Dagblaðið Vísir - DV - 18.03.2011, Síða 32

32 | Viðtal 18.–20. mars 2011 Helgarblað
E
itt atvik í lífi mínu hefur haft
gríðarlega mikil áhrif á per­
sónu mína og viðhorf til lífs­
ins. Þetta er mjög sérkenni­
legt atvik en það breytti mér um
ókomna tíð. Ég varð aldrei samur
aftur,“ segir Jón Gnarr.
Óvenjulegur klúbbur
„Þannig er mál með vexti að ég á
mjög góðan vin sem er klæðskipt­
ingur og býr í New York þar sem
hann starfar á Lucky Cheng sem er
kínverskur matsölustaður og klúbb­
ur fyrir kyn­ og klæðskiptinga. All­
ir sem vinna á staðnum eru ann­
að hvort, en komnir mislangt í
kynskiptingu, sumir eru enn karlar
með brjóst en aðrir eru komnir alla
leið. Enn aðrir eru klæðskiptingar,
karlar sem klæða sig upp sem konur.
Þarna er öll flóran. Þetta er stór stað­
ur, tekur um fjögur hundruð manns
og aðalkúnnahópurinn er óheflað­
ir karlar, þangað fara karlaklúbbar,
steggjapartí, hermenn og aðrir sem
tapa sér yfir því að sjá menn með
brjóst. Þennan vin minn hefur allt­
af langað til þess að við, ég og konan
mín, sæjum hann í draginu. Þar sem
hann kemur fram á föstudagskvöld­
um ákváðum við að kíkja með strák­
ana sem voru þá þrettán, fjórtán ára.
Á föstudagskvöldum er aðalstemn­
ingin og yfirleitt eru öll borð full en
við fengum okkur sæti og pöntuð­
um núðlur og kokteil sem heitir Pink
pussy, sem er það eina sem er boðið
upp á að drekka. Þetta er rosaskrýt­
inn staður, bara leikhús.
Þar sem þetta var um sumar var
ég klæddur í gallabuxur og stutt­
ermabol og með gleraugun. Ég var
mjög nærsýnn með mínus sex og
mínus sjö og þar að auki með mikla
sjónskekkju þannig að ég sá varla
án gleraugna. Án þeirra var eins og
vaselíni hefði verið smurt yfir aug­
un á mér. Á meðan við vorum að
borða voru menn að ganga um sal­
inn, heilsa gestum með „hello hand­
some“ og káfa á þeim. En það var
ekki nóg, vinur minn vildi gera þetta
eftirminnilegt fyrir mig.“
Stór, svartur og með risabrjóst
Jón gerir hlé á máli sínu á með­
an hann skenkir sér vatn í glas og
fær sér gúlsopa. Síðan heldur hann
áfram með söguna. Bíðið bara, þetta
á eftir að versna. „Allt í einu sá ég út
undan mér að til mín stefndi svart­
ur maður, breiður og mikill með
rosalega stór gervibrjóst, klæddur
í svartan náttkjól. Ég var alveg slak­
ur þótt ég hafi aldrei haft gaman af
því að vera tekinn fyrir í leikhúsum,
en það kom mér algjörlega á óvart
þegar hann sagði: „Hey there hand­
some,“ tók af mér gleraugun, henti
þeim á borðið og reif mig upp með
sér. Vinur minn hafði beðið um að ég
yrði tekinn fyrir og vini hans langaði
til að gera það virkilega vel.
Um leið og hann reif mig upp
þagnaði tónlistin og athyglinni var
beint að okkur um leið og gestum
var heilsað í hátalarakerfinu. Ég sá
nánast ekkert en var leiddur upp á
svið við mikinn fögnuð áhorfenda.
Síðan var taktfast hommadiskó sett
af stað og sýningin hófst. Mér leið
strax illa en reyndi að bera mig vel
á meðan hann sagði: „You slut, you
filthy slut.“
Hann fór svo að káfa á mér og þá
var ég bara: Jæja, hvað er í gangi?
Hann hélt áfram og færði hendurnar
inn á mig og inn á klofið á mér.
Allt í einu svipti hann bolnum af
mér, sveiflaði honum yfir höfði sér
og kastaði honum í áhorfendaskar­
ann þannig að ég stóð ber að ofan
uppi á sviði á meðan hann káfaði á
mér við fögnuð áhorfenda. Undir
drynjandi tónlist og lófataki áhorf­
enda reyndi ég að sveigja mér und­
an þegar hann reyndi að fara með
hendurnar inn undir buxnastreng­
inn þar til hann leysti beltið af mér
og dró það af með einu handtaki.“
„Mig langaði að deyja“
Jón er klæddur í hvíta skyrtu og galla­
buxur, með brett upp á ermarnar
þannig að Reykjavíkur­tattúið blas­
ir við á framhandleggnum. Í gegn­
um skyrtuna glittir í mynd af fóstri í
móðurkviði sem skreytir stutterma­
bolinn sem hann er í innan undir.
Ég tek eftir þessu vegna þess að nú
er hann staðinn upp til þess að leika
atriðið um leið og hann segir frá því.
Og nú beygir hann sig fram: „Hann
var rosalega sterkur auk þess sem ég
var nú ekkert að reyna að streitast á
móti. Þannig að hann lét mig beygja
mig fram á meðan hann flengdi mig
með beltinu um leið og hann kall­
aði: „You filthy boy.“ Þá hugsaði ég:
Nú langar mig bara að deyja. Ég ósk­
aði þess að ég fengi hjartaáfall eða
heilablóðfall. Mig langaði að deyja,
í alvörunni,“ segir hann af sannfær­
ingarkrafti. „Ég var ber að ofan eins
og hálfviti uppi á sviði þar sem ég var
flengdur. Ég var kominn með suð í
eyrun og hvorki sá né heyrði. Þetta
var eins og í mynd eftir David Lynch,
allt í einu sá ég ljósið. Þetta var eins
og mómentið sem þú upplifir áður
en þú deyrð, ofboðslega skrýtið.
Skyndilega henti hann mér í stól
þar sem ég sat með frosið bros og
reyndi að halda buxunum uppi á
meðan hann reyndi að girða nið­
ur um mig. Salurinn ætlaði að tryll­
ast þegar hann klæddi sig úr nátt­
kjólnum og stóð uppi á korseletti og
blúndunærbuxum. Þetta var alveg
karl með svakabrjóst sem hann var
alltaf að glenna framan í mig. Síð­
an klæddi hann sig úr blúndubux­
unum og setti þær á höfuðið á mér.
Allt í einu vippaði sér hann svo upp í
rimla sem voru þarna og tróð klofinu
á sér framan í mig. Hann var alveg
með typpi og allt. Ég reyndi að víkja
mér undan en þá klemmdi hann
fæturna saman fyrir aftan höfuðið á
mér. Þannig að ég var með blúndu­
nærbuxur á hausnum á meðan hann
klemmdi klofið framan í mig og á
meðan var fólk að taka myndir. Hver
einasta sella í líkamanum öskraði,
engdist um.“
Leið eins og Jesú
Niðurlægingin var algjör. „Mig lang­
aði að öskra, berja hann, ég óskaði
þess að ég væri með byssu svo ég
gæti skotið hann aftur og aftur en
í raun var ég lamaður. Ég gat mig
hvergi hreyft. Hver einasta taug í lík­
amanum nötraði. Þegar hann kippti
mér upp úr stólnum náði hann að
girða niður um mig þannig að ég
stóð þarna með buxurnar á hæl­
unum, blúndubuxur á höfðinu og
salurinn var algjörlega trylltur. Allt­
af hélt hann áfram að segja: „You
naughty boy, you filthy slut. I‘m go­
ing to teach you a lesson, you filthy
boy.“ Ég vissi ekki hvað var að fara að
gerast. Skyndilega laust því niður í
huga mér að svona hafi Jesú örugg­
lega liðið þegar hann var krossfest­
ur. Mjög furðuleg hugsun. Og þá var
þetta allt í einu búið. Hann veifaði og
fór, tónlistin hætti og fólk sneri sér að
matnum.“
Fjölskyldan í losti
Jón sest aftur í stólinn þar sem við
sitjum á skrifstofu borgarstjóra. Um­
rætt kvöld hysjaði hann aftur á móti
upp um sig buxurnar og lagðist á
hnén í leit að hálsmeni sem mað­
urinn hafði rifið af honum og hent
á gólfið. Síðan gekk hann aftur að
borðinu þar sem fjölskyldan sat stjörf
og starði fram fyrir sig. „Til að kór­
óna þetta kom einhver hálfviti sem
er kallaður „weird chinese guy“ af
því að enginn veit almennilega hver
hann er, lítill kínverskur karl með
yfir varaskegg, klæddur eins og hóra
í kúrekamyndum, með sokkabönd
og allt, til mín með myndir af atvik­
inu. Hann er ljósmyndari staðarins,
gengur um með polaroid­myndavél
og og selur gestum myndir.
Rosaglaður mætti hann að borð­
inu með mynd af mér þar sem ég var
í klofinu á karlinum. Ég varð alveg
brjálaður og reyndi að rífa mynd­
ina en þar sem það er ekki hægt að
rífa polaroid­myndir hamaðist ég
á myndinni á meðan hann horfði
undrandi á mig. Ég var bara í losti og
fjölskyldan mín líka. Nú eru fimm,
sex ár síðan þetta gerðist en þetta
hafði djúpstæð áhrif á mig. Ekkert
einstakt atvik í lífi mínu hefur haft
eins djúpstæð áhrif á persónu mína.
Hluti af mér dó þetta kvöld,“ segir
Jón og hlær.
Jón Gnarr segir frá atvikinu sem breytti öllu. Ekkert
atvik hefur haft eins og djúpstæð áhrif á hann og þeg-
ar hann upplifði hina fullkomnu niðurlægingu og sátt
við dauðann, en á þeirri stundu óskaði hans einskis
heitar en að fá að deyja. Í viðtali við Ingibjörgu Dögg
Kjartansdóttur segir hann einnig frá fráfalli föður
síns, móður og tengdaföður en hann missti þau öll á
síðustu tveimur árum. Sorgin sameinaði fjölskylduna
og þegar hann sá vonbrigðin í augum föður síns vegna
brostinna drauma varð hann enn staðráðnari í því
að sigra heiminn. Jafnvel þótt konan hans kæri sig
ekki um frægðina. Enda getur hann vel hugsað sér
að draga sig í hlé þegar rétti tíminn kemur og hverfa
í hversdagsleikann. Þangað til mun hann hlýða rödd
álfkonunnar sem leiðir hann áfram.
1. Hvernig stendur á því að þið skerið niður þjónustu sem kemur við
almenning og jafnvel lágtekjufólk? Hafið þið fundið leið til að láta
ríka fólkið borga líka?
Við höfum reynt að standa vörð um þá sem minnst mega sín, t.d. hækkað
fjárhagsaðstoð. Við erum að skoða leiðir til að tekjutengja gjaldskrár. Ég
vil líka setja samræmda gjaldskrárstefnu fyrir borgina. Útsvarshækkun
er önnur leið, fleiri borga lágar upphæðir í stað þess að hækka gjöld meira
sem getur bitnað verr á láglaunafólki.
2. Væri hægt að spara með því að flytja starfsemi borgarinnar úr
nýbyggingunum við Höfðatorg?
Leigusamningur vegna Höfðatorgs er til 25 ára. Sá samningur var gerður
2007 við fasteignafélagið Höfðatorg ehf. sem á húsið. Það myndi líklega
ekki spara peninga að fara út úr þeim samningi eins og hann er. Við höfum
verið að segja upp leigusamningum við þriðja aðila víða um borgina og
við náum sparnaði með því að nýta húsnæðið á Höfðatorgi betur. Ef við
myndum fara af Höfðatorgi yrði borgin líka að leigja eða kaupa annað hús-
næði sem myndi ekki vera ókeypis.
3. Ber borgin þungar byrðar vegna nýbygginga og samninga sem
gerðir voru við verktaka í góðærinu?
Við berum þungar byrðar vegna ýmissa framkvæmda og samninga.
4. Væri hægt að spara með því að draga úr framlögum til íþróttafé-
laga, er einhver fita þar, t.d. golfvellir eða íþróttatímar fyrir fullorðna
o.s.frv. sem fólk getur borgað sjálft án þess að það bitni á starfsemi
fyrir börn og ungmenni?
Framlög til íþróttafélaga hafa dregist saman eins og annað. Við erum að
hluta til bundin af gömlum samningum, en við erum líka að endursemja
við íþróttafélög sem var búið að semja um miklar framkvæmdir við. Flestir
forsvarsmenn íþróttafélaga hafa skilning á þessu og þetta hefur tekist
ágætlega, en þessari vinnu er ekki lokið.
Borgin á ekki að greiða fyrir íþróttatíma fyrir fullorðna sem geta borgað
sjálfir og það á aldrei að bitna á starfi fyrir börn og ungmenni. Við höfum
verið að vinna að því að ná niður kostnaði vegna góðærissamninga við
íþróttafélög og í menningarstarfsemi. Flestir sýna skilning á því.
5. Kæmi til greina að sameina íþróttafélög eða fá þau til þess að
vinna meira saman og nýta peningana þannig betur?
Já, það væri mjög gott ef þau væru til í það.
6. Samrýmist það stefnu ykkar að skera niður tónlistarkennslu sem
kostar borgina tiltölulega lítið miðað við t.d. íþróttastarfsemina? Er
fjárfesting í listum ekki góð?
Við erum að styðja við listir og tónlistarskóla. Við viljum líka að ríkið komi
að framhaldsnámi í tónlist með okkur. Það er mjög góð fjárfesting í listum
og við erum að setja töluvert mikið fjármagn í listir. Hins vegar verður að
spara þar eins og annars staðar.
7. Hvernig gengur að auka atvinnu í borginni, t.d. í samræmi við hug-
myndir sem samstarfsflokkur ykkar hefur sett fram?
Við höfum tekið peninga að láni til að nota í ýmis viðhaldsverkefni, einmitt
til að auka atvinnustarfsemi. Við höfum verið gagnrýnd fyrir að fara í fram-
kvæmdir á meðan við skerum niður í skólum en það er bannað með lögum,
að taka fé að láni fyrir rekstri, hann þarf að standa undir sér. Með þessu
náum við að skapa vinnu og viðhalda eignum. Okkur finnst við vera að gera
mjög rétt og vel í þessu.
8. Er kynjahlutfalla gætt þegar kemur að atvinnuskapandi verkefn-
um? Er verið að skapa kvennastörf til jafns við karlastörf?
Já, það teljum við. Svo er spurning hvað eru kvennastörf og hvað eru
karlastörf. Það verða til ýmis störf í þjónustu tengd framkvæmdum, svo
dæmi séu tekin. Við höfum líka staðið að því að koma aftur á laggirnar
sjóði til að lána konum sem eru að hefja atvinnurekstur og við höfum verið
að styrkja átak vegna kvenna af erlendu bergi brotinna. Okkur langar til að
auka hlut kvenna í stjórnunarstörfum hjá borginni.
9. Hafið þið áhyggjur af því að segja upp svo mörgum kvenstjórn-
endum í borginni eins og stendur til að gera í sameiningaráformum í
leikskólum, grunnskólum og skóladagheimilum?
Yfir 70% starfsmanna Reykjavíkurborgar eru konur þannig að fækkun
starfa hjá borginni bitnar töluvert á konum. En við viljum jafnrétti.
Við erum að spara á öllum sviðum, ætlum að sameina verkbækistöðvar og
Svívirtur af klæðskiptingi
Pólitíkin
Jón um kosningaloforðin og borgarmálin
„Mig langaði að
öskra, berja hann,
ég óskaði þess að ég væri
með byssu svo ég gæti
skotið hann aftur og aftur
en í raun var ég lamaður.
Ég gat mig hvergi hreyft.
Banksy gaf Jóni þessa mynd Mikil leynd hvílir yfir því hver þessi heimsfrægi götulista-
maður er en Jón komst í samband við hann í gegnum hljómsveitina Gorillaz. Í kjölfarið gaf
hann Jóni þessa mynd sem hangir nú á borgarstjóraskrifstofunni, nema hvað Banksy breytti
blómunum fyrir Jón. Hún hefur lengi verið í miklu uppáhaldi hjá Jóni sem gladdist því mjög.