Dagblaðið Vísir - DV - 20.05.2011, Page 41

Dagblaðið Vísir - DV - 20.05.2011, Page 41
Viðtal | 41Helgarblað 20.–22. maí 2011 hljóma tilgerðarlega en læt það nú samt flakka, þegar ég syng er eins og ég sé í leiðslu. Það hægist á lífinu og það skerpist. Ég gæti líkt tilfinning- unni við bílslys þar sem tíminn líð- ur einhvern veginn hægar rétt áður en hamfarirnar skella á, eða þegar íþróttamaður reynir við nýtt met. Ég er líklega fullkomnunarsinni og þess vegna geri ég svona mikið úr þessu öllu saman,“ segir hann og hlær. Vildi verða stórkostlega frægur Bruce segist hins vegar ekkert endi- lega þurfa á því að halda að vera á sviði og finna fyrir þessari tilfinningu þar. „Hugmyndin um að stíga á svið á hverjum degi það sem eftir er lífs míns fyllir mig algerum hryllingi. Það er helvíti fyrir mér. Það sem heillar mig er að fá að gera þetta en um leið að gera eitthvað nýtt og spennandi. Þegar ég var yngri vildi ég verða stór- kostlega frægur og þá sá ég líklega fyrir mér þessa draumsýn en þá vissi ég heldur ekki hvað það er mikið af óþarfa rugli sem fylgir með.“ Það er ekki að furða að Bruce sé jafn lífsglaður og raun ber vitni. Hann finnur nefnilega fyrir þessari sömu tilfinningu og hann finnur fyr- ir á sviðinu þegar hann sinnir áhuga- málum sínum. Bruce er þekktur fyrir að hafa áhuga á ótalmörgu og fram- kvæma allt það sem hann dreymir um. Meðan hann spilaði með Iron Maiden keppti hann líka í skylming- um, skrifaði bækur, gekk á fjöll og lærði flug. Hann talar hratt og hugsar hratt, það finnst blaðamanni augljóst þar sem hann situr á móti honum. Hann hefur greinilega meiri orku en meðalmaður. Safnar ekki frímerkjum „Ef þú hugsar um það þá geturðu sagt það sama um hverja manneskju sem þú hittir, áhugamálin eru bara mis- jöfn og krefjast mismikillar orku. Ég safna til dæmis ekki frímerkjum,“ seg- ir hann og skellir upp úr. „Það hent- ar mér ekki. Flestir hafa mörg áhuga- mál og skyggnast inn í ýmsar hliðar heimsins, staðreyndin er sú að heim- urinn er fullur af frábæru fólki. Það vill síðan svo til að áhugamál mín eru svona svolítið á jaðrinum,“ segir hann og glottir. Svo er ég auðvitað í frægri rokkhljómsveit, þá eru allir tilburð- irnir í einhverjum ljóma.“ Bruce segist reyndar hafa tekið eftir því að flugmenn og -konur séu yfirhöfuð svolítið framkvæmdaglatt og dreymið fólk. „Ég hef tekið eftir því að flugmenn eiga sér oftast fjölmörg áhugamál og sinna þeim af metnaði. Ég þekki til dæmis tvo flugmenn sem voru einu sinni heilaskurðlæknar og ákváðu svo að gerast flugmenn. Það er auðvitað magnað og líklega engin tilviljun.“ Misbýður ekki sjálfum sér Bruce ber það ekki með sér að vera ofurseldur rokkinu og lifir engu rokk- stjörnulíferni. Hann er giftur og á þrjú börn sem yfirgefa brátt hreiðrið, á aldrinum 17–21 árs. „Þau segjast reyndar ekki vera að verða fullorð- in,“ gantast hann með. „Þau segja að það sé ég sem er að verða fullorðinn. Það segja þau að minnsta kosti. Hvað er það annars að lifa rokkstjörnulíf- erni?“ spyr hann. „Að misbjóða sjálf- um sér? Ég er rokkari af því að ég elska að koma fram og segja fólki sög- ur, en þegar allt er yfirstaðið hugsa ég stundum til Captain Kirk í Star Trek. Mikið væri fínt ef ég gæti sagt: Beam me up, Scottie! og ég væri kominn fyr- ir framan sjónvarpið heima hjá mér með kaldan bjór og poka af flögum. Ég læt aðra um rokkstjörnulífernið. Ef ég vil misbjóða sjálfum mér geri ég það í mínum frítíma. Ég hef hins vegar afskaplega takmarkaðar leiðir til þess, ég get til dæmis ekki drukkið mikið því ég er svo smávaxinn,“ segir hann og hlær. „Ég elska bjór en ég er lítill og ef ég drekk of mikið af bjór þá verð ég bara afvelta. Ágætis hraðahindrun það, enda finnst mér gott að vakna á morgnana og líða vel í kroppnum.“ Sparkað úr skólakórnum En vissi Bruce að hann bjó yfir svo voldugri rödd? „Ég get sagt þér að ég vissi að ég hefði ekki rödd í nokk- uð annað, mér var sparkað úr skóla- kórnum fyrir að vera með stæla,“ seg- ir hann og glottir. „Ég hef alltaf verið svolítið óður og það hefur ef til vill ýtt mér í rokkið frekar en eitthvað annað. Það erfiðasta við það að syngja er að finna eigin rödd, það er erfið- ara ef þú ert með góða rödd, reynd- ar er hallærislegt að tala um góða eða slæma rödd. En við getum tekið leik- ara sem dæmi, þeir eru margir hverjir með þaulæfða og góða rödd og góðir söngvarar. En geta þeir sungið í rokk- sveit? Það getur verið erfitt fyrir þá því þeir hljóma oft eins og þeir séu að syngja í Cats eða Óperudraugnum. Er Lemmy með góða rödd? Nei, en hann er Lemmy, sjáðu til.“ Hermdi eftir Ian Gillan Bruce segist hafa kennt sjálfum sér að syngja. „Ég lærði með því að herma eftir hetjunum mínum. Ég komst til dæmis að því að ég gat hljómað nærri því eins og Ian Gillan og fannst það stórkostlegt. Þannig læra allir, þeir herma og ná upp tækni. Rétt eins og börn byrja að læra að tala. Tónlistin á sér ákveðið tungumál og á bak við hverja hetju sem þú hermir eftir eru 10 aðrar sem sú hetja hermdi eftir. Þeir sem vilja læra að syngja komast fljótt að þessu, þetta er skapandi ferli sem margir finna sína eigin rödd í. Tónlistarmenn sem aðrir listamenn.“ Hræddur við eigin rödd Bruce fann hins vegar ekki eigin rödd fyrr en hann fór langt út fyrir þæg- indahring sinn. „Ég var að vinna við eina af fyrstu plötunum mínum og einn þeirra sem voru að útsetja hana fyrir mig bað mig um að reyna nokk- uð nýtt. Ég reyndi á röddina og færði hana hærra en nokkru sinni fyrr. Öll- um fannst það meiri háttar. Þetta er það besta sem þú hefur gert, sögðu allir við mig. En ég var ekki á sama máli. Ég þoldi ekki þessa nýju rödd vegna þess að ég hafði ekki hugmynd um hvernig ég ætti að ná að gera þetta aftur, mig skorti tæknina til að herma eftir sjálfum mér,“ segir hann og hlær. „En síðan kom þetta smátt og smátt. Þetta er eins og dýr sem sér sjálft sig í spegli. Það verður dauð- hrætt við að sjá spegilmyndina, þannig er það með okkur þegar við finnum út einhvern sérstakan sann- leika um okkur sjálf. Þá er mannlegt að við verðum hrædd. Ég náði hins vegar kjarkinum fljótt og hermdi eftir þessum nýja mér þangað til ég hafði náð tökum á honum eins og ég hafði gert með gömlu hetjurnar.“ „Við erum risaeðla“ Aðdáendur Iron Maiden eru ótrú- lega breiður hópur fólks, vill Bruce meina. „Við höfum verið til í yfir 30 ár og margir aðdáenda okkar eru ungir, 13–18 ára. Það er frábært og gott til þess að vita að við eigum framhalds- líf. Við erum eins og Dr. Who,“ segir hann og hlær og vísar í bresku þætt- ina um Dr. Who þar sem aðalsögu- hetjan endurnýjar sig fyrir hverja nýja kynslóð áhorfenda í sjónvarpi. „Hluti aðdáenda okkar er tryggur og hef- ur fylgt okkur árum saman. Þetta er töfrablandan,“ segir hann. „Við erum góðir í því að skemmta fólki, að fara á tónleika með okkur er eins og að fara á fótboltaleik i heims- klassa. Við búum til okkar eigin heim á sviðinu og það er dýpt í tónlistinni vegna þess að hún er hluti af þrjátíu árum af sögu rokksins. Það er skortur á hlutum í þessum heimi sem hafa dýpt, allt verður til með svo miklum hraða og deyr fljótt. Ég er stoltur af þeirri staðreynd að Iron Maiden er í þessum heimi nokk- urs konar risaeðla. Ofvirk T-rex risa- eðla. Risaeðlur voru magnaðar lífver- ur,“ segir Bruce og minnir blaðamann á myndirnar Jurassic Park. „Þær voru jafn vinsælar og raun ber vitni af því að fólk hugsaði með sér: Væri ekki frábært ef við gætum séð þetta allt einu sinni enn? Það er erfiðara og erfiðara að móta eitthvað sem verð- ur að litlum heimi því til þess þarftu nógan tíma og einbeitta athygli fólks og þetta tvennt er ekki auðvelt að fá í dag.“ Tónlistin er einskis virði Bruce vill meina að það sé ekki nóg að slá í gegn og verða frægur. Það þurfi að hafa töluvert mikið fyrir sam- bandinu við aðdáendurna. Sam- bandinu við hvern og einn einasta þeirra, leggur hann áherslu á. „Internetið var mikil stoð í þessu fyrir nokkrum árum en sú stoð er varla lengur til staðar. Flóðið af góðri tónlist og góðum böndum er svo mikið, athyglin dreifist og það verður ómögulegt að gera upp á milli. Þegar upp er staðið er staðan nákvæmlega eins og áður en netið kom til sög- unnar. Það á sér enginn lengur eina uppáhaldshljómsveit. Hluti vandans felst í því að fólk fær ekkert borgað fyrir að búa til tónlist lengur nema það hafi öðlast súper- frægð og fari í tónleikaferðalög. Tón- listin er einskis virði en minjagripirn- ir kosta milljón,“ segir hann og hlær og á við að um leið og tónlistarmenn geta ekki selt tónlistina verði þeir að selja eitthvað annað. „Þess vegna eru tónleikaferðalög svo mikilvæg,“ bætir Bruce við. „Það sorglega er að mörg þessara ungu og hæfileikaríku banda þrífast ekki. Það eru engir peningar, ekki að það nái að stöðva listamenn,“ segir hann og ranghvolfir augunum. „Ef ég líki þessu við aðra list- grein þá mætti ímynda sér að það væri jafnstórt flóð af bókum og tón- list á netinu. Þú þyrftir ekki að fara út í bókabúð til að kaupa nýju Harry Potter-bókina, þú gætir bara halað henni niður á Kindle-inn þinn vik- unni áður en hún á að koma út og það alveg frítt. Þegar svo er komið þá er það varla þess virði að skrifa bækur lengur. Rithöfundurinn myndi ef til vill setjast niður og skrifa einn kafla og segja svo: Ef fólki líkar fyrsti kafl- inn, þá skrifa ég þann næsta.“ Amatör á ný Bruce er í mögnuðu formi enda æfir hann enn skylmingar og stundar úti- vist af kappi. Til stóð að hann keppti með enska landsliðinu á Ólympíu- leikunum 1986 en hann gat það ekki vegna þes að hann þurfti að túra með Iron Maiden. Þá hellti hann sér í bókaskrif og skrifaði um Iffy Boatrace. Bækurnar um Iffy skrifaði hann í rútunni meðan sveitin túraði um heiminn og þegar hann hafði skrifað kafla var hann svo hrifinn að hann krafðist þess að lesa hann fyrir sveitarmeðlimi og aðra við- stadda sem fór víst svona ægilega í taugarnar á öllum. Þrátt fyrir að hinn orkumikli Bruce tæki alla á taugum með útrásarorku sinni urðu þeir reiðir þegar hann ákvað að hætta í bandinu. Hann breytti viðhorfi sínu þegar hann sneri til baka fimm árum síðar. „Þegar ég gekk aftur til liðs við bandið þá var það með breyttu hug- arfari. „Ég hætti að berjast gegn sjálf- um mér. Ég sagði við sjálfan mig að slaka á og njóta þess að vera með þeim og minnti mig á að við værum virkilega að gera eitthvað skapandi. Það eru fá bönd eins og Iron Maiden í heiminum og það eru forréttindi að vera með slíkri sveit. Ég tók síðan meðvitaða ákvörðun um að verða amatör á ný. Þú byrjar á því að vera amatör í sannri merkingu þess orðs. Að vera amatör er ekki að vera byrjandi, ekki eingöngu. Það er að elska að gera eitt- hvað. Þessi ástríða fær þig til að gera eitthvað að ævistarfi og svo ferðu í hringi. Þú eltir eigið skott, nema hvað hringurinn verður vonandi meira að- laðandi fyrir þig og aðra,“ segir hann og hristir höfuðið meðan hann hlær. Þarf ekki að glíma við hálfvita „Ef þú getur áttu bara að gera það sem þú vilt. Ef ég get það, þá geri ég það. Ef ég get ekki gert það vegna einhverra ástæðna, kannski vegna líkamlegrar fötlunar, þá verð ég að finna eitthvað annað sem ég hef ástríðu fyrir. Ég neita að lifa lífinu og láta mér leiðast. Ég trúi því að það sé nóg af störfum og áhugamálum í heiminum fyrir alla til að vera í essinu sínu. Auðvitað er fullt af ferlega leiðin- legum störfum, svo sem að grafa skurði og þrífa klósett. Þetta ættu að vera hálaunastörf! Reyndar lang- ar mig núna allt í einu að fara ofan í holræsi. Það gæti verið spennandi,“ segir Bruce með svolítinn brjálæðis- glampa í augum. „Eina ástæðan fyrir því að þú raunverulega reynir á þig er ástin. Ef það væri bara fyrir peninga þá væri þér skítsama. Einhver sagði mér að Steven Tyler, einn dómaranna í Am- erican Idol-keppninni, fengi 15 millj- ónir dollara fyrir að dæma í keppn- inni í næstu þremur þáttaröðum. Það er skítnóg af peningum, sagði ég þá. Myndi ég skrifa undir slíkan samn- ing? Aldrei í lífinu, ég hef sko miklu meira við tíma minn að gera. Lifa líf- inu, hitta vini mína og vinna. Já, ég vinn mikið, túra og flýg en það sem gerir þetta allt saman svo mikils virði er að ég fæ að vera með fólkinu sem ég er með. Greyið Steven Tyler þarf að glíma við algera hálfvita á með- an hann rakar inn peningunum. Það þarf ég ekki að gera.“ Róar og skemmtir farþegum Bruce er ekki hræddur við nokkurn skapaðan hlut. „Ekki nema sjálfan mig,“ tekur hann fram. Hann seg- ist hins vegar fyllilega skilja þá sem hræðast og gerir sér far um að tala við þá sem haldnir eru ótta við að fljúga. „Ég fer og kynni mig sem flug- stjóra, býð farþeganum að skipta um sæti, tala við hann um sætið sem hann situr í. Myndi hann vilja færa sig? Stundum á ég það til að syngja, ef þannig liggur á mér og rétta stemn- ingin er í vélinni,“ segir hann. „Flughræðsla snýst um að missa stjórnina. Enginn vill það í raun en þeir sem eru haldnir ótta við að fljúga hræðast það enn meir en aðrir. Svo eru þeir festir með sætisól í þokka- bót. Þeim sem eru hræddir þykir gott að kynnast aðeins þeim sem heldur um stjórnvölinn. Þeim finnst þeir þá fá hlutdeild í stjórninni. Ég býð þeim líka að skoða stjórnklefann og útskýri fyrir þeim hvers vegna flugvélin hrist- ist stundum til í vindhviðum, hvaða ógnarhávaða hjólabúnaðurinn getur framleitt og svo framvegis.“ Lætur ekkert stöðva sig Bruce segist líka vera amatör í flug- inu. „Ég elska ævintýri og leiðangra, ég er auk þess mikið fyrir að ná sett- um markmiðum og sumum finnst ég líklega óþolandi. Ef þú ert andlega sinnaður og vilt ganga upp á fjalls- topp þá væri ég allra versti ferðafélag- inn. Ég myndi byrja á því að spyrja: Hvað var sá síðasti sem gekk upp á þetta fjall lengi að því? Gefið að ég fái eitthvert svar við því þá verð ég að keppast við að ganga upp á fjallið á skemmri tíma. Svo tala ég og mala alla leiðina upp á fjallstopp og geri ferðafélagann alveg gráhærðan.“ Ég get bara ekki að þessu gert,“ seg- ir hann og skellir upp úr. „Ég er alltaf jafn spenntur fyrir fluginu, tónlistinni og skylmingum. Það er alltaf eitthvað nýtt að læra og það verður alltaf þann- ig, eigin takmörk, náttúran, ný tækni. Síbreytilegt ævintýri. Ég ætla að gæta þess að það verði þannig alla ævi, en þeir eiga nú samt örugglega eftir að stöðva mig einhvern tímann. Þú ert blindur, eiga þeir eftir að segja. Þú mátt ekki fljúga lengur,“ segir hann og setur upp skeifu. „Það eru reynd- ar tveir flugmenn sem fljúga og eru blindir þannig að ég get gert það sem ég vil,“ segir hann og skellir upp úr. *Athugasemd ritstjórnar. Tekið skal fram að Bruce Dickinson bauð blaðamanni og ljósmyndara DV til London á kostnað Iceland Express. „Ég elska bjór en ég er lítill og ef ég drekk of mikið af bjór þá verð ég bara afvelta. „Ég er stoltur af þeirri staðreynd að Iron Maiden er í þessum heimi nokkurs konar risa- eðla. Ofvirk T-rex risaeðla. M y n d S IG TR y G G u R A R I

x

Dagblaðið Vísir - DV

Direct Links

If you want to link to this newspaper/magazine, please use these links:

Link to this newspaper/magazine: Dagblaðið Vísir - DV
https://timarit.is/publication/255

Link to this issue:

Link to this page:

Link to this article:

Please do not link directly to images or PDFs on Timarit.is as such URLs may change without warning. Please use the URLs provided above for linking to the website.