Húnavaka - 01.05.1991, Blaðsíða 52

50
HUNAVAKA
skápar og margt fleira. Þeir bræöurnir, Jóhannes og Sigurður,
sögðu að það væri oft að vetrinum meira verk að hirða um rafstöð-
ina en 300 íjár.
Það hafa ýmis ævintýr gerst í sambandi við rafstöðina og giliö og
gefum við Erlendi orðiö en hann sagði okkur nokkur þeirra.
„Það var í febrúar 1956 að það gerði svakalegt rok. Við vorum að
horfa út um gluggann og fylgjast með hvernig þcirn Sveini Asmunds-
syni og Páli Kolka reiddi af, en þeir voru að fara hér framhjá á Willys
jeppa. Þá verður allt albjart úti því rafmagnslínan fór. Þaðvar strax
ákveðið að við Jóhannes færum upp eftir til þcss að stöðva vélarnar.
Veður var nánast óstætt. Við fórum út norðan við íjósið og með girö-
ingunni að hesthúsinu. Þar sáum við bregða fyrir einhverju sem ekki
átti þar að vera, og þar sem veðrið var alveg óstætt þá snérum \ið aft-
ur til bæjar. Við reyndum aftur þegar eitthvað virtist lægja. Fórum
við upp cftir ofan viö Miðbrún og \áð klettinn þar sem við ætluð-
um ofan í gilið var kaðall til þess að halda sér í og handlanga sig
eftir niður. Jóhannes biður mig aö halda í kaöalinn á meðan hann
færi niður. Þegar hann er kominn fram af brúninni kcmur vind-
hviða og Jóhannes kemur fljúgandi í loftköstum og lendir talsvcrt
fyrir aftan mig, en varð lítið meint af. Hann biður mig nú að reyna
og krossbindum við um stóran stein sem ég kom fram af brúninni
og handstyrki mig eftir kaðlinum, sem Jói hélt strengdum. Kom
hann á eftir mér. Það var ekki mjög hvasst í gilinu.
Þegar við komum að stöðvarhúsinu sáum við eldglæringar þar
inni. Eg átti að halda hurðinni opinni svo Jói kæmist tafarlaust út.
Hann ædaði að reyna að koma reiminni út af túrbínuhjólinu með
planka sem hann var með í höndunum. Hann fór inn og ég heyri
mikinn hávaða og læti en ekki kom Jói út. Þegar aðeins hljóðnaði
gáði ég inn og lá hann þá samanhnipraður úti í horni en reimin í
þremur pörtum á gólfinu. Hafði hún þeyst um allt hús og var
hann heppinn að sleppa ómeiddur frá þessu. Daginn eftir sáum
við að hesthústóftin hafði farið í heilu lagi og fundust drumbarn-
ir, grjótið og torfþekjan norðan við Þúfnalækinn“.
Gilið er ekki mjög djúpt en það er margbreytilegt og mjög
fallegt. Kyrrðin er algjör þegar komið er aðeins upp eftir og ekk-
ert rýfur hana nema hin eðlilegu náttúruhljóö. Margir ferðamenn
sem á annað borð nema þarna staðar, skoða gilið og sumir hverjir
gleyma sér eins og næsta saga Erlendar ber með sér.