Húnavaka - 01.05.2004, Page 9

s
Á þjóðhátíðarárinu 1974 birtist vibtal í Húnavöku þar sem jjórir ungir Hún-
vetningar viðra hugmyndir sínar uvi hvernig mannlífið í sjslunni gceti orðið
við næstu aldamót.
Einn þeirra sþáði því að mannfjöldi í sjslunni mundi tvöfaldast og „Austur-
Húnvetningar því tæþ fimm þúsund“. Annar var enn bjartsjnni og taldi að
þeir yrðu milli 12 og 15 þúsund. Nútíma búskaþur þá orðinn gamaldags,
byggðin í sveitunum mundi dragast saman, enda búin þá margfall stærri, með
allt uþþ í 600 kjr. Einnigsagði liann: „T.d. verðurfrystikista álíka forngripur
og straujárn með tungu innan í, sem notuð voru í gamla daga, “ Þriðji viðmæl-
andinn komfram með þá skoðun að: „Þetta dansleikjaform sem við þekkjum,
verður orðið úrelt, vegna þess að það er ekki nógu gott form á skemmtunum. “
Þegar sá jjórði var sþurður að því hvort komið yrði njtt lífsgæðamat, taldi liann
að svo yrði: „því að líjsgæðagræðgi nútímans veiður að mestu úr sögunni“.
Margt jleira forvitnilegt, sem ekki hefur gengið eftir, komfram í þessu 30 ára
gamla viðtali. Þegar þetta er skoðað í dag sjnir það hversu erfitt er að sþá um
framtíðina þótt ekki sé um lengri tíma en brot af mannsævi að ræða.
Fyrirþessum 30 árum datt fœstum í hug að tölva yrði komin á Jlest heimili í
héraðinu og hœgl væri að hafa dagleg samskiþti með lienni um allan heim.
Einnig að gegnum tölvur væri liœgt að stunda skiþulagt fjarnám við marga
skóla á landinu og í Jjölmörgum öðrum löndum. Þetta er bara eitt dæmið um
hvað tœkninni jleygir ört fram og eitthvað sem engum dettur í liug í dag getur
breytt lífi ogstarfi fólks á ekki mörgum árum. Annað sem kannski þykir gamalt
og sumir telja að verði úrelt á morgun verður ífullu gildi ogjafnvel enn mikil-
vœgara eftir nokkur árþrátt Jyrir hraða rás tímans. Nefna má að vaxandi heim-
sóknirferðamanna byggjast að verulegu leyti á lieimsóknum á söguslóðir, til þess
að fræðast um fortíðina ogskoða hvað Jyrri kynslóðir hafa skilið eftir. Við eigum
fáar gamlar byggingar en sums staðar hafa verið endurbyggð hús, í stíl við okkar
elsta byggingarlag, sem eru orðnir jjölsóttir skoðunarstaðir feiðafólks.
Mikið liefur veiið gert af því á síðustu árum að grafa uj)þ og skoða fornar
minjar. Víða um land hafa fornleifafrœðingar sumarlangt verið starfandi á
merkum söguslóðum en því miður lítið sem ekkert í okkar héraði. Þó var áður
mikil sagnaliefð hér og vitað er um merka staði þar sem fornminjar liggja enn
óhreyjðar í jörðu. Þessari arfleijð frá forfeðrum ogformæðrum okkar þarf að