Morgunblaðið - Sunnudagur - 04.01.2015, Blaðsíða 18

Hin háreista Höll vindanna setur svip á Jaipur, sem oft er kölluð bleika borgin vegna allra háreistu sandsteinshúsa sem þar eru.
Morgunblaðið/Sigurður Bogi
Í
bítið, þegar við Indlandsfararnir lögðum upp frá Jaipur
suður til Agra, var okkur sagt að ferðalagið tæki tíu tíma.
Allur væri þó varinn góður, því ef kýr væru á vegi og
tepptu umferð ættu þær, sakir heilagleika síns, allan rétt.
Auðhumlur Indlands ganga því á lagið og liggja stundum á
meltunni úti á vegunum klukkustundum saman. Í þetta skiptið
gekk ferðin greiðlega, utan hvað rútan var gömul og þröng og
einbreiðir holóttir vegirnir sem rútan skrölti eftir minntu á
Kjöl eða Sprengisand.
Eftir nokkurra tíma akstur um hina óendanlegu breiðu ók
bílstjórinn heim að einni vegasjoppunni. Stúlka og ungur maður
sem strauk strengi hljóðfæris sem var eitthvað í ætt við fíólín
stóðu við útidyr. Þau léku listir sínar þótt undirliggjandi til-
gangur þessa alls væri að sníkja peninga og víst tókst krökk-
unum að klóra eitthvert klink í kassann. Svo gengum við inn á
vertshúsið þar sem á borðum var kjötréttur, þótt uppistaðan
væri hrísgrjón sem höfðu verið krydduð algjörlega í drep. Svo
héldum við áfram, hvar ekið var í svækjuhita svo svitaperlur
merluðu á enni sumra ferðalanganna. Ástandið varð bærilegra
þegar leið á daginn.
Með höfuðið fullt af spurningum
Að koma heim úr ferðalagi með góðar minningar er gott, en
sjálfum finnst mér meiru skipta að vera með höfuðið fullt af
spurningum. Og það gerði þessi leiðangur; ferð til þessa ógn-
arstóra lands þar sem m.a. trúarbrögðin skipta fólkinu upp í
hópa og gera hinum fátæku ómögulegt að öðlast betra líf. Ind-
verjar teljast vera rúmlega milljarður og fjölgar ört. Sér-
staklega fólki í lágstéttinni, sem er sakir viðhorfa hindúa-
trúarinnar gert nánast ómögulegt að vinna sig upp til betra
lífs. „Hinir ósnertanlegu“ er viðhorf yfirstéttarinnar til þessa
fólks, sem gengur um berfætt og betlandi, býr í hreysum og
hefur takmarkaðan aðgang að menntun og félagslegri þjónustu
og öðru sem sjálfsagt þykir á Vesturlöndum. Því höfum við,
fólkið í álfum auðlegðar, ærnar skyldur gagnvart fólkinu, þótt
undarlegir siðir og feysknir innviðir samfélagsins torveldi allt
sem til hjálpar má verða.
ÞAR SEM KÝRNAR ERU HEILAGAR
Undarlegt
er Indland
LÁGSTÉTTIN Á INDLANDI ER ÓSNERTANLEG OG
HRÍSGRJÓN KRYDDUÐ Í DREP. VEGIR ERU EINS OG
SPRENGISANDUR OG FÓLKIÐ GENGUR UM BERFÆTT
OG BETLANDI Í ÞESSU RÍKI ÞVERSTÆÐNANNA.
Sigurður Bogi Sævarsson sbs@mbl.is
Götufólkið þarf aur til að draga fram lífið sem er torsótt.
Blikið í augum barnanna á Indlandi er fallegt en hvernig ætli framtíð þeirra og örlög verði? Kýrnar á Indlandi mega nánast allt og ekki tiltökumál þótt þær éti úr rusladalli.
Fólksfjöldanum í Nýju-Delhí verður best lýst sem mannhafi.
Ferðalög
og flakk *Reglur um handfarangur geta veriðólíkar eftir því með hvaða flugfélagi erferðast. Stundum er miðað við fjölda aftöskum, þ.e. að aðeins megi vera meðeina tösku í handfarangri óháð stærð ogþyngd. Hjá öðrum flugfélögum eru reglur um hámarksþyngd handfar-angurs og stundum er miðað við ummál handfarangurs. Gott getur því
verið að kynna sér vel hvaða reglur gilda áður en lagt er af stað í reisu,
einkum ef ferðast er með fleiri en einu flugfélagi.
Ekki gleyma handfarangrinum