Morgunblaðið - 19.06.2015, Blaðsíða 30

30 MINNINGAR
MORGUNBLAÐIÐ FÖSTUDAGUR 19. JÚNÍ 2015
✝ Sigríður Páls-dóttir, hjúkr-
unarfræðingur,
fæddist 13. janúar
1953 í Reykjavík.
Hún lést 8. júní
2015 á gjörgæslu-
deild Landspítala í
Fossvogi.
Foreldrar Sig-
ríðar voru hjónin
Páll Rúnar Jóhann-
esson og Ragnheið-
ur Guðríður Guðráðsdóttir.
Systkini hennar eru Margrét
Pálsdóttir og Jóhann Ragnar
Pálsson.
Sigríður giftist Garðari
Kjartanssyni 31. maí 1974. Þau
slitu samvistum og skildu árið
1996. Börn Sigríðar og Garðars
eru 1) Helga Garðarsdóttir, f.
24. október 1975, hjúkr-
unarfræðingur og MS í heilsu-
hagfræði, gift Jóhanni Gylfa
Kristinssyni flugstjóra, og 2)
Grímur Alfreð Garðarsson, f. 3.
janúar 1979, framkvæmdastjóri,
giftur Helgu Árnadóttur versl-
unareiganda og rekstraraðila
Vero Moda í Montreal Kanada.
Sigríður lætur eftir sig fjögur
barnabörn, þau eru Harpa Jó-
hannsdóttir, f. 2.4. 2002, Thelma
Jóhannsdóttir, f. 19.8. 2005,
ingar á sumrin úti á landi s.s. á
dvalarheimilinu á Vík, sjúkra-
húsinu Hornafirði, Heilbrigð-
isstofnuninni á Hvammstanga
og á Seyðisfirði. Hún starfaði
sem hjúkrunarfræðingur í fullu
starfi, m.a. á líknardeildinni á
Landakoti, Taugadeildinni á
Landspítala í Fossvogi, Rétt-
argeðdeildinni á Sogni, hjá Mið-
stöð Heimahjúkrunar í Reykja-
vík og sem deildarstjóri á Vífils-
stöðum. Árið 2003 fékk hún leyfi
frá störfum og stofnaði fyr-
irtækið Harpa Hjúkrun sf. og
gerði samning við Landspítala
um að reka biðdeild fyrir aldr-
aða í níu mánuði til að brúa bil
fyrir aldraða einstaklinga þar til
að Vífilsstaðir opnuðu í janúar
2004. Frá árinu 2009 hefur hún
starfað á smitsjúkdómadeild A7,
Landspítala Fossvogi.
Sigríður hafði mikinn áhuga
á hverskyns félagsstörfum. Hún
var félagi í Zontaklúbbnum
Emblu frá árinu 2008 til 2014.
Hún var í Félagi Stjórnenda í
Öldrunarþjónustu, FSÍÖ, sam-
hliða starfi sínu sem deild-
arstjóri á Vífilstöðum. Auk þess
var hún kórfélagi í Kvennakór
Garðabæjar á árunum frá 2009
til 2013. Haustið 2012 var hún
vígð inn í Frímúraregluna Bald-
ur.
Útför Sigríðar fer fram frá
Vídalínskirkju Garðabæ í dag,
19. júní 2015, kl. 11.
Marta Grímsdóttir,
f. 29.4. 2007 og Ró-
bert Grímsson, f.
28.2. 2013.
Sigríður ólst upp
í Smáíbúðahverfinu
og gekk í Breiða-
gerðisskóla og
Réttarholtsskóla. Á
árunum frá 1973 til
1988 starfaði Sig-
ríður sem ritari,
fyrst hjá Ríkisend-
urskoðun, svo hjá Fiskifélagi Ís-
lands og síðan á Fasteignamark-
aðnum á Óðinsgötu. Árið 1990
lauk Sigríður sjúkraliðanámi og
síðan stúdentsprófi frá Fjöl-
brautarskólanum í Breiðholti.
Sigríður hóf nám í hjúkrunar-
fræði við Háskóla Íslands og
lauk þaðan BS-prófi árið 1997.
Sigríður hélt áfram mennta-
veginn og lauk viðbótarnámi í
krabbameinshjúkrun og líknar-
meðferð vorið 1999. Auk þess
sem hún lauk námi í stjónun og
rekstur í heilbrigðisþjónustu hjá
Endurmenntunarstofnun Há-
skóla Íslands febrúar 2001. Sig-
ríður var með víðtæka reynslu
og sérþekkingu sem hjúkrunar-
fræðingur. Hún vann við
krabbameinshjúkrun, líknandi
meðferð og tók að sér afleys-
Elsku fallega mamma mín. Ég
er alltof ung til að skrifa minn-
ingargrein um þig. Ég hef enga
reynslu af svona og það að skrifa
mína fyrstu minningargrein um
þig, mína bestu vinkonu og
mömmu, er alltof erfitt.
Síðustu dagar upp á spítala
hafa þó verið þeir allra erfiðustu
í mínu lífi, dagar þar sem ég hélt
fast í hönd þína og hvíslaði að
þér að allt yrði í lagi, dagar þar
sem ég hélt ennþá fastar í hönd
þína og bað þig um að vakna og
síðan tóku við dagar þar sem ég
vissi að þú myndir ekki vakna og
þá kyssti ég þig og hvíslaði að
þér að þú mættir fara því allt
yrði í lagi. Þrátt fyrir þessa
rússíbanareið þá gat ég líka
glaðst, hlegið og rifjað upp góðar
og skemmtilegar minningar.
Minningar sem ég og þú eigum
saman.
Ég veit að ég er ef til vill ekki
búin að átta mig á því að þú sért
farin frá okkur. Því þú kemur
upp í huga mér í hvert sinn sem
ég þarfnast einhvers, hvort sem
það er hlustun, ráðleggingar eða
hvatning. Þú hefur alltaf verið
við hlið mér og ég hef einhvern
vegin alltaf getað leitað til þín. Í
leit að einhverju sem þú hafðir
skilið eftir, þá fann ég dagbæk-
urnar þínar. Ég hafði ekki hug-
mynd um að þú skrifaðir dagbók
og ég held að enginn af okkur
hafi vitað það. Þessar dagbækur
eru því ómetanlegur fjársjóður.
Það er eins og þú hafir skrifað
þessar dagbækur sem bæði
minning um þig og þitt líf og með
ákveðinn boðskap í huga sem er
þakklæti. Þú skrifar um alla í
kringum þig af virðingu, þakk-
læti og ást.
Öll mín ár þá hefur þú hvatt
mig áfram á jákvæðan og ein-
hvern veginn ótrúlegan máta.
Aldrei skammaðir þú mig eða
Grím bróður þegar við vorum lít-
il. Aldrei gagnrýndir þú það sem
við systkinin gerðum eða sögð-
um. Þú talaðir alltaf um okkur
systkinin eins og við værum
flottustu börn í heimi, ættum
bestu börn í heimi og værum
dásamlega gift. Það eina sem þú
hefur ráðlagt mér um að gera
betur er að hugsa meira um hann
Jóa minn, strjúka honum, hrósa
honum og veita honum meiri at-
hygli. Við höfum oft hlegið af
þessum ráðleggingum þínum.
Þú hefur verið fyrirmynd mín
á svo margan hátt, sem hugrökk,
sjálfstæð og sterk manneskja,
sem móðir og sem fagmanneskja
í starfi. Það er ekki að ástæðu-
lausu að ég valdi þennan dag
sem útfaradaginn þinn. Í gegn-
um árin hefur þú haldið upp á
þennan dag, kvenréttindadaginn
og fæðingardaginn minn,
kvennafrídaginn og ávallt minnt
mann á mikilvægi og tilgang
þessa daga í kvenréttindabaráttu
íslenskra kvenna.
Ég fetaði fótspor þín í nám í
hjúkrunarfræði og að loknu nám-
inu mínu þá unnum við saman
um tíma á Taugadeildinni. Við
vorum eins og systur á vakt hvor
með sitt teymið og létum hlutina
ganga upp í samvinnu. Við vor-
um eins og systur þegar kemur
að svo mörgu, t.d. fatavali.
Klæddum okkur eins, því okkur
fannst ekkert skemmtilegra en
að kaupa okkur eins föt. Ef ég
keypti mér eitthvað erlendis þá
þurfti ég alltaf að kaupa tvennt
af öllu, eitt fyrir mig og eitt fyrir
þig.
Nú finn ég fyrir einmanaleika
og tómarúmi. Ég spila Fleedwo-
od Mac og læt tárin renna. Ég
elska þig fallega mamma mín.
Þín dóttir,
Helga Garðarsdóttir.
Horfin er á vit feðra sinna ást-
kær tengdamóðir mín, horfin
langt um aldur fram. Óvænt frá-
fall Sigríðar kom sem reiðarslag,
enda hafði hún verið heilsu-
hraust og alltaf hugað einstak-
lega vel að líkama og sál. Síðustu
dagar hafa einkennst af hryggð
og fráfall hennar virðist óraun-
verulegt. Engu fáum við um ráð-
ið og maður er minntur á hve
mikilvægt það er að njóta hverr-
ar stundar með þeim sem manni
þykir vænt um og skapa dýr-
mætar minningar. Við fjölskyld-
an eigum afskaplega fallegar
minningar um Sigríði eða ömmu
Diddý eins og hún er kölluð á
okkar heimili. Á milli þess sem
tárin trítla niður vangana þá get
ég ekki varist því að brosa þegar
ég rifja upp gamlar góðar stund-
ir með Sigríði. Hún var afskap-
lega skemmtileg kona, öflug í
hinum ýmsu félagsstörfum og
var vinamörg. Ég minnist með
hlýju skemmtilegu utanlands-
ferðanna okkar, ekki síst heim-
sóknar hennar til okkar í Kanada
síðastliðið sumar og sunnudags-
kvöldverðanna okkar, en þá var
oft kátt á hjalla og mamma mín
og Sigríður iðulega miklir banda-
menn í umræðum um menn og
málefni. Hún var mikill bóka-
ormur og hafði mikið til málanna
að leggja og það var gaman að
spjalla við hana. Sigríður var
harðdugleg og umhyggjusöm og
það kemur mér ekki á óvart að
hún skuli hafa valið sér hjúkrun
að ævistarfi. Á fertugsaldri tók
hún sig til og gekk á ný mennta-
veginn. Hún lauk stúdentsprófi,
sjúkraliðanámi og hjúkrunar-
námi og finnst mér það bera vott
um mikinn dugnað og metnað.
Eftir Sigríði liggja miklar fjöl-
skyldugersemar sem eru okkur
kærar en hún var mikil hann-
yrðakona og við fjölskyldan nut-
um góðs af myndarskap hennar.
Hún var fagurkeri fram í fing-
urgóma, við deildum miklum
tískuáhuga og Sigríður var alltaf
með puttann á púlsinum þegar
kom að tísku. Mér finnst sárt til
þess að hugsa að litlu börnin
okkar Gríms fái ekki kynnast
ömmu Diddý betur og njóta sam-
verustunda með henni um
ókomna tíð. Við Grímur munum
sannarlega halda minningu
hennar á lofti.
Um þig minning á ég bjarta
sem yljar eins og geisli er skín.
Þú áttir gott og gjöfult hjarta
og gleði veitti návist þín.
(Höf.ók.)
Með trega í hjarta kveð ég í
hinsta sinn góða konu og tengda-
móður. Hvíl í friði.
Helga Árnadóttir.
Elsku Diddý. Ég veit nú varla
hvernig ég á að byrja þessi skrif.
Enda er maður hálf-dofinn eftir
atburði síðustu daga. Oft voru
þið Helga að grínast með að þið
yrðuð 100 ára, eldhressar. Ekki
eru margir dagar síðan að þú
varst að gera planka eða standa
á haus heima á Móaflötinni. Ekki
hvarflaði að mér að þú myndir
kveðja okkur svona snemma,
svona alltof snemma.
Ef ég horfi tilbaka þessi 16 ár
síðan ég kom inn í fjölskylduna,
þá er það kannski efst í huga
mér þakklæti að hafa fengið
tækifæri að kynnast þér og eiga
með þér svo skemmtilegan tíma.
Þú varst svo falleg kona,
skemmtileg og hafðir svo þægi-
lega nærveru. Aldrei varstu eitt-
hvað að tuða í mér eða skamma
mig. Heldur varstu svo jákvæð
og skemmtileg. Oft hlógum við
saman enda fannst þér gaman að
hlæja og láta þér líða vel.
Ég gæti nefnt margar
skemmtilegar sögur enda af
nógu að taka. Hvort sem það var
spjall heima við eldhúsborðið eða
eitthvað sem við gerðum saman.
Allt eru þetta góðar minningar
sem ég á og mun eiga. Líf okkar
mun taka miklum breytingum
núna. Breytingum sem eru okk-
ur svo sárar og erfiðar. Tíminn
einn mun leiða það í ljós hvernig
okkur mun takast það. Þín verð-
ur svo ótrúlega sárt saknað af
okkur öllum. En eins og stelp-
urnar okkar sögðu svo fallega
„amma er alltaf svo fín og flott,
alltaf í svo fínum fötum og svo
skemmtileg. Svo er hún líka svo
ungleg“.
Ég held að ég geti ekki toppað
þessa lýsingu. En margt get ég
tileinkað mér úr þínu fari. Já-
kvæðni og virðingu fyrir öllu
fólki. Ég er ótrúlega stoltur að
vera tengdasonur þinn. Guð
geymi þig,
Jóhann Gylfi.
Elsku besta amma, við sökn-
um þín óendanlega mikið. Þú
varst besta amma í heimi. Alltaf
skemmtileg og góð og alltaf til í
að gera skemmtilega hluti með
okkur.
Ef við gistum heima hjá þér
þá eldaðir þú alltaf uppáhalds-
matinn okkar og oft máluðum við
myndir með þér. Þegar þú komst
heim til okkar í mat þá varst þú
alltaf í stuði. Stundum náðir þú í
púða og stóðst á haus fyrir okk-
ur. Það var skemmtilegt því
ömmur kunna yfirleitt ekki að
standa haus, nema þú. Elsku
amma, þú verður alltaf hjá okkur
og við söknum þín rosalega mik-
ið.
Ömmustelpurnar þínar,
Harpa og Thelma
Jóhannsdætur.
Elsku, elsku hjartans systir
mín.
Ekki hefði mig grunað að ég
ætti eftir að skrifa minningar-
grein um þig svona fljótt. Við átt-
um eftir að gera svo margt sam-
an, svona getur lífið verið
ósanngjarnt. Þú varst alltaf svo
góð við mig, ég var litla systir
þín, fjórum árum yngri en þú.
Þegar ég fæddist ákvaðstu að ég
ætti að heita Margrét og við því
var orðið og var ég þér alltaf
þakklát fyrir það, finnst það fal-
legt nafn.
Þú varst mér alltaf svo góð
fyrirmynd í einu og öllu og ég leit
alltaf upp til þín. Það var svo gott
að leita til þín, þú gafst mér alltaf
svo góð ráð ef ég þurfti á að
halda. Svo þegar ég var þriggja
ára og þú sjö þá eignuðust við
bróður okkar, hann Jóa, og það
var sama með hann. Þú varst
alltaf svo góð stóra systir. Vegna
fjölskylduaðstæðna þegar við
vorum á unglingsaldri þurftum
við að standa saman, hjálpast
meira að en margur annar. Ég
væri ekki sú sem ég er í dag ef
þín hefði ekki notið við. Þú varst
alltaf svo jarðbundin og dugleg.
Kláraðir sjúkraliðann og svo
hjúkrun en til þess að fá betra
starf og hærri laun þá fórstu í
nám í stjórnun. Fórst svo að
vinna á Vífilsstöðum sem deild-
arstjóri og þar voruð þið Dagný
mín að vinna saman í nokkur ár.
Einu sinni sagðir þú við mig
að þú vildir búa með mér þegar
við yrðum gamlar, einhverstaðar
þar sem sólin skini alla daga því
ég eldaði svo góðan mat og væri
svo þrifin. Við ætluðum að borða
mikið af ávöxtum og grænmeti
og drekka gott rauðvín. Við ger-
um það bara í sumarlandinu þeg-
ar minn tími kemur. Ekki má
gleyma hvað þú varst mikil kisu-
kona, elskaðir kisur og vildir allt-
af hafa tvær svo þeim leiddist
ekki þegar þú varst að vinna eða
sinna áhugamálunum. Þú hafðir
líka gaman af handavinnu og
varst alltaf með eitthvað á prjón-
unum og naut ég góðs af því og
margir aðrir. Allt var þetta svo
vel gert og fallegt hjá þér.
Blómaræktunin var mikið áhuga-
mál og litlu svalirnar fullar af
blómum og kryddjurtum. Hvar
sem þú komst var eftir þér tekið,
alltaf vel tilhöfð og smart. Gull-
falleg og glæsileg.
Kveð þig elsku systir með
þessari litlu bæn sem þú kenndir
mér þegar ég var lítil.
Vertu yfir og allt um kring
með eilífri blessun þinni,
sitji Guðs englar saman í hring
sænginni yfir minni.
(Sig. Jónsson frá Presthólum)
Elsku Helga, Grímur, tengda-
börnin Jói og Helga og yndislegu
barnabörnin, Harpa, Thelma,
Marta og Róbert. Veit hvað hún
systir mín var stolt af ykkur öll-
um. Votta ykkur mína dýpstu
samúð.
Guð geymi þig elsku systir
mín.
Margrét Pálsdóttir.
Það er þyngra en tárum taki
að kveðja þig, elsku vinkona mín.
Minningarnar hrannast upp og
kalla fram tilfinningar sem erfitt
er að lýsa.
Ég er stolt af því að hafa átt
þig sem vinkonu og þegar ég
hugsa til þín þá kemur fyrst upp
í huga minn vináttan, kærleik-
urinn, traustið og tryggðin.
Við erum búnar að vera vin-
konur frá sjö ára aldri. Hófum
okkar skólagöngu saman í
Breiðagerðisskóla, síðan í Rétt-
arholtsskóla og sátum alltaf sam-
an. Við fórum í sumarbúðir í
Vindáshlíð, unnum saman við
ýmis störf á unglingsárum og
seinna við okkar lífsstarf sem
hjúkrunarfræðingar.
Þegar við vorum 19 ára gaml-
ar fórum við saman í lýðháskóla
til Horsholm í Danmörku ásamt
Hjördísi vinkonu okkar. Þar átt-
um við vinkonurnar þrjár
ógleymanlegar stundir þar sem
margt var brallað. Við létum
okkur dreyma og gerðum áætl-
anir um framtíðina. Alltaf vorum
við hressar, kátar og mjög sam-
rýmdar. Við rifjuðum oft upp
þessa skemmtilegu tíma og var
þá mikið hlegið.
Nú eruð þið báðar farnar yfir
móðuna miklu og eftir sit ég
hnípin og hugsa til þessara góðu
stunda okkar.
Diddý var einstök hannyrða-
kona og byrjaði að prjóna og
sauma sex ára gömul og var að
allt lífið. Hún saumaði á okkur
buxur þegar við vorum 14 ára því
hún vildi að við værum eins vin-
konurnar. Einnig hannaði hún og
prjónaði mikið af peysum og
kenndi mér að prjóna og er ég
mjög þakklát fyrir alla leiðsögn-
ina í prjónaskapnum. Ég lauk
sjaldan við peysu án þess að láta
hana leggja blessun sína yfir
hana, þá vissi ég að þetta var vel
gert. Hún var mjög laghent og
gat sett upp ljós, borað og smíð-
að og það lék allt í höndunum á
henni. Sagði ég oft í gríni við fjöl-
skylduna þegar mig vantaði iðn-
aðarmann: „Ég tala bara við
Diddý, hún getur örugglega gert
þetta.“
Nú þegar langþráð sumar er í
nánd og jarðargróðurinn vaknar
af dvala verður mér hugsað til
þín því þú hafðir ótrúlegt nátt-
úrulæsi, svo allt blómgaðist og
blómstraði í kringum þig. Þú
hafðir sannarlega græna fingur.
Það eru ótal minningar um
skemmtilegar stundir sem koma
upp í hugann þegar ég hugsa til
þín, m.a. öll ferðalögin okkar er-
lendis er við stikuðum saman um
stræti og torg. Ég fór með þér í
þína fyrstu og einnig í þína síð-
ustu utanlandsferð síðastliðið
haust. Þá fórum við nokkrar vin-
konur saman í frábæra stelpu-
ferð til USA og var búið að
ákveða að endurtaka aðra ferð í
haust og hlökkuðum við mikið til.
Glæsileiki einkenndi þig alla
tíð og þú varst alltaf vel tilhöfð,
fín og smart svo eftir var tekið.
Það var alveg sama hvort þú
varst að fara í vinnu, út að
skokka, í kvöldverðarboð eða
annað, alltaf varst þú mesta
skvísan.
Þú varst mamma og amma af
guðs náð, elskaðir börnin þín og
barnabörnin meira en allt annað
og varst óendanlega stolt af
þeim.
Þegar ég lít til baka yfir 55 ára
vináttu okkar er ég þakklát fyrir
að hafa átt þig að sem vinkonu.
Það er gulls ígildi að eiga þessar
góðu minningar um allt sem við
höfum gert saman.
Ég sendi ykkur, elsku Helga
og Grímur, og fjölskyldum ykkar
innilegustu samúðarkveðjur,
megi guð vera með ykkur í sorg-
inni.
Þín vinkona,
Ragnheiður.
„Nú þegar við kveðjum elsku-
lega vinkonu leitar hugurinn
ósjálfrátt aftur til fyrstu kynna.
Við þrjár stefndum allar á fram-
haldsnám eftir að hafa komið
börnum okkar á legg og kynnt-
umst í öldungadeild menntaskóla
fyrir 25 árum síðan. Það er ekki
sjálfgefið að eignast eilífðarvini
en svo var í okkar tilviki. Þrátt
fyrir að vera ólíkir persónuleikar
náðum við strax vel saman.
Metnaður til frekara náms
tengdi okkur þrjár enn nánari
böndum. Þó hugurinn stefndi að
ólíkum sviðum innan háskólans
vorum við duglegar að hittast
reglulega yfir kaffibolla til að
bera saman bækur okkar. Sigríð-
ur var dugnaðarforkur, lét ekk-
ert stoppa sig og taldi ekki eftir
sér að vinna tvöfaldar vaktir sem
hjúkrunarfræðingur til að láta
drauma sína rætast. Eftir skiln-
aðinn lét hún ekki deigan síga og
tók hverri áskoruninni á fætur
annarri, fór að læra golf, stund-
aði sund af kappi, fór af fullum
krafti í brids, og gekk í Zont-
urnar og síðar í Frímúrararegl-
una. Þegar heim var komið biðu
Abyssinian-kisurnar tvær sem
hún elskaði skilyrðislaust. Þær
máttu allt og hún fyrirgaf þeim
allt. Eftirminnileg eru árviss af-
mælisboðin sem hún hélt þar
sem bestu vinkonur hennar sam-
glöddust með henni og fjörugar
umræðurnar sköpuðust yfir góð-
um kvöldverði. Sigríður stundaði
heilbrigt líferni, var ákaflega vel
á sig komin og glæsileg kona og
því óskiljanlegt að hún skyldi í
blóma lífsins falla svo skyndilega
frá þar sem hún kenndi sér
einskis meins. Þá sannreynist hið
kveðna að enginn veit sína ævi
fyrr en öll er. Það kennir okkur
að hver stund í lífinu er dýrmæt
og allar minningar sem við áttum
með henni eru ómetanlegar. Við
kveðjum góða vinkonu með sorg
og söknuði í hjarta og sendum
börnum hennar og nánustu að-
standendum okkar innilegustu
samúðarkveðjur.
Auður Inga og Hanna Birna.
Elsku vinkona mín, hvað ég
mun alltaf sakna þín, að vera
saman og skiptast á allskonar
skoðunum sem var alltaf svo
gott. Þú hefur verið mín yndis-
lega vinkona í mörg ár, allt frá
því að ég flutti heim frá Amer-
íku. Við áttum svo margar dýr-
mætar og góðar minningar sam-
an sem ég varðveiti og gott er að
hugsa til. Við vorum með þá til-
hlökkun að fara aftur til Wash-
ington D.C. næstkomandi sept-
ember, þangað sem við fórum í
fyrra og þú, „Diddý“, óskaðir
sérstaklega eftir því að við fær-
um aftur á sama tíma og á sama
stað vegna þessarar eftirminni-
legu ferðar. Við vinkonurnar ætl-
um að halda við planið, viss um
að þú verður með okkur.
Elsku vinkona, ég mun alltaf
hafa þig í hjarta mínu.
Elsku Helga, Grímur og fjöl-
skylda, ég og fjölskylda mín
sendum ykkur okkar dýpstu
samúðarkveðjur vegna fráfalls
Diddýar.
Guð varðveiti ykkur og blessi.
Margrét Irene Schwab.
Nú er hún elskulega og fallega
vinkona mín Sigríður búin að
kveðja þessa jarðvist svo skyndi-
lega og óvænt að manni finnst líf-
ið ósanngjarnt.
Ég kynntist Sigríði vinkonu
minni árið 1996 þegar við unnum
saman sem hjúkrunarfræðingar
á Landakoti. Á milli okkar tókst
Sigríður Pálsdóttir