Húnavaka - 01.05.1962, Blaðsíða 83

H Ú N AVA K A
81
svo að það var ákveðið að leita fram um Afangafell og Sandárstokka
og fara svo ofan sama dag.
Morguninn eftir er bjart veður og frost, svo að ég sting upp á að
við skulum labba fram eftir, en skilja hestana eftir í skálanum. Halldór
fór fram og austur að Sandá, en við Björn vestan við Kolkuflóa fram
á Afangafell.
Við höfðum ágæta yfirsýn. Eg hafði góðan kíki svo að við sáum
vítt yfir, en fundum ekkert.
Svo er komið var norður á Kolkuhól, var ákveðið að skipta sér norð-
ur. Eg er vistaður og gerði ekki ráð fyrir að hitta þá aftur, en þegar ég
kem út fyrir vestan Mjóavatn, þá sé ég 2 hross austan við vatnið, en
Bjöm var austar og sá þau ekki.
Svo cg reið austur yfir vatnið, því að á því var hestís, og þarna var
folaldsmerin, sem tapast hafði. Ég rek hana til Björns og okkur talast
svo til ef hrossin, sem þeir sáu við girðinguna séu ekki þau, sem vöntuðu,
þá skyldi ég leita fram, en hann yrði þá að hitta mig og láta mig vita
um það.
Eftir nokkra daga kom svo Björn og segir mér að hrossin hafi verið
norðan við girðinguna og séu allar líkur til þess að hin séu fram frá.
Býður hann mér, ef ég vilji nú fara fram eftir, að láta mann með mér
frá sér, en ég taldi betra fyrir mig, að fá mann nær mér, svo að ég gæti
farið þegar ég teldi hcppilegast. Það var komið fram í desember. þá
eru veður oft ótrygg. Ég taldi \íst að geta fengið mann með mér. sem
ég treysti.
Það var ákveðið að ég færi næstu daga, tíð hafði verið góð og snjó-
laust.
Ég hitti Rúneberg Ólafsson í Kárdalstungu, senr ég vissi að var nokk-
uð kunnugur á heiðinni og harðfrískur, bið hann að koma með mér og
hann sagðist skyldi gjöra það.
Við leggjum af stað seinni part nætur frá Grímstungu. Það þurfti
ekki að leita fyrr en kornið var langt fram, var ákveðið að fara fram í
Kúlukvíslarskála þann dag.
Við vorum með þrjá liesta, einn trússahest undir hev, mat og annan
útbúnað. Þennan dag fengum við bezta \ eður, gátum leitað svæðið fyrir
vestan Helgufell, fram að Kúlukvísl, komum þangað í rökkurbyrjun,
enda dagur orðinn stuttur. Það þykir gott að koma í þessa torfkofa í
svona ferðum, þó að þeir séu dimmir og freðnir. Maður tekur upp nesti