Húnavaka - 01.05.1991, Page 68

BIRGITTA HALLDORSDOTTIR, Syðri-Löngumýri:
Vorannir
Sævar dýralæknir opnaöi augun og leit svefndrukknum augum á
klukkuna. Hún var áu.a. Hann velti sér á hliðina og leit á sofandi
konuna er lá \ið hliö hans. Hún rumskaði ekki en á fríðu andliti
hennar var bros. Sævar langaði mest til að faðma hana að sér.
Hann fann væntumþykju tilfinningu flæða um sál sína. Hún Fjóla
hans var yndisleg kona. Nú eftir fimmtán ára sambúð þótti honum
vænna um hana en áður. Hann var sannkallaður lukkunnar
pamíill. Samband þeirra hjónanna var gott. Astarfuni unglingsár-
anna hafði aldrei slokknað, heldur vaxið og þróast í væntumþykju
og gagnkvæmt traust.
Sævar stundi og steig hljóðlega fram úr rúminu. Hann gætti þess
vandlega að raska ekki ró Fjólu. Hann nuddaði stírurnar úr aug-
unum. Það var ekki auðvelt verk að vera dýralæknir í stóru héraði
um háannatímann. Sauðburður var á hápunkti.
Sævar klæddi sig. A hverri stundu gat hann átt von á viðskipta-
vini. Hann hafði ekki átt rólega nótt. Eftir langan dag kom ennþá
lengri nótt. Þrjá gemlinga hafði hann skorið upp kvöldið áður og
hjálpað tveim ám. Allt gekk eins og í sögu og honum fannst yndis-
legt að sjá litlu lömbin koma í heiminn, vitandi þaö að ef hans
hefði ekki notið við hefðu þau eílaust dáið og ef til vill mæðurnar
líka.
Eftir uppskurðina þrjá fékk hann svo upphringingu neðan úr
sveit. Kýr með doða. Það tók langan tíma að koma henni á fætur
og loks er Sævar kom heim var klukkan orðin fjögur.
Eftir bolla af rótsterku kaffi fannst Sævari hann loks vera al-
mennilega vaknaður. Hann rölti inn á skrifstofuna sína og lokaði
á eftir sér. Fjóla og krakkarnir sváfu enn. Sævar settist þreytulega
niður í stólinn. Þá hringdi síminn.