Húnavaka - 01.05.2004, Side 31

HUNAVAKA
29
Safnið er mjög gott, segja þeir sem vit hafa á, og þjónustan hefur ver-
ið góð og er enn. Austur-Húnvetningar þurfa því ekki að skammast sín
fyrir safnið því að það er með þeirn bestu hér á landi og eru þá mynda-
safnið og ættfræðisafnið talin með.
Með nýjum herrum koma nýir siðir
I dag eigum við enga framhaldsskóla í Húnaþingi en áttum lengi hús-
mæðraskóla á Blönduósi, sem við kölluðum alltaf kvennaskóla, og hér-
aðsskóla á Reykjum í Hrútafirði. Þeir voru lagðir niður af yfirstjórn
menntamála á Islandi, að ég tel að óþörfu.
Kvennaskólinn á Blönduósi var arftaki skóla sem stofnaður var árið
1879. Hann var fyrst hér og þar en hús var svo keypt fyrir ltann á Ytri-Ey
og þar var hann fram að aldamótum. Þá var hann fluttur á Blönduós.
Þrátt fyrir erfitt árferði létu frumkvöðlarnir það ekki á sig fá heldur
þraukuðu þangað til skólinn hafði áunnið sér tilverurétt. Þangað sóttu
stúlkur hvaðanæva af landinu en svo var hann lagður niður um 100 ára
gamall.
Eg tek djúpt í árinni þegar ég segi að niðurlagning þessa skóla hafi
verið óþörf og vil benda á Samvinnuskólann sem bara var venjulegur
framhaldsskóli en er nú orðinn að háskóla á Bifröst í Borgarfirði. Þar
senr vit og vilji er til staðar er mikið hægt að gera. Eg hef alltaf talið að
niðurlagning kvennaskólans hafi verið mesta áfall sem Blönduós hefir
fengið.
Upp úr 1970 stefndi hreppsnefnd Blönduóss að því að stofna fram-
haldsskóla. Þessu til sönnunar tilgreinir þáverandi skólastjóri sig sem
„skólastjóra barna- og gagnfræðaskóla Blönduóss 1968-1975“. Tilraunin
var gerð en með nýjum herrum koma nýir siðir og því fór sem fór.
Sýslunefnd samþykkti aðild að Byggðasafninu á Reykjatanga og lagði
því til fjármuni. Eg og margir aðrir vorum jressu ósammála og vildum
liafa okkar eigið byggða- og menningarsafn. Samband austur-hún-
vetnskra kvenna var líka á móti því að hafa safnið þar og kaus byggða-
safnsnefnd sem síðar var kölluð Heimilisiðnaðarsafnsnefnd. Þessi nefnd,
sem var undir forustu Þórhildar Isbergs og samstarfskvenna hennar, kom
Heimilisiðnaðarsafninu upp með kröftugu starfi, rneðal annars með fjár-
stuðningi frá sýslusjóði.
Svipað gilti um Skagstrendinga. Þeir vildu koma upp safni. Þeim var
bent á að kalla safnið eitthvað annað en byggðasafn. Það varð úr að þeir
nefndu það sjóminjasafn og sem slíkt fékk það nokkrum sinnum styrk
úr sýslusjóði.