Húnavaka - 01.05.2004, Qupperneq 36

34
M U N A V A K A
ég þegar menn voru að segja rosasögur í námunda við mig, vitandi að
ég þekkd viðkomandi mál og gat leiðrétt söguna. Þá voru þeir búnir að
staðfesta eitthvað af sögunni svo að ég bara steinhélt o.s.frv.
Vatnsdalshólarnir taldir
Ég hefi alltaf tekið þó nokkurn þátt í félagsstarfi. Ég gekk í verkalýðsfé-
lagið þegar ég var 16 ára og fékk þá vinnu við uppskipun og kynntist
þannig þeirri vinnu. Einnig tók ég þátt í stofnun skátafélags. Það var
stofnað 8. ágúst 1938. Aðalhvatamaður að stofnun þess var Karl Helga-
son, póst- og símstöðvarstjóri á Blönduósi. Hann hafði talað um það við
mig veturinn áður hvort ég vildi vera með ef skátafélag yrði stofnað. Við
vorum nokkrir strákar sem vildum taka þátt í slíkum félagsskap.
Svo kom tækifærið þegar unglingspiltur, sem var skád, vann á Blöndu-
ósi með föður sínum sumarið 1938. Við vorum 7 eða 8 sem komumst all-
ir aftur í bílinn hans Karls þegar hann ók með okkur fram að Laxárbrú.
I grösugum hvammi rétt neðan við brúna var stofnað skátafélagið Birnir.
Við kunnum lídð tíl félagsstarfa en héldum fundi og æfðum okkur í
skátafræðum.
Ég minnist þess að nokkrum sinnum kom Páll Kolka læknir til okkar
og kenndi okkur hjálp í viðlögum. Kolka var skemmtilegur og sagði okk-
ur bráðskemmtilegar sögur um ýmislegt sem gæti komið fyrir.
Skátastarfið gekk bara sæmilega og hausdð 1941 fór ég suður á nám-
skeið fýrir skátaforingja. Þar hafði ég samband við kvenskáta til að kynna
mér starfsemi þeirra. Efdr það voru bæði strákar og stelpur í sameigin-
legu skátafélagi á Blönduósi sem þó starfaði að nokkru leytí í tvennu lagi.
Þá var ekki í tísku að hafa saman í skátafélagi stúlkur og stráka svo að
okkar félag hefir verið með jDeim fyrstu hér á landi og sennilega í heim-
inum með slíkt skátafélag. Ég hafði lært nokkuð af kvenskátunum fyrir
sunnan og leiðbeindi kvenskátunum hér og var í fyrirsvari fyrir sameigin-
lega skátafélagið þar til ég fór í menntaskóla 1943.
Skátastarfið gekk nú svona og svona þessi ár. Stúlkurnar voru duglegri
en strákarnir.
Nærri tuttugu árum seinna kom annar Karl Helgason, bróðursonur
þess eldri, ásamt fleiri strákum dl mín árið 1958 og bað mig að hjálpa
þeim að stofna skátafélag. Það gekk fyrir sig og var bæði fyrir stráka og
stelpur.
Var ég síðan viðloða við skátastarfið næstu 14 árin. Við fórum i údleg-
ur og tókum þátt í skátamótum, dl dæmis á Þingvöllum árið 1962 þegar
50 ára starfi skátanna á Islandi var fagnað. Fleiri mót voru sótt og á mód
í Vatnsdalshólum var eitt verkefnið að telja hólana og reyndust þeir vera
1124 talsins.