Dagblaðið Vísir - DV - 09.07.2010, Page 16

16 fréttir 9. júlí 2010 föstudagur
Unnar Garðarsson þurfti að verja
eigur fjölskyldufyrirtækisins fyrir
innheimtuaðgerðum á sama tíma og
kona hans var fárveik af ólæknandi
krabbameini. Þetta varð til þess að
Unnar og kona hans, Elínborg Harð-
ardóttir, gátu ekki varið síðustu helg-
inni saman í Hólaskógi áður en hún
var lögð inn á Landspítalann. Hún
lést einni og hálfri viku síðar.
Fjölskyldan hefur rekið saman
ferðaþjónustufyrirtækið Óbyggða-
ferðir í Hólaskógi í Skeiða- og Gnúp-
verjahreppi, í næsta nágrenni við
Búrfellsvirkjun. Fjölskyldan hafði
tekið lán fyrir kaupum á fjórhjól-
um og búnaði sem þurfti til rekstr-
arins árið 2007. Lánið var tekið hjá
Íslandsbanka Fjármögnun. Það var
að hálfu gengisbundið og að hálfu
hefðbundið verðtryggt íslenskt lán.
Fyrirtækið var sett á fót í lok ársins
2006 af tveimur fjölskyldum en Elín-
borg og Unnar hafa að mestu séð um
rekstur þess frá stofnun. Tólf ára son-
ur þeirra, Garðar, hefur einnig borið
sterkar taugar til svæðisins.
Í nóvember síðastliðnum greind-
ist Elínborg með krabbamein sem
var langt gengið. Veikindin urðu
þungur baggi á fjölskyldunni og fór
heilsu hennar hrakandi með hverj-
um mánuðinum sem leið. Í jan-
úar fór að standa á greiðslum frá
fjölskyldunni af lánunum, sem þá
stóðu í um níu milljónum króna.
Unnar segir að hann hafi samið við
bankann í apríl um að halda aftur
af innheimtuaðgerðum vegna fjöl-
skylduaðstæðna. Þetta hafi bankinn
fallist á með munnlegu samkomu-
lagi. Greiðslum hafi þá verið slegið á
frest fram í júní.
Dagurinn sem brást
Á föstudegi um miðjan maí er
Elínborg orðin verulega veik. Hún
hafði þá nýlega fengið þær niður-
stöður úr röntgenmyndatöku að
tveir hryggjaliðir hefðu fallið saman
vegna krabbameinsins. Hún lamað-
ist samt sem áður ekki og gat geng-
ið. Þau Elínborg og Unnar stefndu á
að verja síðustu helginni í ferðaskál-
anum þeirra í Hólaskógi. Þau voru
þá búsett í Reykjavík en dvöldu oft-
ast í skálanum um helgar og yfir
allt sumarið á meðan ferðaþjónust-
an var í fullum gangi. Unnar segir
að Óbyggðaferðir hafi alltaf átt hug
þeirra allan enda hafi hann verið
sameiginlegt verkefni þeirra beggja.
„Þetta var það sem hugur okkar
beggja stóð til, að gera þetta að para-
dís,“ segir Unnar.
Þegar fjölskyldan var að búa sig
fyrir helgarferð var hringt í Unnar.
„Þá er maður sem vinnur hjá lög-
fræðistofu í Reykjavík að tilkynna
mér að þeir séu að fara upp eftir (í
Hólaskóg, innskot blaðamanns).
Samt vissi hann af aðstæðum okkar
og hversu alvarleg veikindin voru.
Ég var þá með mikið af tækjum sem
ég gat ekki sett í söluferli út af því að
ég gat ekki gert neitt. Ég var að selja
þessi tæki og var búinn að finna
kaupanda. Þetta stóð bara á mér. Ég
vildi bara ekki fara frá henni. Það tek-
ur heilmikinn tíma að selja þau,“ seg-
ir Unnar.
Ætluðu að taka tækin
Unnar sagði að hann tryði því ekki
að þeir hygðust sækja tækin í ljósi að-
stæðna og benti á að hann hefði sam-
ið við bankann um að málinu yrði
slegið á frest. Hann hafði síðan sam-
band við Helga Sigurðsson, frænda
sinn og meðstofnanda Óbyggða-
ferða. Helgi hafði síðan samband við
Íslandsbanka þar sem honum var
sagt að í aðgerðirnar hefði verið far-
ið með ráðleggingu lögmannsstof-
unnar.
Unnar hringdi síðan aftur í lög-
mannsstofuna og var þá orðinn
reiður. „Þá hellti ég mér yfir starfs-
mann hennar og sagði að það væri
ekki skrítið að hann vildi ekki gefa
mér upp nafn starfsmanns bankans
vegna þess að það var hann sjálf-
ur sem stóð að þessu. Ég sagði hon-
um að þar með væri þetta orðið
persónulegt. Ég liti ekki á þá sem lög-
fræðistofu eða neitt slíkt heldur ein-
staklinga. Ég sagði honum að ef hann
gerði þetta hefði hann náð sér í mjög
virkan óvin og hatursmann það sem
eftir er lífsins,“ segir hann.
Unnar segir að það hafi eitthvað
brostið í honum þegar starfsmaður-
inn hvikaði ekki frá ákvörðun sinni.
„Það eru ekki margir sem komast
inn á þessar víddir reiðinnar eins og
gerðist þarna hjá mér. Ég vissi ekki að
það væri hægt að verða svona reiður.“
Unnar segist síðan hafa sagt við
starfsmanninn að ef þetta yrði gert
myndi hann líta á viðkomandi sem
meindýr. Hann segist síðan hafa rok-
ið af stað upp í Hólaskóg þar sem
hann tók með sér tæki til meindýra-
eyðinga. „Þeir voru ekki á svæðinu
en ég lít svo á að hefði ég ekki gert
þetta hefðu þeir tekið hjólin. Enda
hafði Helgi hringt og sagt hvað ég
væri að aðhafast. Þar var honum sagt
að þeir vildu ekki hafa frekari sam-
skipti við mig. Þeir sáu ekkert rangt
við það sem þeir voru að gera,“ seg-
ir Unnar.
Hann segist ekki muna mikið eftir
ferðinni út í Hólaskóg. „Ég var mest
hissa á því að hugsa um það á leið-
inni hvort ég myndi lifa hana af. Ég
hlyti að fá annaðhvort hjartaáfall
eða heilablóðfall. Þarna blönduðust
margar tilfinningar saman. Langvar-
andi öryggismissir og vanmáttur,
ekki síst fyrir hönd Elínborgar vegna
þess að það var verið að ráðast á deyj-
andi konuna og slökkva miskunn-
arlaust á því sem hún lifði fyrir fram
til síðasta dags. Þegar þetta bland-
ast saman verður til þessi kokteill
sem ég er að lýsa. Þegar ég var kom-
inn var ég bæði feginn og ekki feginn
að þeir væru ekki komnir. Þetta var
einhver reiði sem hafði blossað upp
í mér sem ég þurfti að fá útrás fyrir,“
segir Unnar.
Dró úr honum allan kraft
Unnar segist líta á aðgerðir bank-
ans og lögmannsstofunnar sem
grimmdarverk. Hann hafi gefið þeim
sem komu að málinu það loforð að
þeir væru komnir með óvin um aldur
og ævi. Hann segir að dökkt ský hafi
vofað yfir honum sem hafi dregið úr
honum allan kraft, sérstaklega þann
sem snerti rekstur fyrirtækisins.
Á mánudeginum útvegaði frændi
Þetta var Elínborg
Harðardóttir
Elínborg Harðardóttir fæddist 19.
janúar árið 1966 á Ballará í Dala-
sýslu. Hún lést á Landspítalanum
31. maí síðastliðinn. Elínborg ólst
upp í Reykjavík. Foreldrar henn-
ar eru Guðríður Stefanía Magn-
úsdóttir, f. 29. júli 1937, og Hörður
Gilsberg, f. 22. maí 1945. Systkini
hennar eru Jón Magnús Katarínus-
son, f. 9. nóvember 1964, Ágúst
Hólm Haraldsson, f. 19. janúar
1975, Kristinn Hólm Haraldsson,
f. 4. maí 1977, og Bjarney Kristrún
Haraldsdóttir, 24. október 1980.
Elínborg var gift Unnari Garðars-
syni og eiga þau saman einn son,
Garðar, f. 20. október 1997. Fyrir
átti hún Söndru Steinþórsdóttur, f.
18. mars 1987 og stjúpson, Sigurð
Þráin Unnarsson.
Unnar Garðarsson þurfti að verja eigur fjölskyldufyrirtækisins
Óbyggðaferða fyrir innheimtuaðgerðum á sama tíma og kona
hans, Elínborg Harðardóttir, var orðin fárveik af krabbameini.
Þetta kom í veg fyrir að þau gætu varið síðustu helginni saman
í ferðaþjónustuskálanum í Hólaskógi sem var þeim kærastur
af öllum stöðum. Unnar og sonur hans Garðar halda minningu
Elínborgar á lofti í Hólaskógi eftir andlát hennar. Elínborg lést
31. maí síðastliðinn.
Varði HEiður HEimilisins
fy i fárVEika konuna
RóbERt HlynUR balDURsson
blaðamaður skrifar: rhb@dv.is
Ég vissi ekki að það væri hægt að
verða svona reiður.
opnuðu kaffistofu í rútu Feðgarnir Unnar og
Garðar komu draumi Elínborgar í framkvæmd
og opnuðu kaffihús á hjólum í Hólaskógi. Þar
er meðal annars boðið upp á berjatertu sem er
gerð eftir séruppskrift Elínborgar.
Vilja gott og skemmtilegt
líf Unnar er staðráðinn
í því að lifa góðu lífi
í Hólaskógi ásamt
syni sínum,
Garðari.