Húnavaka - 01.05.2004, Page 156

154
HUNAVAKA
En það var ljóst að hugurinn stefndi út að strönd og eftir t\’eggja vetra
héraðsskólagöngu að Reykjnm í Hrútafirði, fimm ára verkamannavinnu
til sjós og lands á Skagaströnd og sjósókn frá Akranesi í tæpt ár þá varð
það endanlega ofan á 1952 að „út við ysta sæ“ skyldi búið byggt og heim-
ilið haldið alla tíð síðan. Frá því sú ákvörðun var tekin starfaði Kiistján
við beitningar í tólf ár, vann á Vélaverkstæði Karls og Þórarins nánast
sleitulaust í rúm tuttugu ár en hluta af þeim tíma var hann einnig hús-
vörður í félagsheimilinu Fellsborg, auk þess að reka Skagastrandarbíó
um árabil ásamt bræðrum sínum og öðrum. Hann starfaði í rækjuvinnsl-
unni um sex ára skeið en þrjú síðustu starfsárin sem iðnverkamaður hjá
skóverksmiðjunni Skrefinu.
Ki istján gegndi einnig ýmsum félags- og trúnaðarstörfum fi’rir sitt sam-
félag. Hann sat í hreppsnefnd í fjögur ár, 1970-74, og var í fyrstu stjórn
Skagstrendings. Kristján lék á ýmis hljóðfæri en unni harmoníkunni sér-
staklega. Hann spilaði um langt árabil á dansleikjum og ýmsum samkom-
um. Hann var organisti í Hofs- og Höskuldsstaðakirkjum í nokkur ár en
áður var hann organisti og kórstjóri við Hólaneskirkju á Skagaströnd í
18 ár og sinnti hann öllum þeim störfum er kirkjunni við kom af mikilli
hugsjón, trúmennsku og alúð. 1 upphafi og öðru hverju á organistatím-
anum sótti hann námskeið í orgelleik og kórstjórn til þess að vera ávallt
sem best í stakk búinn að sinna hinum krefjandi verkefnum sem þeim
störfum fylgja. Tónelskur var Ki istján og listhneigður, laga- og textahöf-
undur, hagyrðingur og skáld. Varð hann þeirrar virðingar aðnjótandi að
fá birtan sálm eftir sig í sálmabók Þjóðkirkjunnar, þar sem er skírnarsálm-
urinn „Til þín ég leita lausnarinn minn góði“. Einnig gaf hann út ljóða-
bókina „Við brimsins gný“ 1995, sem hefur m.a. að geyma hið
innihaldsríka og vel orta 9 erinda vígsluljóð, sem Kiistján setti saman í til-
efni af vígslu þeirrar kirkju sem var umgjörð hans hinstu kveðjustundar.
Kristján Hjartarson var maður með kristið og kærleiksríkt hjarta, sem
sýndi sig best í því að hann var alltaf tilbúinn að hjálpa og þjóna öðrum
og setti sjálfan sig ávallt í annað sæti. Hans gleði var fólgin í að geta orð-
ið öðrum að liði, bæði með því að rétta hjálparhönd og þá ekki síður að
lífga upp á hvundaginn með hnyttnum stökum um menn og þau mál-
efni sem hæst bar í samfélaginu eða á vinnustað hverju sinni. Undirstrik-
uðu þessar stökur þá glettni og gleði sem bjó í hinu annars hóg\’æra
lijarta eins og eftirfarandi rísa sem varð til þegar sett hafði verið upp aug-
lýsing í Rækjuvinnslunni j\ess efnis að algjörlega óheimilt væri að fara
inn á útiskóm:
Hér er glás af gömlum ljónum
sem glefsa oft og skaða valda.
Farið ekki inn á skónum
ef þið viljið lífi halda.