Reykjalundur - 01.06.1947, Qupperneq 45

Lækningamáttur jurtaíæðunnar
Svissneski læknirinn, dr. Bircher-Brenn-
er, er víðkunnur sem aðalbrautrySjandi
hinna svonefndu náttúrulækniriga í Evrópu,
á sama hátt og ameríski læknirinn dr. J. H.
Kellogg ruddi þessari stefnu braut vestan-
hafs.
Báðir þessir læknar, sem eru nýlega látnir
í hárri elli, höfnuðu að mestu leyti venju-
legum lyf- og skurðlækningaaðferðum, en
lögðu megináherzluna á það, að efla og að-
stoða lækningamátt líkamans sjálfs með við-
eigandi mataræði, ávaxta- eða jurtadrykkj-
um, föstum, böðum o. s. frv. Jafnhliða því,
sem líkaminn styrkist með réttu og heil-
næmu mataræði og lifnaðarháttum, hverfa
sjúkdómarnir af sjálfu sér smátt og smátt,
án þess að grípa þurfi til sterkra lyfja eða
annarra róttækra ráða. Báðir settu þeir upp
heilsuhæli, og var heilsuhæli Kelloggs í
Battle Creek lengi stærsta heilsuhæli í
heimi.
Heilsuhæli Bircher-Brenners í zúrich er
nú rekið af sonum hans, sem einnig eru
lærðir læknar. Segir annar þeirra sögu þá,
sem hér fer á eftir. Hún er tekin úr safni
sams konar frásagna, sem þeir bræður hafa
gefið út, til þess að sýna með dæmum árang-
urinn af þessum lækningaaðferðum.
Dr. FRANKLIN BIRCHER:
SAGAN AF HANNÍ
Hanní litla var 15 ára gömul, þegar ég var
fyrst sóttur til hennar 28. marz 1927. Hún
var þannig á sig komin, að erfitt er að lýsa
því með orðum, og venjuleg læknisfræðileg
sjúkdómslýsing, hversu nákvæm sem hún
væri, mundi ekki gefa rétta hugmynd um
þau áhrif, sem ég varð fyrir, er ég rannsak-
aði hana í fyrsta sinn. Hún var ekki annað
en skinnið og beinin, fíngerð húðin var hvít
og gagnsæ og litli líkaminn fiðurléttur. And-
litið var angistin uppmáluð og fullt af sárs-
aukadráttum, “og úr augunum mátti lesa
hljóða bæn um hjálp. Röddin var blíðleg og
vingjarnleg en vart heyranleg. Fallegt hárið
lá í stórum fléttum beggja megin við litla
andlitið.
Eg tók ofan af henni sængina til þess að
skoða hana, og brá mér ekki lítið í brún.
Kviðurinn var útblásinn og stór eins og
tunna, en fótleggirnir mjóir eins og eld-
spýtur.
Eg bankaði og hlustaði sjúklinginn og
fann, að hægra megin í brjóstholinu var
mikið vatn, sem þrengdi svo mjög að lung-
anu, að það hafði aðeins hálfa stærð. í
kviðarholinu var og mikið vatn, og á því
flutu garnalykkjurnar, sem voru hálflam-
aðar og fylltar með lofti. Hver minnsta
hreyfing olli sjúklingnum óþolandi sárs-
auka, og sama varð uppi á teningnum, ef
hún reyndi að nærast. Meðul komu ekki að
neinu gagni, og eina von móðurinnar var nú
sú, að mér mætti eitthvað verða ágengt.
Það reyndi orðið mjög á hjarta sjúklings-
ins, en samt var æðaslátturinn afar veikur.
Blóðrásin í lungunum var orðin mjög hæg,
eins og greinilega kom fram í því, að annar
tónn lokunnar í lungnaslagæðinni var auk-
inn. Síðustu dagana hafði líkamshitinn verið
of lágur, og mátti af því ráða, að sjúklingur-
inn væri að örmagnast.
Það var augljóst, að Hanní litla var með
innvortis berkla. En auk þess hafði berkla-
bakterían hreiðrað um sig víða í liðamótum,
t. d. í litla fingri hægri handar, í miðhandar-
beini sömu handar og síðar í hægra sköfl-
ungi. Þessi sýklahreiður hafa orðið til með
þeim hætti, að bakterían hefur borizt þang-
að með blóðrásinni. — Ef viðnámsþróttur
líkamans er eins og vera ber, ræður blóðið
niðurlögum allra sýkla. Líkami Hanní litlu
Reykjalundur
27