Dagblaðið Vísir - DV - 03.07.2009, Blaðsíða 32

Föstudagur 3. júlí 200932 Umræða
Afbrigðileg
Afbrigði
Kristur er höfuð sérhvers manns, maðurinn er höf-uð konunnar,“ stóð alltaf eitthvað í mér. Ég hélt
samt áfram að lesa Biblíuna
eins og best sæmdi dyggri
áhugastúlku um heims-
bókmenntirnar.
Áhugi minn á trúarbrögðum var alltaf mikill þó trúin léti á
sér standa. Í áttunda bekk byrj-
aði ég í nýjum skóla og kynntist
þar stúlku sem var Vottur Je-
hóva. Mér fannst athyglisvert
að hún hélt ekki upp á afmælið sitt og mætti ekki á litlu jólin, og langaði
að kynnast henni nánar. Við ræddum oft um Jahve og einn daginn bað ég
hana um að lesa Biblíuna með mér. Frá upphafi tók ég skýrt fram að ég
vildi ekki taka trú heldur aðeins fræðast.
Hún tók það gott og gilt og brátt varð ég fastagestur á heimili hennar þar sem þriðja kynslóð Votta bjó við beinlínis hefðbundnar að-stæður. Eini munurinn var að þar var hversdagurinn ástæða til að gefa gjafir, en ekki bara afmælisdagar og jól.
Biblíulesturinn fannst mér æsispennandi en fann þó alltaf til reiði þegar kom að stöðu kvenna sem virtist hreinlega engin. Hún vildi ekki samþykkja þá túlkun mína, við
ræddum málin og hvor
virti skoðun hinnar.
Fram að þessu hafði barnatrúin ein náð bólfestu hjá mér þar sem ég fór á hverju
kvöldi með Faðirvorið og
„Jesú bróðir besti, æ barna-
vinur mesti.“ Amma mín
heitin kenndi mér bænirnar og gaf mér Jesúmyndir. Hún dó þegar ég var
þrettán ára og næstu árin gekk ég með hálsmen frá henni innan undir
peysunni á hverjum einasta degi. Á þessum tíma var hún ein hinn æðri
máttur sem ég talaði við þegar mér leið illa.
Árin liðu og á einhverjum tímapunkti hætti ég að tala við látna ömmu mína. Ég var samt alltaf sannfærð um að hún fylgdist með mér og jafnvel einhverjir fleiri sem ég vildi alls ekki að væru neitt að fylgjast með mínum gjörðum, en lét mér það í léttu rúmi liggja.
Svona væri bara lífið. Endalaust, handan efnisheimsins.
Áður en ég vissi hvað ég ætlaði að verða þegar ég yrði stór datt mér í hug að læra trúarbragðafræði. Mest spennandi fannst mér þá að skoða ólík samfélög og ólíka siðmenningu út frá ólíkum trúar-brögðum. Ég held nefnilega að trúarbrögðin eigi rætur sínar að
rekja til þarfar okkar fyrir trú, frekar en nokkurs annars. En það er önnur
saga og lengri.
Um tvítugsaldurinn fékk ég nýtt áhugamál, búddisma. Ég leit aldrei á hann sem eiginleg trúarbrögð heldur lífsspeki. Samkynhneigður kunningi minn var virkur félagi í Soka Gakkai-búddahreyfingunni og vitanlega óskað ég eftir því að koma með honum á samkomu.
Þar kyrjuðum við samviskusamlega „Nam yo ho renge kyo“ og töluð-
um um hvernig við gætum orðið betri manneskjur. Fljótt tók ég eftir því
hversu margir hommar og lesbíur tilheyrðu hreyfingunni og komst að
því að þau fundu sig betur í þessu fordómalausa umhverfi en í kristinni
kirkju. Sjálfri fannst mér réttsýnt að þarna væru konur
jafn réttháar körlum.
Síðustu kynni mín af nýjum trúarbrögð-um voru skömmu eftir árásina á Tví-
buraturnana og allir voru
forvitnir um íslam. Marg-
ir voru reyndar haldnir
miklum fordómum og í
raun má segja að ég hafi
kannski verið það líka.
Þegar ég kynntist múslíma frá Írak sem dvaldist hér á vegum Sameinuðu
þjóðanna vegna rannsóknar á sviði orkunýtingar var það trú hans sem
vakti áhuga minn öðru fremur. Við felldum hugi saman þann skamma
tíma sem hann var hér á landi. Eiginlega fannst mér það hálfgerð ögrun að
deita múslíma og minnti hann í sífellu á lífsskoðanir mínar. Hann kippti
sér hins vegar lítið upp við hugmyndir um jafnrétti og systralag. „Yes, I
know you are feminist,“ var viðkvæðið. Annars virtist honum nokk sama.
Í ljós kom að ég virtist mun áhugasamari um íslam en hann. Hans hugur var hjá sjálfbærri orkunýtingu. Ég leyfði honum að sitja í öku-mannssæti bílsins míns þegar við fórum í Bláa lónið og hann gaf mér myndir með ekta gyllingu. Og ég komst að því að eftir allt saman væri
kannski ekkert svo brjálæðislegt við stefnumót múslíma og femínista.
Enn hef ég ekki lesið Kóraninn en ég glugga stundum í Biblíuna. Ég er hætt að nenna að pirra mig á frásögnum af undirgefnum konum og minni mig á að þetta eru frásagnir frá gömlum tíma sem eiga lítið sameiginlegt með okkur nú. Ég reyni enn að læra tilvitnanir utan að
og legg að jöfnu þegar ég get vitnað í Laxness og Guð. Og Vigdísi Gríms-
dóttur. Vitanlega.
GUÐ VAR EKKI
KONA
erla Hlynsdóttir skrifar
HELGARPISTILL
Þingið nær ekki að hafa stjórn á
starfsáætlun sinni vegna þess að
ríkisstjórnin sem lemur þingið
áfram með því að ítrekað misnota
svokölluð afbrigði á þingstörfum.
Ég veit ekki hvort almenningur
sé meðvitaður um hvað þessi af-
brigði eru eiginlega, í stuttu máli
eru þau einfaldlega leið fram-
kvæmdavaldsins að keyra mál
í gegnum þingið á afbrigðilega
stuttum tíma. Stundum er vissu-
lega þörf á að afgreiða lagafrum-
vörp á stuttum tíma en oftast er
það nú svo að þingmál verða að fá
nauðsynlegan tíma í nefndum til
að koma í veg fyrir fljótfærnismis-
tök. Því hef ég tekið þá ákvörðun
að greiða helst ekki atkvæði með
þessum afbrigðum. Ég skil ekki af
hverju þingmenn samþykkja allt-
af þetta fyrirkomulag, þó svo að
þeir segist vera á móti flýtimeð-
ferð af þessu tagi. Vandamálið við
svona hraðmeðferð er að manni
er gert það ómögulegt að kynna
sér í þaula frumvarpið og kanna
hvort það sé með sanni til bóta
fyrir þjóðina. Mér skilst á þeim
sem hafa starfað lengi á þinginu
að þetta sé eins konar herkænsk-
uaðgerð hjá stjórnvöldum til að
halda þingmönnum óupplýstum
og ná sínu fram. Það getur varla
verið skynsamlegt að haga málum
þannig.
Leyndo.is
Aðferðinni til að halda þingmönnum óupplýstum er ein-
mitt beitt í einu stærsta máli Íslandssögunnar: Icesave. Við
fengum gögnin afhent um hálftíma eftir að blaðamanna-
fundur ríkisstjórnarinnar átti að byrja – gegnsæisblaða-
mannafundur. En gögnin voru heldur rýr, það var að finna
frumvarpið um ríkisábyrgðina, samninginn og lista yfir
gögn sem við mættum sækja inn á nefndarsvið sem væru
huganlega mögulega trúnaðargögn. Á þessum tíma stóð
yfir þingfundur en á hann var gert stutt hlé á meðan Jó-
hanna spjallaði við blaðamenn um gögnin sem við vorum
ekki enn farin að sjá. Síðan hélt þingfundur áfram og ég
fór heim án þess að ná því að fá hugsanleg trúnaðargögn í
hendurnar. Fann þau reyndar inni
á island.is, öll með tölu og skyldi
ekki af hverju við gátum ekki bara
fengið senda slóðina á þetta í stað
þess að standa í þessu ljósritun-
arveseni inni á nefndarsviði. Þeg-
ar ég svo mætti í vinnuna næsta
dag beið mín þykk mappa sem á
stóð Icesave-gögnin frá utanríkis-
ráðuneytinu með rauðum stimpli
sem á stóð: TRÚNAÐARMÁL – ég
opnaði möppuna góðu og sá þá að
þarna voru engin trúnaðargögn
heldur allt það sem ég hafði rek-
ist á inni á island.is – m.a. fréttatil-
kynningar og annað sveipað mikl-
um dularhjúp. Kannski var þetta
leyndódæmi einhver svona emb-
ættismannahúmor. Annars sat ég
í dag í herbergi með alveg indæl-
is starfsmanni nefndarsviðs sem
mun víst vera mesti alþingisnörd
landsins en hans hlutverk er að
gæta þess að við þingmenn hlaup-
umst ekki á brott með aðra möppu
sem er með „alvöru“ trúnóupp-
lýsingum. Mappan innihélt slatta
af skjölum sem ég botna ekkert í
að séu trúnaðarskjöl og að þjóðin
megi ekki vita hvað innihaldi. Það
var ekkert í þessari möppu sem
kom mér á óvart – í raun og veru
staðfesti innihald hennar bara
það sem ég hef heyrt víðs veg-
ar um samfélagið: við erum ekki
lengur sjálfstæð þjóð. Við erum
undir landshöfðingja komin sem
er eins konar hlutafélag og þetta hlutafélag heitir Alþjóða-
gjaldeyrissjóðurinn og stórir hluthafar í þessu hlutafélagi
eru Bretland og Holland, það skyldi því ekki koma nein-
um á óvart ef samningurinn sé okkur ekki í hag ef þeir sem
sátu í samninganefndinni nutu ráðgjafar AGS. Það má
auðvitað aldrei gleymast að AGS er með sanni engin góð-
gerðarsamtök og það kann ekki góðri lukku að stýra ef yfir-
völd rugla þeim við ABC-samtökin.
Ég ætla að róa ríkisstjórnina aðeins, því það er ekkert
gaman að standa í þessu Icesave-máli: ég mun aldrei gera
atlögu að henni þó að ICESlave samningurinn verði felld-
ur né aðrir félagar mínir í þinghópi Borgarahreyfingarinn-
ar.
Birgittu Jónsdóttur blöskrar flýtimeð-
ferð á lagafrumvörpum sem hún segir
herkænskuaðgerð hjá stjórnvöldum til
að halda þingmönnum óupplýstum og ná
sínu fram. Hún segir þessari aðferð vera beitt í Icesave-málinu.
Trúnaðargögn um málið fékk hún ekki í hendurnar fyrr en dag-
inn eftir blaðamannafund ríkisstjórnarinnar um Icesave.
Friðarsinni Birgitta mun aldrei gera atlögu að
ríkisstjórninni né aðrir í Borgarahreyfingunni.
Ekki hugsað um hag þjóðarinnar Birgitta
nær ekki að kynna sér þau lagafrumvörp sem
afgreidd eru í flýtimeðferð og getur því ekki
kannað hvort þau séu til bóta fyrir þjóðina.
myndIR SIgtRygguR ARI JóhAnnSSon
Fann trúnaðargögnin á net-
inu Birgitta fann öll trúnaðar-
gögnin um Icesave inni á island.
is. Næsta dag biðu þau hennar í
vinnunni í þykkri möppu merkt:
trúNaÐarMÁl.