Dagblaðið Vísir - DV - 23.07.2010, Blaðsíða 33

föstudagur 23. júlí 2010 viðtal 33
stóð til að ég færi í Menntaskólann við Sund en
ég var einhvern veginn svona ósáttur félagslega.
Mér fannst ég vera kominn svolítið út í horn. Svo
ég ákvað að breyta til og fór í MR og kláraði þar.
Þar var allt dálítið formlegra og stífara, en það átti
ágætlega við mig. Ég breyttist í raun og veru þarna
úr því að vera gæinn úti í horninu í það að vera
bekkjartrúðurinn og upp úr því fór ég að skemmta
og leika. Lék í Herranótt til að mynda og í raun og
veru slefaði ég rétt svo stúdentsprófið því þegar
kom að því þá var ég bæði í inntökuprófi og að
leika hjá leikhópi og var í rauninni svolítið búinn
að kveðja skólann. En ég mætti og rétt náði próf-
inu.“
Þorsteinn segist ekki í upphafi hafa stefnt að
því að verða gamanleikari.
„Ég ætlaði mér meira að verða stórleikari í
Þjóðleikhúsinu frekar en grínisti þegar ég fór
í leiklistarskólann. Árin þar voru erfið, ég var
kannski bara ekki alveg tilbúinn í þetta og mér
fannst alltaf verið að reyna að gera eitthvað úr
mér sem ég var ekki. Ég fann mig ekki og eftir
leiklistarskólann þá fékk ég lítið að gera þannig
lagað og svo bara dó ferillinn á einu ári fannst
mér. Það endaði með því að ég fór að vinna sem
textamaður hjá Hvíta húsinu. Þar vann ég í tvö,
þrjú ár og þá í raun og veru fór ég að blómstra
aftur. Mér leið mjög vel þar. Þar lærði ég margt
skemmtilegt og gagnlegt og það að vera treyst
fyrir hlutum og fá smá ábyrgð gerði mikið fyrir
mig.
Ég ber töluverða virðingu fyrir þessu starfi því
þegar ég kom þarna fyrst inn á Hvíta húsið þá
lærði ég í raun og veru fyrst fagleg vinnubrögð,
til dæmis með hugmyndavinnu fyrir auglýsing-
ar. Ef maður komst með vonda hugmynd þá var
hún bara rekin tilbaka og þú þurftir að koma með
meira. Í staðinn fyrir eins og listamaður sem er að
gera einhverja hluti sem enginn skilur og getur þá
bara sagt; þið eruð vitlaus og getur staðið með því.
Það besta fyrir mig er að gera þetta í bland.“
Ætluðu að umbylta gríninu og
drepa SpaugStofuna
Þorsteinn byrjaði að leika aftur meðfram starfinu
á Hvíta húsinu en segist hafa verið feginn því að
taka sér frí frá listamannslífinu eftir leiklistarskól-
ann.
„Fjárhagurinn vænkaðist líka hjá mér við að
fara á auglýsingastofuna, en það er alveg rosa-
lega erfitt til að byrja með að vera atvinnulaus
listamaður. Þú átt aldrei pening og þú ert alltaf
að hössla eitthvað og alltaf að bíða eftir að ein-
hverjir aðrir uppgötvi þig. Þetta tekur virkilega
á taugarnar og ég var í rauninni orðinn bara
frekar þreyttur þegar ég fer á Hvíta húsið. Síðan
kom að því að ég fór að leika svolítið með þessu
og ég hafði unnið leikrit með Helgu Brögu og
hún fór að vinna með Fóstbræðrum og svo kall-
aði hún mig inn að skrifa með sér þar. Svo lék
ég þar líka og upp úr því hætti ég á Hvíta hús-
inu og boltinn fór að rúlla. Þetta að vera alvar-
legi listamaðurinn, það var bara ekki my thing.
Þetta er mjög skemmtilegt og sérstaklega þeg-
ar þú ert með svona góðan partner. Það gefst yfir-
leitt best að fólk skrifi sitt efni með öðrum, í svona
pörum og ég skrifaði allt mitt með Helgu Brögu.
Við eyddum oft ógrynni af tíma bara í að blaðra
og það var bara alveg stórskemmtilegt. En auð-
vitað var líka gríðarlegur metnaður í gangi, við
ætluðum alveg að sigra heiminn, breyta öllu og
drepa Spaugstofuna,“ rifjar hann upp og brosir
glettnislega.
old School fjölSkyldumaður
Þorsteinn er giftur Elísabetu Önnu Jónsdótt-
ur sem stundar nám í lögfræði við Háskóla Ís-
lands og segir fjölskyldulífið sitt aðal áhuga-
mál.
„Ég á 4 börn, elsti strákurinn er tvítugur, úr
fyrra sambandi, svo á ég tíu ára, sex og þriggja
ára með Elísabetu. Við áttum 6 ára brúðkaups-
afmæli á laugardaginn sem heitir víst sykurbrúð-
kaup en við höfum verið saman í 12 ár. Við erum
bara ótrúlega góð saman. Það hefur aldrei fallið
skuggi á.
Við erum mjög góðir félagar og ánægð að öllu
leyti. Þegar það hafa komið upp vandamál í kring-
um okkur, varðandi fjármál eða eitthvað slíkt þá
höfum við alltaf náð að taka á því saman. Þegar
maður hugsar til baka þá hefur þetta í raun bara
verið gleði og hamingja.
Mér hefur alltaf fundist svolítið gaman að vera
pabbi, ég er frekar leiðinlegur og enginn grín-
pabbi. Ég og við hjónin erum svolítið gamaldags
og viljum halda heimilislegum anda, börnin verða
að borða hollan mat og hreyfa sig og svo framveg-
is. Erum eiginlega svolítið old school í þessu. Ég
er viss um að margir halda að ég sé skemmtilegri
pabbi en ég er, en ég er ekkert verri fyrir það. Þetta
er í raun bara mitt aðal áhugamál að vera með
þessum „hópi“ sem safnast í kringum mann.“
Þorsteini er margt til lista lagt og hefur til að
mynda skrifað 4 fjórar bækur á lífsleiðinni. Hann
segir þó erfitt að skrifa bækur á Íslandi í dag.
„Það er í raun eitthvað sem ég get alveg hugs-
að mér að gera, en ég bara hef ekki efni á því. Það
er bara svo dýrt að taka frá marga marga mánuði,
ef vel á að vera, í að skrifa bók og ég er bara ekki í
þeirri stöðu að geta það.
Ég sótti um listamannalaun í mörg ár og fékk
aldrei neitt þannig að ég hætti því. Lét þau bara
vera í friði. Þetta er mjög sérstakt kerfi og ég hef
aldrei alveg skilið það. Þetta á að hjálpa nýgræð-
ingum og þeim sem eru að byrja, en ekki öllum.
Þetta á að hjálpa þeim sem eru reyndir og skrifa
mikið, samt ekki öllum og í raun eru engar for-
sendur sem halda vatni. Þetta er svo illa útfært
þannig að útkoman er tilviljanakennd sem í raun
setur fólk í þá stöðu að það fær engar röksemdir
fyrir úthlutuninni enda fer hún að miklu leyti eft-
ir smekk þeirra sem sem sitja í úthlutunarnefnd-
inni hverju sinni. Þeir sem styðja þetta kerfi, eru
þeir sem eru partur af því, þeir sem eru ekki part-
ur af því eru flestir á móti því. Ég segi fyrir mig
að ég skil ekki hvernig þetta er hugsað. Ég mundi
frekar vilja taka þessa peninga og meira til og
styrkja menninguna með því að setja þá almennt
í bókaútgáfu. Ef þú styrkir fyrirtækin, eins og til
dæmis bókaútgefendur, og þau fara að græða
peninga þá borga þau rithöfundum meira,“ segir
Þorsteinn. Hann er hins vegar sáttur við ferilinn
sinn og horfir björtum augum til framtíðar.
„Þótt að þetta sé lítið land og kannski ekkert af-
rek að skapa sér nafn á Íslandi, þá finnst mér ég á
þessum tímapunkti vera búinn að sanna mig að
vissu leyti. Ég mundi vilja fá að halda áfram að
gera fjölbreytta hluti, kynnast nýju fólki og vinna
með góðu fólki.“ brynjabjork@dv.is
grínpabbi
Ég ætlaði mér aldrei neitt í sveitar-
stjórnarpólitík. Ég tók þátt
í þessu verkefni til að taka
þátt í einhverju skemmti-
legu og ég treysti Jóni svo
vel til góðra hluta.
Mér hefur alltaf fundist svolítið
gaman að vera pabbi, ég
er frekar leiðinlegur og
enginn grínpabbi.
Ætlaði að drepa Spaug-
Stofuna „Auðvitað var líka
gríðarlegur metnaður í gangi, við
ætluðum að sigra heiminn, breyta
öllu og drepa Spaugstofuna.“
mynd hörður SveinSSon