Morgunblaðið - 27.06.2015, Page 32

32 MINNINGAR
MORGUNBLAÐIÐ LAUGARDAGUR 27. JÚNÍ 2015
Elsku hjartans
vinkona mín. Hvað
það er sárt að
kveðja þig. Þú lífs-
glaða galopna
hjarta sem gafst og gafst. Fylltir
heilu videospólurnar með lífs-
krafti þínum og kveiktir stóra
elda í litlum hjörtum í kringum
þig. Ég var þetta litla hjarta. Ég
leit upp til þín því þú fylltir mig
innblæstri. Að horfa á þig hverfa
inn í spuna leiks og lífs gaf mér
óbilandi von á mannsandanum og
því óendanlega ljósi sem hann
getur framkallað. Þú kenndir
mér að fara alla leið inn í ástríð-
una, að gleyma mér og gefa mér
sköpuninni á vald. Að alast upp
við hlið þér og sjá þig stækka og
blómstra hefur verið mér mikil
hvatning og því er ég þér æv-
inlega þakklát. Þú leist á hvern
dag sem nýtt upphaf, nýtt tæki-
færi.
Mér er svo minnisstæð okkar
stærsta vinastund þegar við
ákváðum að innsigla vináttu okk-
ar. Það var ekki nóg að setja upp
vinabönd eða hanga saman á
hverjum degi, nei það skyldi far-
ið alla leið. Ég man ég var skelk-
uð en spennt þegar við skárum
okkur báðar í lófana til þess að
innsigla vináttuna með vasahníf
sem ég stal frá pabba. Ég fékk
gæsahúð þegar ég sá blóðið
renna. Það endaði svo með helj-
arinnar hláturskasti þegar við
föttuðum að þú hafðir skorið þig í
vinstri höndina og handabandið
blóðuga því aðeins á ská. En það
skipti engu. Mistök voru ekki til.
Allt var eins og það átti að vera.
Okkar blóðuga handaband var
öðruvísi en öll blóðug vinahanda-
bönd heimsins. Og þannig var
okkar vinátta einstök.
Við gerðum allt saman þar
sem við bjuggum hlið við hlið í
Mosfellsbænum. Við vorum
öruggar í bómull sveitarinnar og
þar gat ekkert stöðvað okkur.
Við vorum dálítið sykur og
súkkulaði sem bökuðu ekki bara
vandræði heldur líka heljarinnar
drasl. Ég er svo þakklát foreldr-
um okkar fyrir þá endalausu þol-
inmæði sem okkur var sýnd þeg-
ar við breyttum allri stofunni
fyrir kvikmyndatöku, grófum
fataskáp móður þinnar í sundur
Hulda
Hreiðarsdóttir
✝ Hulda Hreið-arsdóttir fædd-
ist 16. júlí 1982.
Hún varð bráð-
kvödd 5. júní 2015.
Útför Huldu fór
fram 19. júní 2015.
fyrir búninga og
héldum vöku fyrir
þeim með söng og
leik. Saman skoðuð-
um við mörk líkam-
ans í hálfvitalegum
nútímadansi, tókum
upp besta þátt Bay-
watch seríunnar þar
sem þú tróðst
vatnsblöðrum inn á
sundbolina okkar
fyrir bobbinga og
saman urðu hugir okkar að ein-
um í samstarfinu. Allt var hægt,
takmörkin engin. Og alltaf var
farið alla leið.
Og þessi ástríða fylgdi þér í
gegnum allt lífið. Auðvitað. Að
sjá þig vinna að hugsjón þinni við
að stuðla að bættu umhverfi fyrir
börn þessa heims var svo fallegt
og hvetjandi.
Þegar ég hugsa til þín í dag sé
ég dansandi rauðhaus í sundbol í
Reykjabyggðinni að bíða eftir
mér. Ég sef yfir mig og gat varla
klárað seriosið því ég er svo
spennt að hlaupa yfir til þín. Ég
er komin með hatt og sjal og þú
ert búinn að kveikja á kamer-
unni. Ævintýri dagsins bíða okk-
ar, glettin og óútreiknanleg.
Lilja Birgisdóttir.
Elsku Hulda. Við sitjum hérna
vinkonurnar og rifjum upp gaml-
ar og góðar minningar um þig.
Þrátt fyrir mikla sorg og vantrú
þá komumst við ekki hjá því að
hlæja. Við höfum þekkst frá því
við vorum 6-7 ára þar sem vina-
hópurinn okkar varð til í 1. SHG
árið 1988 í Mosfellsbæ.
Þú varst alltaf uppátækjasöm
og hugmyndarík. Í því samhengi
má nefna „Grín og glens“, klúbb-
inn okkar „GG“, sem var með
höfuðstöðvar á heimili þínu. Þar
voru ófáar sýningar settar upp,
t.d. Grease, þar sem þú fórst á
kostum í gervi ofurtöffarans
Danny Zuko. Við tókum að okkur
að troða upp í afmælum bekkjar-
félaga við misjafna hrifningu. Að
ógleymdum árlegum Eurovision
endurgerðum okkar þar sem for-
eldrar grenjuðu af hlátri en syst-
kini og nágrannar klóruðu sér í
höfðinu yfir skrípalátunum.
Símablaðið var líka stórmerki-
legt rit sem við stofnuðum. Þar
varst þú í fararbroddi sem rit-
stjóri. Tímaritið innihélt skrítlur
og myndasögur sem sumar voru
heimagerðar en aðrar fengnar að
láni. Að ógleymdum uppspunn-
um viðtölum við mismerkilegt
fólk. Við seldum bekkjarfélögum
og foreldrum áskriftir en gáfum
svo bara út eitt tölublað.
Í heimsókn til Sesselju kenn-
ara okkar fundum við mikilvæg-
ar fornleifar. Við tengdum þess-
ar „minjar“ horfnum heimum og
glötuðum sálum sem gengu með-
al vor. Um leið og munirnir komu
í hús urðum við varar við drauga-
gang sem hræddi úr okkur líftór-
una með tilheyrandi öskrum og
skrækjum. Við hlupum af vett-
vangi og Helga systir þín var
fengin til að skila minjunum.
Seinna komumst við að því að
þær enduðu í ruslatunnunni
heima hjá þér.
Þá er minnisstætt þegar þú
bauðst þig fram sem formann
nemendaráðs í gaggó. Þér fannst
félagslífinu í skólanum vera
ábótavant. Þá tók við einn sá
mest spennandi vetur í minni
gagnfræðinga í Mosó. Vetur
stútfullur af skemmtilegum nýj-
ungum líkt og Valentínusarhátíð-
arhöldum þar sem skólinn var
skreyttur í hólf og gólf með
bleikum og rauðum hjörtum.
Jólaföndur skólans var einnig
sett á stera með okkur sem sjálf-
skipuðum partýstjórum og plötu-
snúðum.
Á menntaskólaárunum kynn-
ist þú Halldóri, lífsförunauti þín-
um og hófuð þið snemma búskap
og dembduð ykkur í barneignir.
Á þeim árum áttum við kannski
ekki mikla samleið þar sem við
hinar herjuðum flestar á nám er-
lendis á meðan þú varst hér
heima að ala upp snillinga fram-
tíðarinnar. Þó náðum við saman
á ný og vinátta okkar var jafn
sterk og gáskafull sem fyrr.
Elsku vinkona. Það sem
stendur upp úr hjá okkur varð-
andi minningar um þig á þessari
örlagastundu er glettnin, lita-
dýrðin, frjósami hugurinn og
skemmtilegu frásagnirnar. List-
rænu eiginleikarnir og sköpunin.
Hvað börnin þín voru lánsöm
með móður sem og öll börn sem
þú snertir við í gegnum FAFU.
Við höfðum margt að læra af þér
og litum upp til þess hver þú
varst og hvernig þú lifðir þínu
lífi. Þú ert enn að kenna okkur,
nú síðast á hörmulegan hátt
hversu brothætt og dýrmætt lífið
er. En ekki síst hversu mikilvægt
það er að fylgja hjartanu og
draumum sínum, skapa sér og
öðrum góðar minningar og njóta
líðandi stundar. Takk fyrir allt
sem þú varst okkur.
Meira: mbl.is/minningar
Hrafnhildur, Inga, Íris,
Nanna, Sara, Sólveig og
Svala.
Það er af mikilli sorg sem ég
skrifa til að segja að okkar fagra,
skapandi og umhyggjusama hug-
sjónarkona Hulda lést í svefni
snemma að morgni föstudagsins
5. júní 2015.
Eftir að hafa unnið með henni
undanfarin fimm ár fékk ég að
kynnast visku hennar og ást á
öllu og fyrir það er ég ólýsanlega
þakklátur. Hún skapaði margt og
þar framar öllu þrjú falleg börn
sem nú eru að verða að sterku og
færu ungu fólki. Ég get vart
ímyndað mér hve þungbær sárs-
auki þeirra og hins stóíska eig-
inmanns, Halldórs, hlýtur að
vera, miðað við hve sárt brott-
hvarf hennar hefur reynst mér
eftir einungis fimm ára kynni.
Þau ykkar sem hafið hitt
Huldu þekkið ástríðu hennar fyr-
ir leikefnivið sem hvetur og
virkjar heilaþroska, sem hún
þróaði enn frekar með mér og
kollegum okkar, og þá sérstak-
lega Doug og Nick. Starf hennar
mun lifa áfram og vaxa, þó ekki
væri til annars en sem minnis-
varði um hæfileika hennar.
Þau sem hittu og fengu að
kynnast Huldu, æskubrekum
hennar og kindarlegum enskum
málfarsvillum, urðu sífellt hug-
fangnari. Alltaf bjartsýn og kát,
alltaf með rakt hárið þegar við
hittumst snemma dags og á bak
við feimnislegt flissið leyndist
verulega hæfileikarík kona sem
átti skilið miklu meiri tíma til að
njóta lífsins og sjá drauma sína
rætast.
Þegar ég hitti Huldu fyrst, á
lítið spennandi námsgagnasýn-
ingu í Coventry, lýsti hún upp
salinn. Eftir því sem við kynnt-
umst sáum við hvort í öðru
ástríðu fyrir því að stuðla að
þroska barna langt umfram
starfið – það var okkar köllun að
tryggja börnum sem besta
möguleika til að hefja lífið.
Síðar, þegar íslenskir fjárfest-
ar hættu að styðja við bakið á
Fafu (sem er stytting á enska
orðasambandinu „Fair Fun“ – af
hverju? Af því að Fafu var og er
fair fun!) reyndist nauðsynlegt
að klippa á naflastrenginn og
flytja Fafu til Englands, þar sem
samband mitt við Ísland hófst.
Hulda og Ísland voru einfald-
lega of góð til að deila ekki með
öðrum og þannig varð til Play
Iceland. Þar fékk Hulda tæki-
færi til að koma á góðum
tengslum við fólk víðs vegar um
heiminn sem deildu umhyggju
hennar og ástríðu. Þetta gerði
hún frá einum stað þar sem fólk-
ið er jafnvel enn magnaðara en
landslagið (og þótt hverir og
fossar séu æðislegir – þá er það
ekki fyrr en þú hefur komið ná-
lægt jökli að þú getir skilið
hversu magnað fólkið er). Play
Iceland hefur vaxið einsog Topsy
og í ár hefur fólk streymt að
hvaðanæva úr heiminum, ásamt
hinu heimsfrægu barnapersónu-
num Elska og Teacher Tom.
Hvernig er hægt að halda þessu
áfram án Huldu er enn óljóst –
En við höldum áfram.
Hulda kom yfir til Englands
(og Skotlands) í hverjum mánuði
og við unnum löngum stundum,
saman og hvort í sínu lagi, til að
finna leiðir til að þróast áfram –
allt í þágu barna, ykkar barna,
minna barna, hennar barna –
allra barna.
Lífið er ósanngjarnt, eins og
sagt er dauðinn er enn ósann-
gjarnari. Hulda verður ávallt í
hjarta mínu og sál og öllu sem ég
geri og ég vona að áhrifa hennar
gæti áfram í ykkar störfum með
börnum.
Tom Shea.
Ég varð harmi slegin þegar ég
frétti af andláti Huldu móður
Heiðu, bestu vinkonu dóttur
minnar. Sú hlið af Huldu sem ég
kynntist var í gegnum dóttur
mína Elísabetu. Dætur okkar
urðu strax mjög góðar vinkonur
á leikskólanum Steinahlíð. Það
var mikill samgangur þeirra á
milli og vinsælt að fá að leika
heima hjá Heiðu. Hulda sinnti
fyrirtæki sínu heima fyrir og
hafði hún heimilið opið fyrir vin-
konuskara dótturinnar og nutu
þær allar góðs af. Hulda var
mjög viðræðugóð, réttsýn og
bjartsýn og virk í foreldrastarfi
Vogaskóla. Þarna var greinilega
hugrökk manneskja á ferð sem
þorði að fylgja eftir sannfæringu
sinni. Það var mikil lífsgleði sem
fylgdi henni og stutt í hlátur og
kátínu.
Mig langar að þakka Huldu
fyrir öll þau lífsgæði sem dóttir
mín hefur þegið fyrir tilstuðlan
hennar.
Ég votta fjölskyldunni mína
dýpstu samúð.
Guðrún,
mamma Elísabetar.
Vertu ekki grátin við gröfina mína
góða, ég sef ekki þar.
Ég er í leikandi ljúfum vindum,
ég leiftra sem snjórinn á tindum.
Ég er haustsins regn sem fellur á fold
og fræið í hlýrri mold.
Í morgunsins kyrrð er vakna þú vilt,
ég er vængjatak fuglanna hljótt og
stillt.
Ég er árblik dags um óttubil
og alstirndur himinn að nóttu til.
Gráttu ekki við gröfina hér –
Gáðu – ég dó ei – ég lifi í þér.
(Höfundur ókunnur)
Harpa Heimisdóttir
Útfararstjóri
Hrafnhildur Scheving
Útfararþjónusta
Kirkjulundur 19 • 210 Garðabær
sími 842 0204 • www.harpautfor.is
www.uth.is -uth@uth.is Stapahrauni 5, Hfj. - Sími 565-9775
Frímann
s: 897 2468
Hálfdán
s: 898-5765
Ragnar
s: 772-0800
Ólöf
s: 898 3075
ÚTFARARÞJÓNUSTA
HAFNAFJARÐAR
FRÍMANN & HÁLFDÁN
ÚTFARARÞJÓNUSTA
Ástkær móðir okkar, tengdamóðir, amma
og langamma,
LILJA KRISTINSDÓTTIR,
Ægisbyggð 9,
Ólafsfirði,
lést á Heilbrigðisstofnun Fjallabyggðar
23. júní.
Útför hennar fer fram frá Ólafsfjarðarkirkju föstudaginn 3. júlí nk.
.
Kristinn E. Hrafnsson, Anna Björg Siggeirsdóttir,
Sigurlaug Hrafnsdóttir,
Líney Hrafnsdóttir, Georg Páll Kristinsson
og fjölskyldur.
Ástkær eiginmaður minn, faðir okkar,
tengdafaðir og afi,
BJÖRN L. HALLDÓRSSON,
Laugateigi 38,
lögfræðingur og fyrrv. forstöðumaður
Skólaskrifstofu Reykjavíkur,
sem lést 22. júní, verður jarðsunginn þriðjudaginn 30. júní kl. 13
frá Fossvogskirkju.
Þeim sem vilja minnast hans er bent á Krabbameinsfélag
Íslands.
.
Ingibjörg Dröfn Sigríksdóttir,
Halldór Leví Björnsson, Hjálmey Einarsdóttir,
Margrét Björnsdóttir,
Birna Ósk Björnsdóttir, Jón Þór Víglundsson,
Helgi Björnsson, Maria C. Mayböck,
Ingibjörg Dröfn, Björn Ingi, Anton Björn,
Egill Gauti, Elísabet María og Emma Dís.
Ástkær dóttir okkar og elskuleg systir,
HARPA SIGTRYGGSDÓTTIR,
Múlavegi 33,
lést af slysförum 24. júní.
Útförin fer fram frá Seyðisfjarðarkirkju
laugardaginn 4. júlí kl. 14.
.
Páll Sigtryggur Björnsson, Þorgerður Magnúsdóttir,
Anika Sigtryggsdóttir, Sara Lind Þorgerðardóttir
og fjölskylda.
Ástkær sambýlismaður minn, faðir okkar,
fósturfaðir, tengdafaðir og afi,
HALLGRÍMUR ÞORSTEINN
TÓMASSON,
Snægili 14,
Akureyri,
lést laugardaginn 20. júní.
Útför hans fer fram frá Glerárkirkju miðvikudaginn
1. júlí kl. 13.30.
.
Svanhildur Dagný Karlsdóttir,
Tómas Hallgrímsson, Kolfinna María Níelsdóttir,
Guðmundur Ö. Hallgrímsson,
Karen Dúa, Elfar Dúa, Anna Dúa
og Örn Dúa Kristjánsbörn
og afabörn.
Ástkær faðir minn, tengdafaðir, afi og
langafi,
AGNAR JÓNSSON,
Vallargerði 25,
Kópavogi,
lést 24. júní á hjúkrunarheimilinu
Sunnuhlíð. Útförin fer fram í Kópavogskirkju mánudaginn 6. júlí
kl. 13. Þeim sem vilja minnast hans er bent á hjúkrunarheimilið
Sunnuhlíð í Kópavogi.
.
Agnes Agnarsdóttir, Sigurður Magnússon,
Þórey E. Heiðarsdóttir, Magnús S. Thorsteinsson,
Agnar Már Heiðarsson, Heiða B. Þórbergsdóttir,
Pétur Orri Heiðarsson, Kristín M. Guðjónsdóttir,
Magnús Örn Sigurðsson, Sólveig Á. Sigurðardóttir
og barnabarnabörn.