Dagblaðið Vísir - DV - 09.07.2010, Side 17

Unnars honum fé svo hann gæti
greitt inn á lánið. Á þriðjudaginn er
Elínborg lögð inn á Landspítalann.
„Þetta voru svo litlar upphæðir. Þetta
var eitthvað sem ég hafði aldrei þurft
að hafa raunverulegar áhyggjur af ef
þetta hefðu verið menn og þeir leyft
henni að deyja án þess að allt væri
í upplausn og hún þurft að hugsa
um hvað yrði um okkur Garðar eða
Óbyggðaferðir,“ segir Unnar.
Hann segir að þegar Elínborg hafi
legið á sjúkrahúsinu hafi hugur hans
ekki getað verið hjá henni að fullu.
„Ég hafði svo miklar áhyggjur af tækj-
unum, hvort ég yrði að fara í banka,
milli staða eða stofnana. Ég hugsaði
hvort ég þyrfti virkilega að fara frá
henni og selja dótið okkar fyrir slikk.
Það hefði verið auðvelt að selja það
ódýrt til að stoppa þetta. En sú vinna
getur tekið marga daga,“ segir Unnar.
Hann segir að skömmu síðar
hafi komið fram enn ein rukkun-
in. Í þetta sinn átti að taka af hon-
um einkahjólið hans. Unnar segir
bróður Elínborgar hafa lánað sér fyr-
ir þeirri greiðslu. Hann segir að fyr-
ir uppá komuna á föstudeginum hafi
nánustu fjölskyldumeðlimir hans
og Elínborgar ekki vitað af þessum
vandamálunum sem hún þurfti að
kljást við.
Unnar segist þá hafa hringt á lög-
mannsstofuna á ný og sagt ritara
þar frá stöðu sinni. Tíu mínútum
síðar hafi eigandi stofunnar hringt
og sagt honum að málið væri byggt
á misskilningi. Unnar segist ekki
hafa fengið afsökunarbeiðni af hans
hálfu. Nokkrum dögum síðar lést
Elínborg. „Mér finnst það vera al-
gjör lágmarkskrafa til samfélagsins
að það láti fólk í friði þegar svona er.
Þeir voru alltof oft í huganum á mér.
Ég vildi að ég hefði getað bara verið
hjá henni í friði,“ segir Unnar.
Ekki áhugamaður um peninga
Þegar Elínborg dó í lok maí segir
Unnar hann og son þeirra hafa farið
út í Hólaskóg til að sleikja sárin. Hann
hafi ekki áhyggjur af því sem koma
skal. „Ég hef aldrei verið áhugamað-
ur um peninga. Þetta hefur alltaf ver-
ið hlutur sem maður þarf á að halda
en ég hef ekki haft sérstaka löngun til
að komast yfir þá. Þess vegna finnst
mér kannski erfitt að skilja fólk sem
vinnur óhæfuverk til þess að eignast
peninga eins og þeir voru að gera,“
segir Unnar.
Hann segir að þegar fjölskyldan
hafi stofnað ferðaþjónustuna í Hóla-
skógi hafi hún ætlað að eiga gott líf
þar. Nú muni minningu Elínborgar
verið haldið á lofti þar. Hann hafi nú
opnað kaffistofu í rútu á jörðinni sem
hann kallar Fjallarósina, sem var
einn af draumum hans og Elínborg-
ar. Þau hafi alltaf ætlað að fyrirtækið
yrði þægilegt að stærð. „Hún var já-
kvæð. Hún var svo lífsglöð og talaði
ekki illa um einn einasta mann, ekki
einu sinni þegar þeir voru að gera
þetta. Þetta var staðurinn okkar,“ seg-
ir Unnar.
Jarðsett við hlið föður Unnars
Elínborg var jarðsett í Ólafsvalla-
kirkjugarði á Skeiðum við hlið föðurs
Unnars, Garðars Vigfússonar. Unn-
ar segir að hans bíði pláss við hlið
hennar þegar hann fari yfir móðuna
miklu. Hann segist hafa sloppið við
að hugsa um innheimtuaðgerðirn-
ar á jarðarförinni. Hann segir Elín-
borgu ekki hafa verið áhyggjufulla
áður en hún féll frá og að þau hafi
getað rætt framhaldið áður. „Ég held
að hún hafi beðið eftir að ég myndi
segja þetta, því um leið og ég var bú-
inn að segja henni að hún þyrfti ekki
að hafa áhyggjur og að ég myndi sjá
um strákinn, dó hún. En hún hélt í
vonina alveg fram á síðustu sekúnd-
urnar. Hún gafst aldrei upp,“ segir
Unnar.
Andrúmsloftið hjá fjölskyldunni í
Hólaskógi var ótrúlega vinalegt mið-
að við það sem á hafði dunið þeg-
ar DV heimsótti hana á fimmtudag.
Þar voru þeir að taka á móti hópum
til að fara með á fjöll og segir Unn-
ar vel bókað hjá honum út sumar-
ið. „Ég vil ekki vorkunn eða að fólk
tengi staðinn við einhvern slæman
atburð og fái neikvæðar hugmynd-
ir. Þetta hefur alltaf verið jákvæð-
ur staður og honum fylgja góðar
minningar. Þetta er vonandi okkar
framtíðarstaður í hvaða mynd sem
verður. Við ætlum að eiga gott og
skemmtilegt líf hér. Það er gaman að
vinna við ferðaþjónustu. Maður um-
gengst margt fólk þegar það er í fríi.
Þá er maður alltaf að eiga samskipti
við fólkið þegar það sýnir sínar bestu
hliðar og þegar því líður best. Það
eru forréttindi að fá að vera hérna og
ég geri allt sem ég get til að viðhalda
draumnum okkar,“ segir hann.
Unnar féllst á að segja sögu sína
í þeirri von að hún verði til þess að
vekja fólk til umhugsunar um hvað
óþokkar séu að komast upp með
í þjóðfélaginu. Í framhaldi af því
verði vonandi færri sem lendi í þess-
um aðstæðum. Ef fólk standi sam-
an þurfi svona hlutir ekki að gerast.
„Það getur ekki verið rétt að leggjast
á fjölskyldur við þessar aðstæður. Við
hljótum að geta borið gæfu til þess
að svona lagað eigi sér ekki stað,“
segir Unnar.
föstudagur 9. júlí 2010 fréttir 17
101 gæðastund
suðrænir smáréttir – allir drykkir á hálfvirði
frá kl. 17.00 til 19.00 alla daga
hverfisgata 10
sími. 5800 101
101hotel@101hotel.is
www.101hotel.is
Varði heiður heimilisins
fyrir fárVeika konuna
Hún var svo lífs-glöð og talaði
ekki illa um einn einasta
mann.
Í Hólaskógi Elínborg
og Unnar saman í skál-
anum í Hólaskógi áður
en hún greindist með
krabbamein. Elínborgu
er lýst sem jákvæðri og
bjartsýnni konu.
DV-mynD HörðUr SVEinSSon