Húnavaka - 01.05.1991, Síða 23

HÚNAVAKA
21
Það fór þannig að við stunduðum ílutningana á þennan hátt í
heilan mánuð. Næsta vetur ætluðum við að hafa þetta svona líka
en þá bilaði trukkurinn, fór í honum tímahjólið. Þegar Jóni Bald-
urs var sagt hvað hefði bilað sagði hann að bragði: „Er þá ekki séns
að setja í hann íhaldshjól?”
Það var gott að ferðast með Jóni. Einu sinni sem oftar var hann
á leið með mér suður. Þegar við komum suður í Norðurárdal fór
stýrið í sundur og bíllinn rann stjórnlaus út á mel. Þá sagði Jón
með hægðinni: „Hvað ert þú nú að fara góði”. Meira var það ekki.
Þegar ég fór að aðgæta bilunina sá ég að stýrisendi haíði bilað og
gat sett annan í staðinn. Það var oft gott að hafa varahluti undir
aftursætinu.
Einu sinni sem oftar var Jón að koma með mér að sunnan. Þeg-
ar við komum upp að Hvítárbrú sagðist hann þurfa að stoppa þar
sem laxinn væri seldur. Við fórum þangað og þar var nógur lax.
Jón benti á þrjá úd í horni og sagðist vilja fá þá. „Það er ekki
hægt”, sagði strákurinn sem var þarna. Jón vildi fá að vita af hverju
það væri ekki hægt. „Þeir eru seldir”, sagði strákurinn, „það
keyptu þá einhverjir menn sem fóru að veiða vestur í Dölum”.
„Mikið andskod eru þeir hyggnir. Þeir vilja eiga hann vísan þegar
þeir koma. Ja, þeir veiða þá ekki mikið” sagði Jón.
Einu sinni sem oftar var ég að koma að sunnan. Þegar ég kom
upp í Fornahvamm var bíllinn orðinn heitur svo að ég ákvað að fá
mér kaffi og setja vatn á bílinn. Þegar ég var búinn í kaffínu
gleymdi ég að setja vatnið á, og þegar ég kom upp að Norðurár-
brúnni var farið að sjóða á bílnum. Ain var auð svo ég stoppaði og
fór út með tuðruna. Tuðran var hálf bílslanga sem límt haíði ver-
ið fyrir annan endann á og tók drjúgt af vatni. Þegar ég var að
beygja mig niður í ána var þrisvar sinnum kallað á mig með nafni.
Eg byrjaði á því að athuga hvort ég væri með leynifarþega en fann
engan. Þá hélt ég áfram og keyrði heim.
Morguninn efdr þegar ég var að losa í Pakkhúsinu sagði ég
Þórði gamla frá Ystagili frá þessu. Þá sagði Þórður: „Eg var einu
sinni að fara suður, gangandi í verið, við annan mann og æduðum
við yfir Holtavörðuheiði. Hinn maðurinn veikdst í Grænumýrar-
tungu svo að ég varð að fara einn suður af. Þegar ég kom á hæð-
irnar fyrir ofan ána sá ég mann sem gekk allt í kring um sæluhús-
ið. Það var þarna lídll kofí við ána rétt vestan við veginn. En þegar