.is þar sem slíkar slóðir geta breyst án fyrirvara. Notið slóðirnar hér fyrir ofan til að tengja á vefinn.

1. tölublað (01.06.1947)

Aðgerðir: