Morgunblaðið - Sunnudagur - 08.03.2015, Blaðsíða 14

Hannes Örn heima á Syðra-Laugalandi í
Eyjafjarðarsveit: „Það er of langt gengið að
halda því fram að Guð hafi ákveðið að ég
myndi leikja Tevje! En mér finnst þetta samt
hálf-furðulegt og ótrúlega skemmtilegt.“
M
argur á sér þann draum að
efnast. Sumir hafa sungið
ódauðlega um drauminn,
einn þeirra mjólkurpóst-
urinn Tevje í leikritinu
Fiðlaranum á þakinu. „Ef ég væri ríkur...“
Hver kannast ekki við lagið og ljóðið?
Tevje þessi spratt fram enn einn ganginn,
um síðustu helgi, nú í Freyvangsleikhúsinu í
Eyjafjarðarsveit. Sóknarpresturinn fékk það
verkefni að glæða hinn trúaða, rússneska
gyðing lífi og fannst það spennandi. Allt í lagi
samt að taka fram að Hannes Örn Blandon
er ekki sérstakur áhugamaður um veraldlegt
ríkidæmi. „Ég á ekkert nema þessar bækur
og gamlan bíl sem stendur hér fyrir utan!“
segir hann og hlær í vinnustofu sinni heima á
Syðra-Laugalandi.
Klerkinum var reyndar ekki ætlað að leika
Tevje en fyrir algjöra tilviljun kom það í
hans hlut, sem Hannesi Erni fannst merki-
legt.
Fallegt – sorglegt – skemmtilegt
Strax og hann heyrði af því í haust að til
stæði að setja upp Fiðlarann á þakinu lang-
aði Hannes að taka þátt, „vegna þess að
verkið er ofboðslega skemmtilegt – fallegt,
sorglegt, en skemmtilegt. Sagan er svo góð.“
Ekki datt honum aðalhlutverkið í hug enda
var Tevje fundinn þegar þarna var komið
sögu. „Svo gerist það að Guðjón Ólafsson, ná-
granni minn hérna fyrir handan, veikist um
jólin; lýsir því þá yfir að hann geti ekki sung-
ið næstu vikurnar. Hann átti að leikja Tevje
en ég var kallaður inn af varamannabekkn-
um.“
Trúir Hannes því að þetta hafi átt fyrir
honum að liggja?
„Það er of langt gengið að halda því fram
að Guð hafi ákveðið að ég myndi leika Tevje!
En mér finnst þetta samt hálf-furðulegt og
ótrúlega skemmtilegt,“ segir hann.
„Ég hef verið í töluverðum pælingum í
nokkur ár; skoðað Gamla testamentið sér-
staklega og ekki alltaf verið kátur. Ég hef
slegist og barist við efnið og þar af leiðandi
við Herrann. Það hefur gengið á ýmsu, og nú
er ég allt í einu í hlutverki manns sem talar
stöðugt við Hann. Er í góðu sambandi við
Hann en verður fyrir áfalli frá Honum; það
er lagt á hann hægri, vinstri. Ég finn til með
þessum manni.“
Séra Hannes segist sem sagt hafa deilt við
Guð sinn. „Mér finnst hann stundum svo
harður við sitt fólk. Þó að þetta sé hans út-
valda þjóð hefur hún þurft að þola ýmislegt.
Það hafa aðrir auðvitað gert líka, en hvað um
það; í leikritinu erum við með 3000 ára sögu
Ísraelsþjóðarinnar í hnotskurn á tveimur tím-
um. Það er höggvið að þeim á báðar hendur,
þeir verða fyrir aðkasti alls staðar, nema
hvað þeir mega náðarsamlegast búa hér og
náðarsamlegast gera þetta og gera hitt. Þeir
urðu klókir verslunarmenn og gátu bjargað
sér; lífið gekk út á að bjarga sér frá degi til
dags.“
Allt í einu er ég í sporum alþýðumanna úti
um allan heim, segir Hannes. „Leikritið gæti
verið um Yasida eða Tíbeta, Palestínumenn,
Hútúmenn eða Kúrda; um hvern þann sem
verður fyrir aðkasti og ofsóknum og mér
finnst það ofboðslega pólitískt flott að setja
verkið upp núna, vegna þess hve umræðan
um þessi mál er mikil.“
Í verkinu er talað fyrir hönd allra hinna
kúguðu í heiminum, segir Hannes Örn.
„Svo er það þessi vesalings Tevje, bless-
aður, sem á dæturnar fimm. Verkið gerist ár-
ið 1905 í Rússlandi, heimurinn er að breytast,
byltingaröflin gera hverja atlöguna af ann-
arri, tekst reyndar ekki að koma Tsarinum
frá strax en það er ofboðsleg ólga í Rúss-
landi. Gyðingar verða fyrir aðkasti og flytja
sig um set. Jafnframt hrynur hinn tryggi
heimur í Guði; guð gyðinga er í öllu; hann er
undir á borðinu og undir borðinu, hann er í
húfunni, í hnífnum og gafflinum. Enginn ger-
ir neitt nema ráðfæra sig við hann en allt í
einu vilja dæturnar, þessar sterku stúlkur,
verða modern konur; þær vilja ekki taka þátt
í þessu og hinn staðfasti heimur molnar
smám saman fyrir framan augun á föður
þeirra. Ef vel tekst til hjá okkur – og ég held
reyndar að svo sé – hljóta allir, sem koma til
okkar í Freyvang, að finna til með öllu því
fólki sem stendur í þessum sporum.“
Hannes segir mikla atlögu gerða að ísra-
elsku þjóðinni um þessar mundir. „Hvað hafa
Ísraelsmenn gert? Þeir hafa þjappað sér
saman í vörn; ekki er hægt að verja allt sem
þeir gera en þeir eru að verja hagsmuni sína
og þjóðareinkenni, trú sína og allt það sem
fólk vill berjast fyrir. Mér fannst alveg maka-
laust skemmtilegt að fá tækifærið í þessu
ljósi. Það er ekkert auðvelt en ég held að
Hann hafi viljað að þetta verk yrði sýnt og
það yrði tileinkað öllum sem líða og þjást.“
Trúin er alltaf áberandi og hefur verið
mikið í deiglunni núna af ýmsum ástæðum.
„Já, hún er mikið í deiglunni og verður það
alltaf. Ég veit ekki hvernig trúarsviðið verður
eftir 10-15 ár á Íslandi, en það er ljóst að
menn eru upp til hópa rólegir í tíðinni og æs-
ingur ekki mikill. Ég messaði í gær og
kirkjusókn var ágæt. Hún er misjöfn en fólk
veit af kirkjunni; það vill vita af prestinum og
vill hafa það á hreinu að hægt sé að fá þjón-
ustu hvenær sem er. Það er mjög mikilvægt
fyrir fólk að við prestarnir séum alltaf til
staðar.“
Hannes kveðst gríðarlega ánægður með fé-
lagsskapinn í Freyvangi. „Mér finnst ég mjög
heppinn og er ofboðslega þakklátur fyrir að
hafa fengið að vera með í þessum hópi. Hér
eru nokkrir reynsluboltar og svo hópur af
ungu fólki, mestmegnis frá Akureyri en sumt
tengt sveitinni, og það er hvert öðru hæfi-
leikaríkara. Hér er öll flóran. Yngstu þátttak-
endurnir eru 11 ára og þeir elstu um sjötugt.
Hópurinn hefur lagt mikið á sig, allir eru í
vinnu eða skóla og koma stundum þreyttir á
æfingu en það var aldrei neitt vesen. Bara
aldrei! Þetta er stór hópur, við erum næstum
því 40 á sviðinu og það er afskaplega gott
fyrir sálina að taka þátt í þeirra gerjun og
sköpun sem verður til í svona hópi.“
Grettistak á hverju ári
Freyvangsleikhúsið er eitt af öflugustu
áhugamannaleikfélögum landsins. Það er sett
upp verk á hverjum vetri og stundum fleiri
en eitt. „Þeir finna upp hjólið hér árlega og
lyfta Grettistökum hverju sinni. Þetta er
gríðarleg vinna og kostar sitt en stjórnir fé-
lagsins hafa verið samhentar og starfið er
gríðarlega dýrmætt fyrir samfélagið.“
Hannes nefnir starfsbróður sinn, Odd
Bjarna Þorkelsson, prest á Möðruvöllum í
Hörgárdal, og Margréti Sverrisdóttur, konu
hans, sem leikstýrðu að þessu sinni í Frey-
vangsleikhúsinu. „Það spillir ekki að hafa
svona góða leikstjóra. Ég verð að nefna það,
án þess að ég sé nokkuð að smjaðra fyrir
honum Oddi mínum og Margréti. Þau eru
hvort öðru yndislegra, óskaplega skemmti-
leg og húmorinn alltaf til staðar. Þau eru
mjög skipulögð og eljusöm og létu hvorki
laust né fast fyrr en heildarmyndin náðist.
Þau hjón eru mikill happafengur fyrir
Eyfirðinga, hvalreki fyrir fjörðinn að fá þau
hingað og þau eiga allt gott skilið. Ég vona
að við verðum þeim ekki til skammar …“
Guðfræðileg áskorun að
hlúa að eigin hæfileikum
SÉRA HANNES ÖRN BLANDON SITUR Á SYÐRA-LAUGALANDI Í EYJAFJARÐARSVEIT OG ÞJÓNAR SEX SÓKNUM. Í
GEGNUM ÁRIN HEFUR HANN EINNIG ÞJÓNAÐ LISTAGYÐJUNNI; FÉKK UNGUR MIKINN ÁHUGA Á GALDRI LEIK-
HÚSSINS, EKKI SÍST EFTIR AÐ FAÐIR HANS, SEM VAR HELDUR ÞURR Á MANNINN DAGSDAGLEGA, BREYTTIST Í
SKEMMTIKRAFT Á SVIÐINU. SÍÐAN SEGIST HANNES Í RAUN HAFA HALDIÐ VIÐ THALÍU, GYÐJU LEIKLISTARINNAR.
Skapti Hallgrímsson skapti@mbl.is
„Þegar ég kom í Eyjafjörðinn blasti við mér sérstakt mannlíf. Ég heillaðist
af öllu sem hér var í gangi,“ segir séra Hannes Örn Blandon.
Hannes er ánægður með verkefnavalið „Ég held að Hann hafi viljað að
þetta verk yrði sýnt og það yrði tileinkað öllum sem líða og þjást.“
„Ég verð að finna fyrir því að vera til, að ég sé
lifandi og geti lagt eitthvað af mörkum.“
14 MORGUNBLAÐIÐ SUNNUDAGUR 8.3. 2015
Svipmynd