Húnavaka - 01.05.2004, Qupperneq 10

8
n U X A V A K A
sinna betur ef við eigum ekki að dragast aftur úr á þessu sviði. Þarna er tíma-
bœrt áð hefjast handa. Hvarvetna sem ferðast er í heiminum sœkjasl ferðamenn
eftir að skoða sögulegar minjar, fornar og merkar byggingar, allt frá pýramídum
til landnemabyggða síðari tíma.
A þeim árum sem mín kynslóð var að alast upp langaði marga til að ganga
menntaveginn en pað var langt frá því áð allir gœtu látið þann draum sinn
rœtast. Þá fylgdi pví mikil og sönn gleði að geta farið í skóla því að fátœkt var
víða og framhaldsskólar fáir. Nánast voru það forréttindi miklu færri en þeirra
sem þráðu skólagöngu að geta sótt þessa skóla. Þeir sem þessi gceði hlulu kunnu
að meta þau og þar var ekki námsleiðinn.
Nú þykir jafn réttur til náms sjálfsögð mannréttindi og í því skyni veitt
námslán. Við sem munum fyrri tíma gleðjumst yfir að íslenska þjóðin getur veitt
þegnum sínum aðgang að þeim miklu möguleikum sem nú eru til menntunar.
Eg er samt ekki viss um að yngra fólk átti sig almennt á því að þau frábæru lífs-
kjör sem við búum við í dag eru ekki sjálfgejin. Það hefur þurft margra ára
markvissa stefnu og skynsamar ákvarðanir til þess að okkar fámenna þjóð hejði
möguleika á slíku. fafnframt verður hugsað til þess hvort ekki sé hollt að
minnast þess að enn í dag eru þetta mikil forréttindi miðað við ástand mála
meðal margra þjóða heims.
Afturá móti er það íhugunarefni að alltof fáir sem hafa hlotið góða menntun,
bæði liér á landi og erlendis, eiga þess kost að velja sér búsetu þar sem þeir helst
kysu á landinu. Störfin sem þeir eru menntaðir til verða flest til á aðalþéttbýlis-
svœði landsins og stjórnvöld og ráðamenn hafa beint og óbeint ekki gætt þess að
skaþa jafnrétti á þessu sviði með eðlilegii dreijingu þjónustugieina um landið.
Þrátt fyrir tnikla möguleika með fjarskiptakerfi, tölvuvinnslu og nútímatœkni
eru þröskuldarnir á þessu sviði tnargir og háir. Þeir tninna að sutnu leyti á mis-
jafnt aðgengi minnar kynslóðat; þegar liún var að leita sér nátns, fyrti hluta
síðustu aldat: Hvenœr verða það talinjafn sjálfsögð mannréttindi að hafajafna
aðstöðu til að velja sér búsetu eins og nú er til nátns? Tækni nú á tölvuöld
virðist geta gefið tnöguleika á búsetuvali ef stjórnvöld og aðrir ráðatnenn stefna
að því tnarki að hagrœða fyrir lífsgœði en ekki bara hagræðingarinnar vegna og
samþjöþþunar valds.
Að lokum vill undirritaður, fyrir liönd Húnavöku, þakka velvilja og traustan
stuðning og óskar lesendunum farsœldar og árgœsku.
Stefán A. Jónsson.