Húnavaka - 01.05.1991, Qupperneq 43

HÚNAVAKA
41
til búiö væri að slátra þcim og \iö Sigurð Pálsson hefði Krisyán
lagt ríka áherslu á aö þeirra yrði vandlega gætt.
Þessu næst var yfirheyrður Bencdikt Jónsson, tcngdasonur Krist-
jáns. Frambcr hann að Kristján hefði gjört sér orösendingu annan
dag páska og beðið hann að koma fram eflir. Fcr hann þangað á
þriðja degi páska án þess að vita erindi, en er þangað kom bað
Kristján hann fylgja sér með sauöi sína eitthvað fram úr sveitinni
næsta dag. I fyrstu var áformað að hann fylgdi honum áleiðis, cn
síðar var ákveðið að hann færi alla leið suður. Um samningana \ið
Tungnamenn eða áformuö íjárkaup þcirra frá Stóradal vissi hann
ekki frekar en áður er sagt.
Næst var innkallaður Siguröur Jónsson, Syðri-Löngumýri. Hon-
um sagðist svo frá að Kristján hcíði sent boð til sín að Löngumýri
og beðið sig að finna sig fljótt. Vissi hann einasta að Kristján ætl-
aði eitthvað burt með sauði sína og ímyndaöi sér að hann ætlaði
að biðja sig um samfylgd. Þegar hann kom að Stóradal var Krislján
að búa sig, cn ekki vissi hann sjálfur þá í hvaða sveit hann ætlaði
að reka sauðina, heldur áformaöi að reka þá eitthvað suöur á fjöll
eftir þ\4 sem fært væri og eftir því scm vegurinn reyndist og í það
byggðarlag syðra sem hann mætti komast með þá. Heíði hann
beðið sig um samfylgd nokkuð suður á fjöllin. Hefði hann fylgt
þeim til hádegis á fimmtudag en þá snúið aftur til síns heimilis.
Ekki heíði hann getið um annað við burtför sína en að hann ætl-
aði upp að Stóradal, enda ókunnugt um áform Krisyáns cins og
öllum öðrum.
Þá innkallaðist aftur Kristján Jónsson. Hann þá spurður um það
hvort hann játaði eða neitaði loforði sínu til amtmanns á Hólanes-
fundi um að skera svo sem stæði í bréfi amtmanns. Kvaðst Kristján
hafa lofað að skera geldinga og sauði, en ekki tiltekið að hann ætl-
aði að skera alla og aldrei ætlað sér það. Hann heíði líka gjört lof-
orðið með mestu nauðung. Aðspurður kvað hann meinti mcð því,
svaraði hann að amtmaður heíði sagt sér að hann ætlaði að láta
framkvæma valdskurð á sauðum og geldingum ef hann ekki
hlýddi og ætlaði að láta hreppstjóra og hreppsmenn hirða, svo
ekki færi til spillis ef Kristján vildi ekki sjálfur gjöra það. Aðspurð-
ur hvort skurðurinn hefði ekki átt að gerast móti endurgjaldi hjá
honum sem öðrum, svaraði Kristján: „Eg aktaði nú ekki mikið
uppá það.“ Þetta sem amtmaður heíði sagt sér hefði líka sérajón