Húnavaka - 01.05.2004, Qupperneq 79

DAÐI DAVTDSSON, Gilá:
Bríkarhellir í Vatnsdal
Hálfrar aldar gömul frásögn endurvakin
Þann 7. júní á síðastliðnu ári heimsótti mig Eggert Konráðsson (1949-
2003) frá Haukagili, ásamt eiginkonu sinni, Rúnu Gunnarsdóttur. Meðal
þess sem bar á górna var grein, er fylgir hér með, um helli í Álkugili í
heimalandi Haukagils. Hafði hann rekist á frásögnina í gömlu blaði af
Heima er best og þótti athyglisverð.
Mæltist hann til þess að ég kæmi greininni á framfæri til endurprent-
unar þar sem fáir eða trúlega engir vissu nú um hellinn. Að viku liðinni
barst mér bréf frá Eggerti með ljósriti af umræddri grein. Sýndi það orð-
heldni hans og tryggð við allt sem tengdist heimabyggð lians. Er mér
ljúft að verða við þessari ósk frænda míns, ekki síst því að hann er nú
horfínn af sviðinu og ekki til frekari frásagnar sjálfur.
16. janúar 2004. Grímur Gíslason, Blönduósi.
I Heima er best fylgir grein Daba lítill eflirmáli þar sem segir: „Neðan við frá-
sögnina liefur Þorsteinn Konráðsson frá Eyjólfsstöðum í Vatnsdal ritað stutta
athugasemd. Þar segir svo meðal annars: Þelta mun vera það síðasta, sem Daði
sálugi hafði skrífað. Nú er hann nýdáinn hátt á tíræðisaldri, fæddur 22. seþtem-
ber 1839. Um helli þennan vita fáir og alveg víst að lians er hvergi getið i heim-
ildum. “ SÁJ.
Gengið í Bríkarhelli
Bríkarhellir er í Alftaskálarárgili í svonefndri Brík. Ekki sést hellirinn
nema af gilbarminum sem er andspænis honum af svonefndum
Blásendabjörgum. Hafði ég oft séð þaðan í hellismunnana sent eru tveir,
hvor upp af öðrum. Langaði mig til að forvitnast um hvernig hellirinn
liti út því að ekkert sást nema myrkrið í dyrunum.
Arið 1890 var ég vinnumaður að hálfu á Haukagili. Þá var það einn
góðan veðurdag að \'ið Þorsteinn Konráðsson, sem þar var þá heimamað-
ur hjá móður sinni, lögðum af stað til að reyna að komast í hellinn. Við
fórum fyrst suður í gil til að kanna leiðina.