Húnavaka - 01.05.2004, Page 67

LARUS ÞORÐARSON frá Grund:
Birta
Það var snemma árs 1999 að Sigurgeir Hannesson bóndi í Stekkjardal
fékk að gjöf, unga og fallega tík, af einhverju úrvals hundakyni, skynsama
og skemmtilega. Tíkin hét Birta. Hún var þá þegar allvel vanin en á nýj-
um stað þurfti svo að læra margt nýtt sem allt gekk fljótt og vel. Ox hún
stöðugt í áliti þeirra sem umgengust hana. I virðingarskyni útbjó Sigur-
geir handa henni sérherbergi í bílskúrnum með ýmsum þeim þægind-
um sem sumir hundar kunna vel að meta.
Fljótlega kom svo að því að Birta vildi auka kyn sitt. Var þá fenginn
henni til fulltingis kostaríkur hundur af sama kyni og undu þau sér vel
saman svo dægrum skipd. Um það bil tíu vikum síðar kom árangur ástar-
leikjanna í ljós. Sjö fallegir hvolpar komu í heiminn, frískir og pattaraleg-
ir, allir nema einn sem ekki lifði nema fyrsta sólarhringinn. Hvolparnir
fengu auðvitað gott atlæti og uppeldi og döfnuðu vel. Aður en varði var
búið að lofa þeim öllum og þeir farnir í burtu nema sá síðasti sem enn
var heima en áttí að fara vestur á ísafjörð. Þetta var tíkarhvolpur sem hét
Gerpla. Nýr eigandi hennar var væntanlegur á næstunni.
Það var snjólítið og sæmilegasta vetrarveður þegar jeppi, vel búinn til
vetrarferða, renndi í hlað í Stekkjardal síðla dags, kominn alla leið vestan
frá ísafirði. Ut úr bílnum stigu t\'eir ungir og vörpulegir menn sem voru
jú komnir alla þessa leið, á dýrum leigujeppa, til þess eins að sækja einn
lítinn hvolp.
Su ax og Vestfirðingarnir voru stignir út úr bílnum var Gerpla auð\itað
tekin og skoðuð gaumgæfilega, kjössuð og gælt við hana á ýmsan máta
og mikið með hana látið. Henni var meira að segja sagt að nú væri hún
að fara í ferðalag vestur á Isafjörð og þar ætti hún svo að eiga heima. A
meðan á öllu þessu stóð var Birta alltaf einhvers staðar nærri og fylgdist
vel með öllu sem fram fór.
Sigurgeir og Hanna, kona hans, biiðu síðan gestunum í bæinn. Var
þar rausnarlega veitt að vanda og vel þegið af þreyttum ferðalöngum.
Eftír að hafa notið veitínga og smá hvíldar var risið úr sætum til vesturfar-
ar á ný. Þá kom aldeilis babb í bátinn, Birta og Gerpla voru báðar horfn-
ar. Það var farið að leita, eftir þ\'í sent hægt var, en það var komið myrkur
og þ\’í erfitt um vik enda fundust mæðgurnar ekki. Þeir vestfirsku ákváðu
jj\’í að fá gistingu í Stekkjardal um nóttina. Tíkurnar hlytu að hafa hlaup-
ið eitthvað burtu og yrðu ábyggilega komnar heim í fyrramálið.