Húnavaka - 01.05.1991, Page 136

134
HÚNAVAKA
eyðibýlisins. Ég settist og horfði á fjallið hinum megin í dalnum.
Þar var girðing alveg upp í kletta. Ég var að aðgæta hvort ég sæi
kindur þar, en sá ekkert nema þrjú hross. Girðingin lá líka yfír ána
og á nesoddanum sá ég eitthvað hvítt liggja. Ég horfði lengi á
þetta en sá það ekki hreyfast. Þá vakti ég athygli piltanna á þessu
og við ákváðum að aðgæta þetta betur. Þeir fóru að tína saman
hestana en ég gat ekki beðið, heldur hljóp niður túnið. Þegar ég
kom á nesoddann sem skarst fram í ána, spratt þarna upp kind.
Hún ætlaði að hlaupa burtu en var föst í girðingunni. Ég varð feg-
in þegar piltarnir komu og tóku kindina. Vasahnífurinn kom þá
að góðum notum til þess að skera vírinn úr ullinni. Þetta var geml-
ingur með mínu marki. Hann fékk að fara yfir ána þegar búið var
að rýja hann og hljóp jarmandi upp í hlíðina í frelsið. Annar girð-
ingarstrengurinn hafði slitnað og festí ullinni. Samferðamennirn-
ir gerðu við girðinguna en í huganum blessaði ég þá stund þegar
við ákváðum að fara þennan dag út í heiðina til grasa. Helst heíði
ég viljað snúa við og athuga girðinguna við næsta eyðibýli þarna
ofar í dalnum, en ég huggaði mig við að vorgöngurnar yrðu ein-
hvern næstu daga og þá yrði riðið hér um aftur.
Hér lýkur sögunni sagði Anna, um leið og viö stóðum upp í laut-
inni okkar. Af þessu getur þú séð hvaö allar vírílækjur og lélegar
girðingar geta verið kindum hættulegar, þess vegna gróf ég vír-
flækjuna áðan, bætti Anna við. Hvað er þá hægt að gera, spurði ég
Onnu. Það hefur ekkert verið gert í þessu hingað til, svaraði hún.
Sveitarstjórnir ættu að taka þetta mál til alvarlegrar athugunar
sem allra fyrst. Það eru því miður margar jarðir sem fara núna í
eyði og þær girðingar sem eru um tún og bithaga eru orðnar
gamlar og mikið farnar að bila. Það þarf að taka upp allar þessar
girðingar og grafa þær, því að þær eru öllum skepnum stórhættu-
legar.