Húnavaka - 01.05.1991, Page 11

JOHANN GUÐMUNDSSON, Holli:
Sæll og blessaður Sæi minn
Viðtal við Sverri Kristófersson á Blönduósi
I veburblibunni í janúar fór ég ab leita efnis fyrir Húnavöku hjá Sverri
Krislóferssyni á Blönduósi, þar sem hann býr ásaml konu sinni, Elísabetu
Sigurgeirsdóttur frá Isafirdt. Hús þetta byggöu þau hjón og ólu þar upþ
börn sín Jimm sem öll eru Jlogin úr hreiörinu og hafa slofnab sínar Jjöl-
skyldur.
Sverrir og Elísabel eru afar starfssamar manneskjur, og auk þess að sjá
stóru heimili farborba hafa þau bœbi verib ötul í öbrum störfum. Mebal
annars ráku þau verslunina Dverg um árabil í hluta af íbúbarhúsinu.
Hér fer á eftir sumt af því sem okkur Sverri bar á góma.
Hvar ert þú fœddur Sverrir og hvencer?
Eg er fæddur á Blönduósi 3. mars 1921, í Tilraun, scm er næsta
hús austan við kirkjuna. Þar var ég í eitt ár, en var þá fluttur í hús
sem stóð vestan við kirkjuna. Þar átti ég síðan heima í um 26 ár,
eða þangað til að ég giftist og fór að búa sjálfur. Faðir minn var
meðhjálpari. Eg var ekki gamall þegar ég fór að vera með honum
við hverja messu og hjálpaði honum að setja í töfluna.
Það var ýmislegt sérstakt við það að eiga heima þarna. Aramóta-
brennan var uppi á horninu, og þar voru nú handtök sterk við að
velta draslinu, tunnum, kössum og fleiru upp Sæmundsenbrekk-
una sem kölluð var. Og þegar maður var að komast upp rann
þetta stundum niður aftur, því að þarna var oft snjór og hálka.
Það var líf og Qör í kringum brennuna á gamlárskvöld. Við vor-
um með fallbyssu uppi á horninu og það var alltaf skotið úr henni.
Asgeir Þorvaldsson sá um það. Einu sinni hlóð hann fallbyssuna
heldur mikið og skaut út á sjóinn. Eg man ekki hvað brotnuðu
margar rúður í Sandhúsinu þar sem Þorlákur og Þuríður, foreldr-