Dagblaðið Vísir - DV - 12.02.2010, Qupperneq 30

30 FÖSTUDAGUR 12. febrúar 2010 HELGARBLAÐ
Ætli það endi ekki með að við flytjum aftur í bæinn en þangað til verð ég hlaupandi á milli,“ segir fréttamaðurinn Helgi Seljan sem var nýbúinn
að rífa fjölskylduna upp með rótum og flytj-
ast búferlum til Akureyrar, þar sem honum
bauðst staða við Svæðisútvarp Norðurlands,
þegar uppsagnir skóku RÚV. Öllum svæðis-
skrifstofum hefur nú svo gott sem verið lokað
auk þess sem fjöldi samstarfsfélaga Helga varð
að taka pokann sinn. Helgi segir að andrúms-
loftið á vinnustaðnum gjaldi fyrir að margir
af samstarfsmönnum hans misstu vinnuna.
Hann segir að það sé einnig erfitt að vera eftir,
þótt þessu tvennu sé vissulega ekki saman að
jafna. Helgi var einn af þeim heppnu.
Þótt starfið á Akureyri sé ekki lengur í boði
bauðst honum að vera áfram í Kastljósi. Þór-
hallur Gunnarsson, sem hefur ritstýrt þættin-
um, hætti á RÚV daginn áður en uppsagnirn-
ar voru tilkynntar en Helgi segist ekki vita af
hverju Þórhallur hafi valið að hætta. „Auðvit-
að er missir að Þórhalli. Við höfðum átt gott
samstarf og hann hafði reynst mér og Kast-
ljósinu vel. Mér líst á móti mjög vel á að Sig-
mar taki við. Ég hef starfað mikið með honum
og við erum líka fínir félagar. Stjórnunarstíll
þessara manna er ólíkur, enda ólíkar persón-
ur en báðir hafa þeir sömu prinsipp og ég og
það er ástæðan fyrir því að ég er þarna. Við
erum að segja fréttir og ekki bara af því hvað
einhver segir heldur líka af hverju hann seg-
ir það,“ segir Helgi sem hefur sjaldan legið á
skoðunum sínum.
Niðurskurður í fréttadeild
Helgi er utan af landi og segir mikinn missi
að svæðisútvarpinu. „Mér fannst arfavitlaust
þegar hótanir um að loka svæðisstöðvunum
bárust í fyrra en síðan var hætt við allt sam-
an. Þetta var greinilega bara gert sem vogar-
afl gegn fjárveitingarvaldinu. Í dag virðist það
ekki vera málið og eftir situr spurningin hver
eigi að sinna þessu efni. Enginn annar fjöl-
miðill hefur sinnt svipuðu dreifisvæði af jafn-
miklum krafti svo lokunin á sannarlega eftir
að veikja fréttaflutning í landinu og eins kem-
ur ekkert í staðinn fyrir þá áratuga reynslu
sem var losuð á einu bretti í síðustu viku.
Við lifum á krítískum tímum í sögunni og
við sem eftir erum verðum að spýta í lófana
og standa í lappirnar en það segir sig sjálft að
þegar færri eru um alla vinnuna er sá tími sem
við höfum til að liggja yfir málunum styttri og
það kemur niður á efnistökunum,“ segir Helgi
og bætir við að honum þyki í hæsta máta und-
arlegt að niðurskurðarhnífnum skuli vera beitt
jafnharkalega í fréttadeild á meðan markaðs-
deildin og söludeild sleppi. „Það lítur náttúru-
lega fáránlega út. En hins vegar, ef eini mögu-
leiki RÚV til að ná sér í meiri peninga er að
fara með offorsi á auglýsingamarkaðinn, þá er
við stjórnmálamennina að sakast, ekki stjórn-
endur RÚV,“ segir Helgi og bætir við að hon-
um þyki furðulegt hvernig málefni tiltekinna
starfsmanna RÚV hafi allt í einu orðið eitt af
aðaláhyggjuefnum annars ríkisstjórnarflokks-
ins. „Allt í einu setur stjórnmálastéttin nokkra
starfsmenn RÚV á oddinn.
Auðvitað eru allir með skoðun á útvarpi
allra landsmanna en stjórnmálaflokkarn-
ir nýta sér vandræðin til að breiða yfir hvað
þeim virðist ganga illa að ræða aðalatriðin.
Dag eftir dag hneykslast valdamiklir stjórn-
málamenn á því að sama liðið sé að eignast Ís-
land en gerir svo ekki neitt. Þingmenn hoppa
í pontu og heimta að tiltekið sjónvarpsefni sé
lagt niður á meðan sama lið hreyfir ekki and-
mælum þegar lagt er upp með fjárlög þar sem
stjórnmálaflokkar fá óbreyttan hálfan milljarð
fyrir sig. Um daginn hélt annar ríkisstjórnar-
flokkurinn flokksráðsfund og í ályktun var
ekki minnst einu orði á Icesave, sem þó var
næstum búið að kljúfa flokkinn í herðar nið-
ur. Þess í stað var ákveðið að ráðast á tiltekna
starfsmenn Ríkistútvarpsins sem endaði á því
að allur flokkurinn stóð upp og klappaði þeg-
ar ungar, vel launaðar sjónvarpsstjörnur, sem
höfðu verið keyptar á milli miðla, voru for-
dæmdar.
Ég veit ekki hversu mikið af starfsfólki hef-
ur verið keypt yfir á RÚV, eins og það var orð-
að, en sjálfur flokkast ég líklega í þann hóp.
Ég er hins vegar með miklu lægri laun en allt
þingmanna- og ráðherraliðið sem stóð og
klappaði sjálft sig upp fyrir snilldina. Alveg
finnst mér þetta týpískt fyrir Ísland. Athygl-
inni er dreift frá því sem raunverulega skipt-
ir máli og reynt að klína smjöri í allar áttir. Ég
er ekki viðkvæmur fyrir sjálfum mér og tek al-
veg gagnrýni á mín störf. Þetta var hins vegar
það sem á góðri íslensku kallast að múna illa
skeindur.“
Dró konuna norður
Helgi þurfti að beita töluverðum fortölum
til að ná sambýliskonunni norður þrátt fyrir
að hún sé frá Akureyri. Kærastan, Katrín Rut
Bessadóttir, var alsæl í höfuðborginni en lét
undan að lokum en býr nú ein fyrir norðan
með dóttur þeirra virka daga á meðan Helgi
býr í herbergi í borginni. „Þetta er auðvitað
drullufúlt. Ég hefði bara skellt mér á sjóinn
ef ég hefði viljað hafa þetta svona. Hins vegar
þýðir ekkert að væla. Pabbi var á sjó allt upp í
sex mánuði á ári þegar ég var lítill svo ég get
ekki verið að vorkenna mér, frekar að aukið
álag lendi á Kötu. Við ætluðum upphaflega
að vera fyrir norðan í eitt ár en flytjum líklega
suður í vor. Indíana Karítas er byrjuð á nýjum
leikskóla og líkar vel og við getum ekki farið að
rífa hana strax upp aftur.“
Kjaftfor og andstyggilegur krakki
Helgi og Kata kynntust þegar þau voru bæði
blaðamenn á DV árið 2004. Þá var hann ný-
fluttur í borgina frá Reyðarfirði, þar sem hann
er fæddur og uppalinn. Hann hafði áður gert
tilraun til að búa í borginni þegar hann skellti
sér í framhaldsskóla en flosnaði fljótlega upp
úr náminu og fór heim aftur og á sjóinn. Í
nokkur ár virtist Helgi ekki vita í hvorn fótinn
hann ætti að stíga og á tímabili var hann í mik-
illi óreglu.
„Ég vissi lengi vel ekkert hvað ég vildi gera
þegar ég stækkaði. Var reiður ungur maður
fram eftir öllu. Reiðir ungir menn vita sjald-
an af hverju þeir eru reiðir og fyrir vikið eru
þeir sjálfum sér verstir. Þannig var ég bara og
leitaði því í að vera slæmur félagsskapur, en
lenti ekki í slæmum félagsskap. Ég var kjaftfor
og oft óforskammaður krakki. Andstyggilegur
við þá sem voru í kringum mig. Ég hefði ekki
nennt að vera kennarinn minn. Ég get samt
varla hafa verið algjörlega óalandi og óferj-
andi því það eru til bekkjarmyndir þar sem
ég lít út fyrir að vera algjör engill,“ segir Helgi
sem enn á sama vinahópinn frá Reyðarfirði og
hann átti á unglingsárunum. „Við höfum auð-
vitað farið ólíkar leiðir í lífinu en okkur finnst
samt hafa ræst merkilega vel úr okkur. Okkur
fannst við voða spaðar. Og þykir enn. Mér þyk-
ir vænt um þennan hóp af vinum mínum sem
hafa gengið með mér í gegnum súrt og sætt og
ég með þeim. Flestir klára sitt uppreisnarskeið
á einu, tveimur árum en ég var með andlegar
ung lingabólur fram yfir tvítugt sem er örugg-
lega ekkert annað en seinþroski.
Í dag finnst mér hrikalega hallærislegt
að hugsa til þess að ég hafi leyft mér að vera
svona orðinn þetta gamall en ég hlýt að hafa
verið mjög seinþroska. Á þessum árum gerði
ég hluti sem ég er ekki stoltur af í dag en engu
að síður er það ekkert sem ég tek til baka þó að
ég vildi kannski hafa sleppt úr nokkrum helg-
um. Ég var örugglega ekki skemmtilegur son-
ur því sannleikurinn er sá að á bak við hvern
villing er illa sofin mamma. En sem betur fer
eru pabbi og mamma sátt við mig í dag. Enda
ekki annað hægt þar sem ég er búin að færa
þeim barnabarn,“ segir hann og jánkar því
að eflaust séu nokkuð margir hissa á því hvar
hann sé staddur í dag. „Örugglega en kannski
er ég mest hissa á því að ekki skuli fleiri vera
hissa. Ég stend samt uppi þokkalega skuldlaus
við guð og menn og var auðvitað heppnari en
margir að komast þannig frá þessu.“
Rekinn úr skóla
Þrátt fyrir að honum hafi gengið vel í skóla
hafði hann afar takmarkaðan áhuga á nám-
inu. „Fyrst ég gat náð prófunum án þess að
mæta í tímana fannst mér bjánalegt að ég yrði
að mæta. Ég var reiður yfir því sem endaði á
að ég var rekinn úr skólanum og raunar fleiri
en einum. Ætli það hafi ekki verið sameiginleg
ákvörðun mín og skólakerfisins að gefa hvort
annað upp á bátinn. Ég fór því bara að vinna;
á sjóinn og í bræðsluna heima. Sé ekkert eftir
því og er reyndar á því að fjórar loðnuvertíð-
ir á sjó og í landi sé ígildi stúdentsprófs, þótt
ég fari kannski ekkert fram á meðaleinkunn-
ina tíu.
Ég var svo að vinna í netagerð og var ný-
lega kominn í bæjarstjórn, fyrir hálfgerðan
misskilning, þegar mér bauðst vinna við fjöl-
miðla. Ég hef alltaf haft áhuga á fréttum og
samfélagsmálum og ákvað að slá til þegar
pabbi benti mér á að sækja um vinnu á Aust-
urglugganum. Þar fann ég mig strax, enda
vorum við stærstan part þess tíma tveir, ég og
Jón Knútur, vinur minn, með blaðið og gáf-
um svolítið í. Ef ég hefði ekki farið að ráðum
pabba væri ég örugglega enn í netagerðinni,
sem væri út af fyrir sig ekkert svo slæmt, en
það hefði verið öllu verra að ílengjast í pólitík.
Ég hafði mikinn áhuga á útlenskum götublöð-
um og fannst íslensk fréttamennska oftar en
ekki tepruleg en á Austurglugganum gátum
við félagarnir farið okkar leið sem við gerðum
þótt auðvitað hafi mörgum fundist lætin ein-
um of.“
Af DV fór Helgi yfir á Talstöðina, NFS og Ís-
land í dag og þaðan yfir í Kastljós. Framganga
hans í sjónvarpinu hefur oft skapað umræð-
ur og hann er ekki þekktur fyrir að sleppa við-
mælendum sínum létt. Sjálfur segist hann
geta verið fljótfær en vilja frekar spyrja of mik-
ið en of lítið. „Ég reyni að bera jafna virðingu
fyrir öllum, sama hvaða stöðu þeir gegna eða
hversu mikla peninga þeir eiga og að sama
skapi vil ég frekar vera skammaður af ein-
hverjum fyrir að hafa gengið hart fram en öf-
ugt. Það er auðvitað ekki hægt að gera öllum
til hæfis, sérstaklega ekki á þessum tímum.
Við reynum hins vegar öll að gera okkar besta
og helst aðeins betur.
Gagnrýnina má þó oft flokka niður eftir því
hvar í flokki menn hafa lagt inniskóna sína,
en það er auðvitað ekkert algilt. Í dag er allt-
af reynt að klína pólitískum tengslum á alla
blaðamenn og á þá skotið að þeir vildu helst
vera á þingi, enda hefur stór hluti þjóðar-
innar afsalað sjálfum sér til stjórnmálaflokka
án endurgjalds og fengið gleraugu í stíl, sem
móta allt sem þeir sjá.
Ég held að þetta sé samt mikið að breytast.
Það er að koma upp mikið af ungum, góðum
blaðamönnum sem er alveg sama um ein-
hverja flokkapólitík og hvort fréttirnar sem
þeir skrifa henti skoðunum flokkanna eða yf-
Flestir klára sitt upp-reisnarskeið á einu,
tveimur árum en ég var með
andlegar unglingabólur fram
yfir tvítugt sem er örugglega
ekkert annað en seinþroski.
VAR REIÐUR
og sjálfum
sér verstur