Húnavaka


Húnavaka - 01.05.1962, Blaðsíða 45

Húnavaka - 01.05.1962, Blaðsíða 45
HÚNAVAKA 43 Við komumst niður á efsta pallinn. Þá erum við komin niður um eina hæð. Þá eru þrír pallar eftir. Ohh! Nú heyrist svo greinilega þetta brestandi snark eldsins, sem nagar þiljur og aflviði, — já, þetta snark, sem enginn getur lýst til nokkurrar hlýtar. Það var að byrja að þrengj- ast um andrúmsloftið, eldurinn gleypti það á heljarför sinni og reykurinn mettaði það banvænum efnum. Var endirinn ef til vill ekki langt undan? „Almáttugi Guð, hjálpaðu mér.“ Þetta var hljótt andvarp í huga mínum. Ég endurtek það hvað eftir annað, án þess að varir minar bærist. Það á sér dýpri rætur en varajátning. Ég finn að grip stúlkunnar um handlegg minn verður æ fastara. „Ó-ó, ég er að deyja!“ Þetta er lágt angistar- og kvalaóp, sem kemur af vörum stúlkunnar eins og hálfkæfð stuna. „Guð, ó, Guð minn,“ bætir hún við. Leiftursnöggt sé ég fyrir mér litlu stúlkuna, sem í morgun kall- aði á mömmu sína. Ég nem staðar, gríp stúlkuna í fangið og æði ham- stola niður stigann. Hiti, reykjarsvæla, vábrestir í brennandi viði, örvænting, næstum tryll- ingur! Já, þetta var að trylla mig! Aðeins eitt gat sigrast á þessum ógnum — lífið! Ég þekkti vel leiðina út úr brennandi húsinu. Nú var aðeins eftir að komast síðasta spölinn. Og þarna, fyrir fótum okkar léku eldtungur innan um kolsvarta reykjarhnykla. Afram! áfram! Nú gat ég ekki hald- ið augunum lengur opnum, það var nístandi sársauki í þeim. Þetta var skelfilegt! Ég lokaði augunum. Nú varð ég að fara í blindingjaleik við bálið! Ofsalegur hiti fer um fætur mína — og nú upp eftir líkamanum! Ég veit að eldurinn læsist nú um föt mín! O-o-o! Afram nú, upp á lif og dauða! Ég heyri mannaraddir! Er okkur borgið? Ég verð að reyna að opna augun, þó að ég geti ekki bylt mér til. En hvað allt er kyrrt og hljótt. Og svo er ákaflega dimmt. Það er vafalaust komið kvöld — eða bara alla leið fram á nótt. En er ekki sumarnótt núna? Þá ætti ekki að vera svona dimmt. Nei, það er dimmt vegna þess að ég get ekki opnað augun. Hvað er þetta eiginlega? „Jóhanna, Jó- ihanna, ertu þama, elskan mín?“ Ég reyni að kalla þetta, en ég verð þess var, að ég skynja ekki einu sinni sjálfur rödd mína. En nú greini ég mannsrödd. Æ, get ég nú ekki risið upp. Nei, ég get alls ekkert hreyft mig. Eru þessi ósköp martröð? Aftur heyri ég mannsrödd. Nú heyri ég
Blaðsíða 1
Blaðsíða 2
Blaðsíða 3
Blaðsíða 4
Blaðsíða 5
Blaðsíða 6
Blaðsíða 7
Blaðsíða 8
Blaðsíða 9
Blaðsíða 10
Blaðsíða 11
Blaðsíða 12
Blaðsíða 13
Blaðsíða 14
Blaðsíða 15
Blaðsíða 16
Blaðsíða 17
Blaðsíða 18
Blaðsíða 19
Blaðsíða 20
Blaðsíða 21
Blaðsíða 22
Blaðsíða 23
Blaðsíða 24
Blaðsíða 25
Blaðsíða 26
Blaðsíða 27
Blaðsíða 28
Blaðsíða 29
Blaðsíða 30
Blaðsíða 31
Blaðsíða 32
Blaðsíða 33
Blaðsíða 34
Blaðsíða 35
Blaðsíða 36
Blaðsíða 37
Blaðsíða 38
Blaðsíða 39
Blaðsíða 40
Blaðsíða 41
Blaðsíða 42
Blaðsíða 43
Blaðsíða 44
Blaðsíða 45
Blaðsíða 46
Blaðsíða 47
Blaðsíða 48
Blaðsíða 49
Blaðsíða 50
Blaðsíða 51
Blaðsíða 52
Blaðsíða 53
Blaðsíða 54
Blaðsíða 55
Blaðsíða 56
Blaðsíða 57
Blaðsíða 58
Blaðsíða 59
Blaðsíða 60
Blaðsíða 61
Blaðsíða 62
Blaðsíða 63
Blaðsíða 64
Blaðsíða 65
Blaðsíða 66
Blaðsíða 67
Blaðsíða 68
Blaðsíða 69
Blaðsíða 70
Blaðsíða 71
Blaðsíða 72
Blaðsíða 73
Blaðsíða 74
Blaðsíða 75
Blaðsíða 76
Blaðsíða 77
Blaðsíða 78
Blaðsíða 79
Blaðsíða 80
Blaðsíða 81
Blaðsíða 82
Blaðsíða 83
Blaðsíða 84
Blaðsíða 85
Blaðsíða 86
Blaðsíða 87
Blaðsíða 88
Blaðsíða 89
Blaðsíða 90
Blaðsíða 91
Blaðsíða 92
Blaðsíða 93
Blaðsíða 94
Blaðsíða 95
Blaðsíða 96
Blaðsíða 97
Blaðsíða 98
Blaðsíða 99
Blaðsíða 100
Blaðsíða 101
Blaðsíða 102
Blaðsíða 103
Blaðsíða 104
Blaðsíða 105
Blaðsíða 106
Blaðsíða 107
Blaðsíða 108

x

Húnavaka

Beinir tenglar

Ef þú vilt tengja á þennan titil, vinsamlegast notaðu þessa tengla:

Tengja á þennan titil: Húnavaka
https://timarit.is/publication/1122

Tengja á þetta tölublað:

Tengja á þessa síðu:

Tengja á þessa grein:

Vinsamlegast ekki tengja beint á myndir eða PDF skjöl á Tímarit.is þar sem slíkar slóðir geta breyst án fyrirvara. Notið slóðirnar hér fyrir ofan til að tengja á vefinn.