Húnavaka - 01.05.2004, Qupperneq 81

II U N A V A K A
79
fara sömu leið til baka. Mjög erfitt var að komast að hellisopinu. Þó tókst
mér að komast á ská upp í neðra opið en úr því var hallandi upp í hið
efra, bak við berghaftið, og náðu hellisopin þar saman.
Eg komst þ\'í að innanverðu upp á berghaftið milli dyranna. Inn af
efra opinu var ekkert að sjá nema líkt og sýlingu inn í bergið svo sem 4-5
álnir frá innri brún. Haftið sjálft var lítið meira en þrjár álnir á þykkt.
Innst í totunni á sýlingunni var örlítill raki og vottaði þar fýrir myglu.
Hellisopin voru eins og húsdyr í lögun, furðu hornrétt og um þrjár áln-
ir á hæð og tvær álnir á breidd.
Þorsteinn beið á skeiðinni meðan ég klifraði upp í opin og litaðist þar
um en ég var ekki lengi þar uppi því að þar var ekkert að sjá sem fróð-
leikur væri í. Eg var töluvert vanur klettagöngum en þótti þó mjög erfítt
að klifra þetta. Þegar að því kom að klifra niður úr neðra hellisopinu
leist mér ekki á því að alltaf er miklu verra að komast niður en upp. Eg
klifraði fyrst til hliðar og komst með naumindum niður á skeiðarendann
til Þorsteins en hættulegt var það og illt. Síðan fórum við sömu leið og
áður norður skeiðina, norður fyrir klettana, og síðan upp fyrir kletta þá
sem eru þar út allt gilið.
A gilbarminum upp af Bríkinni er Skeiðmelur sem vegurinn liggur
eftir með gilinu. Eg hef ekki heyrt þess getið að nokkur maður hafi farið
í helli þenna og sennilega enginn síðan þetta gerðist.
I helli þessum er ekkert að sjá og enginn ætti að klifra í hann því að
það er erfitt að komast upp í hann og enn verra að komast úr honum
aftur. Fyrir neðan er ekkert nema standbergið og koldimmur hylurinn
og er hver sá dauður sem þar kynni að hrapa.
Rilað í ágúst 1953.
Ýmsar kreddur
Þegar mann klæjar í vinstri augabrún fellur manni eitthvað í vil, því vinstri er vina
(vildar) brún. Þegar mann klæjar í hægri brún mun maður hryggjast því hægri er
harmabrún.
Trúðu aldrei vestandögg né vetrarþoku þó ekki sé nema ein nótt til sumars.
Þegar blátt er að sjá í holur í nýjum snjó veit það á hláku; eins ef loft er venju
fremur bláleitt.
Þegar rjúpur koma snemma til byggða á haustum veit það á harða veðráttu.
Þegar snjótittlingar koma í garða, flokka sig og tísta mjög veit það á hart.
Oftast fer af vetrargrænkan, þ.e. það kemur oft því meira frost um og eftir sumar-
mál sem grænna er orðið áður.
Eldakona skal hræra í grautarpotti eftir sólargangi en ekki móti, þá verður graut-
urinn betri.
Þegar farið er með hest í langferð skal klippa eða bika kross á lend hans svo hann
sligist ekki af óhreinum rökum.
Þjódsögur Jóns Arnasonar.