Húnavaka - 01.05.1991, Blaðsíða 25

HÚNAVAKA
23
Laxá. Klemenz Þóröarson sá hana alltaf á gömlu Laxárbrúnni og
hann var hættur að þora einn í myrkri út á Skagaströnd.
Hváb varst þú lengi á leibinni milli Blönduóss og Reykjavíkur?
Atta tímar þótti gott. Eg man einu sinni að þá var ég létthlaðinn
úr Reykjavík og var tvo og hálfan tíma að Fornahvammi. Það þótti
skínandi gott. Annars var maður nú ekki alltaf að gá á klukkuna.
Einu sinni þegar ég var á tíu hjóla trukknum var póstsþórnin
með annan sem þurfti að komast yfír heiðina. Við fórum úr
Fornahvammi klukkan átta um morguninn. Þegar Páll kom að
sækja okkur klukkan tíu um kvöldið vorum við ekki komnir norð-
ur að Konungsvörðu. Þetta eru nú dæmi um hvað mismunurinn á
ferðahraðanum gat verið mikill.
Er ekki eitthvað sem þú getur sagt mérfrá hernáminu hér á Blönduósi ?
Eg held að meginið af þeim hermönnum sem hér voru hafi ver-
ið almennilegir menn. Páll Geirmundsson og Hjálmffíður ráku
greiðasölu í sínu húsi og þangað fóru hermennirnir stundum í
kvöldkaffí. I stofunni sem veitingarnar voru bornar fram í var org-
el, og stundum þegar ég kom þarna tók ég nokkur lög á það og
þeir trölluðu með. Eg kynntist þeim ekki mikið, en maður hafði
gaman af að fylgjast með hinu kyninu. Við sáum stundum stelpur
með dátunum, en við strákarnir létum það að mestu afskiptalaust
og það kom ekki dl neinna árekstra út af þessu enda held ég að
samskipti stelpnanna og hermannanna hafi yfirleitt ekki orðið
náin.
Herinn var með sínar búðir hér niður á melunum utan við
Kvennaskólann. Þar var kampur í kamp.
Eg get sagt þér sögu af því að einu sinni þegar við Svavar vorum
með refaræktina datt okkur í hug að leggja dálítið á okkur til þess
að drýgja tekjurnar. Þá vantaði mannskap til að vinna fyrir herinn.
Við höfðum það þannig að við hirtum alla refina sína vikuna hvor,
en hinn fór í Bretavinnuna. Eg lenti í því að steypa steina í mótum
og þeim fannst þetta ganga vel. Þeir voru ánægðir með afköstin.
Eg var ekki góður í enskunni, en einhvern veginn bablaði maður
við þá og svo kom þetta með tímanum.
Eg veit ekki hvað margir voru hér í setuliðinu, það mun þó hafa
verið nokkuð misjafnt. Menn komu og fóru. Ég heyrði oft nefnt að
þeir væru á bilinu eitt til tvö hundruð. Ekki var gott að átta sig á
hvað þeir voru með mikið af stríðsbúnaði, en nóg var af bílunum.