Morgunblaðið - 19.06.2015, Blaðsíða 31

Morgunblaðið - 19.06.2015, Blaðsíða 31
strax góður vinskapur. Það hafði orðið mikil breyting í lífi okkar beggja á þessum tíma sem gerði það að verkum að milli okkar varð til mikil nánd og trúnaður. Við unnum mikið saman sem hjúkrunarfræðingar og í nokkur skipti eyddum við sumarleyfum saman úti á landi þar sem við unnum til að afla aukafjár og reynslu m.a. á Hellu, Hvamms- tanga og á réttargeðdeildinni á Sogni. Þær stundir einkenndust af gleði og góðri samvinnu og var þetta gefandi tími í lífi okkar beggja. Þá fórum við talsvert til út- landa. Minnisstæðust er ferðin til Afríku til bróður Sigríðar og hans konu. Það var frábær ferð og eftirminnileg í alla staði. Þá var Sigríði alltaf boðið í veislur í minni fjölskyldu, átti hún þar öruggt sæti enda gefandi, skemmtileg og með gott skop- skyn. Hún var enn fremur mjög góð við stelpurnar mínar og hef- ur andlát hennar líka fengið á mína fjölskyldu. Við Sigríður styrktum hvor aðra og gagnkvæm virðing ein- kenndi okkar vináttu. Það er sárt fyrir mig að sjá af þessari elsku- legu vinkonu minni, sem var ynd- isleg í alla staði og mér þótti óskaplega vænt um. Svona getur lífið verið miskunnarlaust, og tekið fólk frá manni alltof snemma og óvænt. Ég veit að Guð geymir Sigríði. Fjölskylda hennar og börn, Helga og Grímur og fjölskyldur þeirra, eiga alla mína samúð á þessum sorgartíma. „Þetta er takmark okkar: að styrkja hvort annað, að kenna hvort öðru, að sjá og virða það sem hitt er í raun og sanni: sam- svörun og uppfylling hins“. Her- mann Hesse Ég mun minnast þín með söknuði alla tíð, elsku Sigga mín. Hrafnhildur Guðmunds- dóttir. Elsku Diddí Það er undarlegt til þess að hugsa að þú sért fallin frá. Við vinkonur Helgu vitum að það verður aldrei hægt að fylla upp í það skarð sem þú skilur eftir þig. Þú varst rólynd, glaðleg og falleg kona sem sinnti öllum hlutverk- um lífsins af metnaði og alúð. Við minnumst Diddíar sem metnaðarfullrar og glæsilegrar kvenfyrirmyndar sem elskaði kisurnar sínar eins og börn. Hún fór seint í hjúkrunarnám en lauk því með miklum sóma og hélt áfram menntaveginn í sérnámi. Skemmtilegar minningar rifj- ast upp er þú prjónaðir einstakar lopapeysur á okkur vinkonurnar þegar við fórum í helgarferð í Landmannalaugar, mynstrið var tekið upp úr þekktri danskri þáttaröð en þannig var Diddí ein- mitt, alltaf með puttann á tísku- púlsinum. Alltaf óaðfinnanleg í klæðaburði og fasi. Glæsiskutla sem okkur þótti svo vænt um. Hver minning dýrmæt perla að liðnum lífsins degi, hin ljúfu og góðu kynni af alhug þakka hér. Þinn kærleikur í verki var gjöf, sem gleymist eigi, og gæfa var það öllum, er fengu að kynnast þér. (Ingibjörg Sigurðardóttir) Við kveðjum þig, Diddí, með söknuði í hjarta og biðjum góðan Guð að varðveita þig og styrkja Helgu vinkonu, Grím og fjöl- skyldur þeirra, ættingja og vini í sorginni. Vinkonurnar, Jóhanna Rósa Ágústsdóttir og Olga Hrafnsdóttir. Elsku Diddý okkar er farin. Hvernig er hægt að átta sig á því, svo snöggt og óvænt. Við, nokkrar vinkonur úr Vogahverf- inu, erum búnar að vera saman í saumaklúbb í rúm 40 ár og bætt- ist Diddý í hópinn í gegnum eina okkar. Hún féll strax vel í hópinn og var sú eina sem hélt uppi heiðri nafnsins „saumaklúbbur“ þar sem hún hafði alltaf eitthvað fallegt á prjónunum. Diddý var falleg og tignarleg kona, með sterka sýn á lífið og fylgin sér. Lífið færði Diddý alls konar áskoranir og þekkti hún bæði sorgir og gleði. Alltaf stóð hún teinrétt og óx við hvert verkefni. Diddý var skemmtileg, hlátur- mild og hnyttin í svörum. Hún elskaði kettina sína og fengum við reglulega smásögur af lífi þeirra saman. Diddý var afar stolt af börnum sínum og ömmubörnum. Við vin- konurnar fylgdumst með fjöl- skyldum hvor annarrar og var hún afar stolt þegar hún talaði um Helgu, Grím og fjölskyldur þeirra. Við erum mjög heppnar að hafa kynnst Diddý, verið henni samferða og átt hennar vináttu sem var trygg og góð. Við vottum Helgu, Grími og fjölskyldum þeirra okkar dýpstu samúð. Guð gefi ykkur styrk. Kveðja frá saumaklúbbnum. Edda, Elín, Hafdís, Jóhanna, Jónína, Magga og Maggý. Er sárasta sorg okkur mætir og söknuður huga vorn grætir þá líður sem leiftur úr skýjum ljósgeisli af minningum hlýjum. (H.J.H.) Við fyrrverandi samstarfsfólk Sigríðar á Vífilsstöðum sendum fjölskyldu hennar okkar innileg- ustu samúðarkveðjur. Hjördís Ósk Hjartardóttir. Þetta er skrítið líf. Þessi orð eiga vel við í dag, þegar við kveðjum góðan vin og félaga allt of fljótt, Siggu Páls hjúkrunarfræðing á deild A7 LSH Fossvogi, sem var góður vinnufélagi, vinur og deildinni til hróss og sóma. Hún var kurteis, fáguð og elegant. Jafnrétti stóð henni nærri, skoðanaföst, hlý og brosmild. Elsku Sigga, takk fyrir að lita líf okkar fallegum lit, því þannig er minning okkar um þig. Fyrir hönd vinnufélaga á A7, Sigurbjörg Bjarnfinnsdóttir. Kveðja frá Zonta- klúbbnum Emblu. Sigríður Pálsdóttir hjúkrunar- fræðingur gekk til liðs við Zonta- klúbbinn Emblu fyrir tæpum áratug síðan. Zontaklúbburinn Embla tilheyrir alþjóðasamtök- um Zonta sem er félagsskapur yfir 30 þús. kvenna í 67 löndum. Markmið samtakanna er að vinna að bættri stöðu kvenna og barna um allan heim. Það er gert með stuðningi klúbbanna við þau alþjóðlegu verkefni sem móður- samtökin styðja hverju sinni og innanlands með beinum stuðn- ingi klúbbanna við sjálfvalin verkefni. Meðal helstu verkefna sem Zontaklúbburinn Embla hefur stutt síðustu árin er túlka- þjónusta Kvennaathvarfsins, starfsemi Dyngjunnar, Konukots og Stígamóta. Sigríður gegndi ýmsum trún- aðarstörfum fyrir Zontaklúbbinn Emblu og var m.a. meðstjórn- andi í stjórn hans árin 2010-2012. Annað af þessum árum vorum við saman í stjórninni og áttum góða samvinnu. Félagskonur í Zontaklúbbnum Emblu minnast Sigríðar sem trausts og góðs félaga, sem gekk að hverju verki af trúmennsku og alúð. Hún lagði ætíð gott til allra mála með sínum hægláta, rólega og ljúfa hætti. Við munum sakna Sigríðar, sem kvaddi alltof fljótt. Ástvinum Sigríðar eru sendar hugheilar samúðarkveðjur. Blessuð sé minning Sigríðar Pálsdóttur. Dögg Pálsdóttir. MINNINGAR 31 MORGUNBLAÐIÐ FÖSTUDAGUR 19. JÚNÍ 2015 ✝ Elínborg fædd-ist á Fáskrúðs- firði 30. september 1927. Hún lést á Hrafnistu í Hafn- arfirði 11. júní 2015. Foreldrar henn- ar voru Stefán Pálsson, f. 18.11. 1893, d. 21.2. 1973, húsvörður í Flens- borgarskóla í Hafn- arfirði, og k.h. Anna Sveinhild- ur Jónsdóttir, f. 30.12. 1896, d. 16.5. 1988. Stefán og Anna eign- uðust tvær dætur, Áslaugu, f. 20.9. 1924, d. 7.6. 1934, og Elín- borgu, sem oftast var kölluð Ella. Hinn 14. september 1951 giftist Ella Guðmundi Bene- diktssyni lækni, f. 11.12. 1924, d. 1.3. 2000. Foreldrar Guðmundar voru Benedikt Ögmundsson, skipstjóri, og Þórunn Helgadótt- ir. Ella og Guðmundur eign- uðust fjögur börn: 1) Steindór, f. 17.6. 1952, verkfræðingur, kvæntur Ingu Jónu Jónsdóttur, f. 22.12. 1954. Börn þeirra eru: a) Guðmundur Stefán Stein- dórsson, kvæntur Ástu Maríu Einarsdóttur. Þeirra börn eru Arnar Vilhelm, Elín Anna og húsvarðaríbúð í kjallara skólans til 1961. Árið 1946 trúlofaðist Ella Steindóri Sveinssyni sjómanni, en hann drukknaði 8. janúar 1947. Árið 1948 hóf hún nám í Uppeldisskóla Sumargjafar, sem síðar varð Fósturskóli Ís- lands og útskrifaðist sem fóstra vorið 1950 og starfaði sem fóstra í um fimm ár eftir að hún útskrifaðist. Árið 1951 hófu Ella og Guð- mundur búskap, en hann var þá í læknanámi. Þau bjuggu fyrst á Selvogsgötu í Hafnarfirði, en fluttu í Kópavog 1960 á Digra- nesveg og síðar á Hrauntungu. Árið 1975 fór Ella aftur að vinna utan heimilis og fékk starf sem ritari á skrifstofu Fósturskól- ans. Þar starfaði hún allt til árs- ins 1993. Guðmundur og Ella fluttu í Miðleiti í Reykjavík 1986. Guð- mundur hætti störfum sem læknir 1991 þegar heilsu hans hrakaði og hugsaði Ella um hann þar til hann lést á heimili þeirra árið 2000. Eftir það átti Ella nokkur góð ár, en síðan fór að bera á minnisskerðingu og árið 2006 treysti hún sér ekki lengur til að búa ein. Flutti hún þá á heimili Áslaugar dóttur sinnar og tengdasonar í hálft annað ár, en 2008 fluttist hún á Hrafnistu í Hafnarfirði. Þar átti hún friðsælt ævikvöld. Útför Elínborgar fer fram frá Kópavogskirkju í dag, 19. júní 2015, og hefst athöfnin kl. 13. Bjarki Steinar. b) Sigurður Páll Steindórsson. 2) Áslaug, f. 28.7. 1958, sjúkraþjálf- ari, gift Sigurði Thorarensen, f. 9.3. 1958. Börn þeirra eru: a) Anna Berg- ljót Thorarensen, sambýlismaður Gísli Ólafsson. Hann á tvær dætur af fyrra hjónabandi. b) Benedikt Thorarensen, c) Ella Dís Thor- arensen. 3) Þórunn, f. 18.5. 1960, tónlistarkennari og söngkona. 4) Guðrún, f. 3.11. 1961, sjúkra- þjálfari, gift Ara Eggertssyni, f. 5.12. 1959. Sonur þeirra er: a) Eggert Arason. Dætur Ara frá fyrra hjónabandi og stjúpdætur Guðrúnar eru Helga og Nína. Ella ólst upp á Fáskrúðsfirði og bjó þar fram yfir fermingu. Hún gekk í barnaskóla og lærði m.a. á orgel. Árið 1943 fór hún suður og útskrifaðist tveimur árum síðar með gagnfræðapróf frá Flensborgarskóla í Hafn- arfirði. Árið 1945 fékk Stefán faðir Ellu starf sem húsvörður við Flensborgarskóla og fluttu þau Anna og Stefán til Hafn- arfjarðar og bjuggu í Elskuleg móðir okkar hefur nú kvatt okkur endanlega. Und- anfarin ár hefur hún verið á leið inn í land minnisleysisins og höfum við því verið að missa hana smám saman. Þótt erfitt sé að kveðja hana er ljóst að hún er hvíldinni fegin. Að hugsa um aðra, halda fjöl- skyldunni saman, halda góðum tengslum við ættingja og vini, gæta þess að öllum liði vel og samgleðjast ef vel gekk. Þetta voru einkenni mömmu. Þegar við börnin hennar dvöldum er- lendis við nám eða starf skrifaði hún vikulega og gætti þess þannig að við fengjum að fylgj- ast með því sem gerðist í fjöl- skyldunni og halda tengslunum eins og kostur var. Mamma var aldrei eins ánægð og þegar hún fann að fjölskylda og vinir voru glaðir og sáttir. Hún hafði lag á því að láta fólki líða vel í kring- um sig og naut sín vel í góðum selskap, ekki síst þegar lagið var tekið. Það var mikið sungið á heim- ilinu og ekki var fyrr sest upp í bíl en byrjað var að syngja. Hún kenndi okkur ógrynni af vísum, og þær komu aftur að góðu gagni þegar við sungum með henni á Hrafnistu. Þá naut hún þess enn að sungið væri fyrir sig og söng með, og oft á tíðum kunni hún fleiri erindi en dæt- urnar sem sungu með henni. Barnabörnin hændust að henni og fundu umhyggjuna, en líka gleðina yfir samvistunum. Það var gaman að koma til ömmu og spila við hana eða láta lesa fyrir sig og fá svo líka eitt- hvað gott að borða. Hún var fóstrumenntuð og reyndi eftir föngum að vera já- kvæð í uppeldi okkar, þótt stundum væri það kannski erfitt með fjögur kröftug börn. Eitt dæmi er um dæturnar þrjár hlaupandi undir bunu úr bilaðri þakrennu í sveitaheimsókn. Að sjálfsögðu urðu þær holdvotar. Þá var hægt að hlæja með í vit- leysunni og sækja handklæði og þurr föt í stað þess að skamm- ast. Hún kom skoðunum sínum á framfæri á ljúfan hátt, var aldr- ei með læti eða yfirgang. Hún hafði einnig lag á því að vita hvenær hún gat dregið sig í hlé og látið okkur taka ábyrgð. Með því að sýna okkur traust kallaði hún það fram í okkur að vera traustsins verð. Við erum þakk- lát fyrir allar góðar minningar. Að lokum viljum við systkinin koma á framfæri okkar bestu þökkum til starfsfólks Hrafnistu í Hafnarfirði fyrir frábæra umönnun síðastliðin sjö ár. Steindór, Áslaug, Þórunn og Guðrún. Tengdamóðir mín Elínborg Stefánsdóttir er fallin frá og er mér það ljúft að minnast hennar með nokkrum orðum, því þó manneskjan sé tekin frá okkur getur enginn tekið minningarn- ar. Ég kynntist Ellu vorið 1978 þegar ég fór að gera hosur mín- ar grænar fyrir Ásu dóttur þeirra hjóna, Ellu og Guðmund- ar Benediktssonar. Eins og lög gera ráð fyrir var ég taugaóstyrkur að hitta tengdó í fyrsta sinn en sá ótti reyndist óþarfur því nærvera Ellu var einfaldlega þannig að manni leið alltaf vel í návist hennar. Áður en við Ásu byrjuðum að búa flutti ég inn á heimili tengdaforeldra minna og kynnt- ist þeim því vel og varð þess fljótt áskynja hversu einstök kona tengdamóðir mín var. Fjölskyldan bjó í stóru og glæsilegu einbýlishúsi við Hrauntungu í Kópavogi á þess- um árum, tengdaforeldrar mín- ir, þrjár dætur og móðir Ellu, Anna Jónsdóttir, elsta barnið Steindór var floginn úr hreiðr- inu. Ella var lærð fóstra og starfaði hún sem ritari í Fóstur- skóla Íslands samhliða því að stýra stóru heimili. Tengdamamma hafði alltaf tíma fyrir alla og sýndi því sem aðrir voru að gera einskærann áhuga, þannig hugsaði hún alltaf meira um aðra en sjálfa sig. Ella og Guðmundur voru dugleg að bjóða heim og sást þá glögglega hversu mikla ánægju Ella hafði af því að gleðja aðra og sjá til þess að öllum liði vel. Ein af þeim sem tengda- mamma gladdi og leið ákaflega vel í návist hennar var mamma mín. Eftir að pabbi dó var Ella dugleg við að heimsækja mömmu og létta lund hennar. Fátt var líka skemmtilegra en að fá „drottningarnar“ eins og ég kallaði þær gjarnan, í mat og horfa og hlusta á þær rifja upp gömlu góðu dagana. Ég upplifði tengdamömmu sem hjálpsama, hjartahlýja, já- kvæða og lífsglaða manneskju sem kvartaði sjaldan þrátt fyrir að upplifa ýmsa erfiðleika á langri ævi. Elsku tengdamamma, takk fyrir allt sem þú gerðir fyrir mig og opnaðir augu mín fyrir og takk fyrir að vera móðir kon- unnar minnar og amma barnanna minna. Guð blessi minningu þína. Sigurður Thorarensen. Hér er kvödd hinstu kveðju Elínborg Stefánsdóttir, tengda- móðir mín. Ella var algjörlega einstök kona. Hún var um- hyggjusamasta, ljúfasta og um- fram allt jákvæðasta manneskja sem ég hef þekkt. Allt frá því ég kom fyrst inn í Hrauntungufjöl- skylduna hennar hefur hún ver- ið mér sem besta móðir og vin- ur. Hún hefur verið og mun ávallt verða mér fyrirmynd sem ég get lært mikið af. Ella var yndisleg manneskja. Hún var greind kona, framtaks- söm og sterk. Hún fór ung suð- ur og bjó hjá ættingjum meðan hún stundaði nám og tók gagn- fræðapróf frá Flensborgarskól- anum með afburða námsárangri. Foreldrarnir voru eftir heima á Fáskrúðsfirði og það lýsir Ellu vel að hún frétti af starfi sem gat hentað föður hennar, hvatti hann til að sækja um og hann fékk starfið. Þau Stefán og Anna fluttu þá suður á eftir dóttur sinni. Ella var afar um- hyggjusöm um börnin sín og þeirra fjölskyldur og barnabörn- um sínum var hún yndisleg amma. Hún studdi og aðstoðaði okkur öll. Þegar við börn og tengdabörn vorum að byrja okk- ar búskap – stofna heimili – var hún þar bakhjarlinn, ráðgjafinn, kom færandi hendi með ýmis- legt sem hún taldi vanta. Fjöl- skyldan var ætíð í fyrirrúmi hjá Ellu, en hún var kletturinn og ráðgjafinn á bak við mun fleiri. Ég vil lýsa Ellu sem ákaflega glæsilegri konu. Konu með stíl. Hún valdi föt sín og skartgripi af mikilli smekkvísi, vel með- vituð um liti og það sem fór henni vel. Mér finnst gaman að rifja upp og skoða myndir frá liðinni tíð og úr ýmsum atburð- um í fjölskyldunni. Þar geymast myndir af Ellu í stórglæsilegum kjólum sem hún skartaði við þessi tækifæri. Ella og maður hennar, Guð- mundur Benediktsson læknir, áttu einstaklega fallegt heimili að Hrauntungu 50 í Kópavogi. Húsið var stórt og sérlega fal- lega hannað. Þar voru allir svo hjartanlega velkomnir. Þar bjó Anna (amma og langamma) móðir Ellu í mörg ár. Þar bjuggu um tíma börn ættingja Ellu utan af landi sem sóttu skóla fyrir sunnan og heimilið stóð líka opið kærustupörum og verðandi tengdabörnum. Þar fékk ég tækifæri til að búa sumrin 1976 og 1977 og í leyf- um, bæði jól og sumur, á Sví- þjóðarárum okkar Steindórs. Ég naut þá umhyggju og elsku bæði Önnu ömmu og ekki síður tengdaforeldra minna, Ellu og Guðmundar. Að eignast þessa fjölskyldu var ómetanlega dýr- mætt fyrir mig og mín gæfa. Minningarnar um tímann á Hrauntunguheimilinu og allar skemmtilegu veislurnar hennar Ellu og samverustundirnar með góðu og skemmtilegu fólki þar og síðar í Miðleitinu eru fjár- sjóður sem gott er að leita í. Ella mín: Ég sendi þér kæra kveðju nú komin er lífsins nótt, þig umvefji blessun og bænir ég bið að þú sofir rótt. Þó svíði sorg mitt hjarta þá sælt er að vita af því, þú laus ert úr veikinda viðjum þín veröld er björt á ný. Ég þakka þau ár sem ég átti þá auðnu að hafa þig hér, og það er svo margs að minnast svo margt sem um hug minn fer, þó þú sért horfinn úr heimi ég hitti þig ekki um hríð, þín minning er ljós sem lifir og lýsir um ókomna tíð. (Þórunn Sigurðardóttir) Þín tengdadóttir, Inga Jóna. Elskuleg amma mín, Elín- borg Stefánsdóttir, er látin. Lík- lega hefur hún verið hvíldinni fegin enda hafa erfið veikindi markað síðustu æviárin. Þegar ég hugsa til baka eru allar minningar sem ég á um Ellu ömmu ljúfar og góðar. Al- veg frá því ég man fyrst eftir mér var gott að koma í heim- sókn til ömmu og afa í Miðleit- inu. Svo gott reyndar að lítill pjakkur, sennilega ekki eldri en 10 ára, gerði sér einu sinni ferð þangað með strætó úr Vestur- bænum án þess að láta nokkurn mann vita. Amma tók steinhissa á móti mér og fannst uppátækið sjálfsagt nokkuð skondið. Hið mikla ferðalag endaði með því að ég fékk rúgbrauðsneið með kæfu hjá ömmu og horfði sáttur á sjónvarpið með afa þar til pabbi kom að ná í mig. Stundum sótti amma mig í Ís- aksskóla og þá fékk ég að eyða eftirmiðdeginum í vinnunni hjá henni, Fósturskólanum. Það var mikið ævintýraland. Fullt af ókönnuðum göngum og kennslu- stofum þar sem hægt var að finna upp á ýmsu og gefa ímyndunaraflinu lausan taum- inn. Amma var nú ekki að stressa sig á hlutunum og það var lítið um boð og bönn í þessum heim- sóknum; allur skólinn var minn leikvöllur en þó með örugga heimahöfn á skrifstofunni hjá ömmu. Flestar minningar tengdar ömmu eru samt frá samveru- stundum fjölskyldunnar. Oftar en ekki hittist öll fjölskyldan í Miðleitinu. Borðaður var veislu- matur sem amma framreiddi af einskærri snilld, við krakkarnir spiluðum síðan manna, földum hlut eða fórum út að leika og á meðan ræddi fullorðna fólkið um daginn og veginn. Alltaf voru þetta skemmtilegar og notalegar stundir. Amma sá til þess. Það er með söknuði sem ég kveð ömmu mína, þessa góðu Elínborg Stefánsdóttir SJÁ SÍÐU 32

x

Morgunblaðið

Beinir tenglar

Ef þú vilt tengja á þennan titil, vinsamlegast notaðu þessa tengla:

Tengja á þennan titil: Morgunblaðið
https://timarit.is/publication/58

Tengja á þetta tölublað:

Tengja á þessa síðu:

Tengja á þessa grein:

Vinsamlegast ekki tengja beint á myndir eða PDF skjöl á Tímarit.is þar sem slíkar slóðir geta breyst án fyrirvara. Notið slóðirnar hér fyrir ofan til að tengja á vefinn.