Dagblaðið Vísir - DV - 27.07.2012, Blaðsíða 16

„Mega ekki enda á götunni“
É
g hef upplifað það að vera fá-
tækur Íslendingur. En ég hef
ekki verið haldin þeirri kennd
að skammast mín – en nú á
að niðurlægja mann. Óttinn,
áhyggjurnar og vanlíðanin yfir því að
vera á götunni með veikan son minn
er engu lík.“ Svona lýsti Guðrún Mar-
ía Óskarsdóttir, óvinnufær öryrki og
einstæð móðir, tilfinningum sínum
í viðtali við DV sem birtist þann 16.
júlí síðastliðinn. Þann sama dag dró
Hafnarfjarðarbær hana fyrir dóm og
gerði þá kröfu að hún og sonur henn-
ar yrðu borin út af heimili sínu vegna
skuldar hennar við bæinn. Héraðs-
dómur Reykjaness frestaði málinu,
en það verður tekið fyrir á ný í sept-
ember. Svo gæti farið að Guðrún og
sonur hennar, sem hefur glímt við
andleg veikindi um langa hríð, endi
á götunni.
Krafa Hafnarfjarðabæjar er studd
þeim rökum, að Guðrún hafi stórlega
vanefnt leigusamning sinn við bæ-
inn, undirritaðan 1. júlí 2011. Þann
samning segist Guðrún hvorki hafa
séð né undirritað. Hún hefur hins
vegar ekki efni á því að ráða sér lög-
mann til aðstoðar og óttast því að
lenda á götunni – þrátt fyrir að vera
beitt lagalegu ranglæti. „Þeir ætla
að rifta samningi sem ég hef aldrei
undirritað – og komast líklega upp
með það,“ sagði Guðrún í samtali við
DV.
Vill hjálpa til
Óhætt er að segja að umfjöllun DV
hafi vakið mikla athygli. Guðrún seg-
ir í samtali við blaðamann að margir
hafi haft samband við hana og lýst
yfir stuðningi við baráttu hennar.
„Ég grét á meðan ég las í gegnum
viðtalið,“ segir Margrét Guðmunds-
dóttir, innanhússarkitekt, kennari,
og gamall Gaflari, sem fannst hún
verða að aðstoða þessa hugrökku
konu með einhverjum leiðum. Áður
en hún las DV þann 16. júlí hafði
hún aldrei heyrt á Guðrúnu minnst.
Hún ákvað samt að hafa samband
við hana. Margrét ákvað svo í kjöl-
far samtals þeirra að hrinda af stað
söfnun til styrktar Guðrúnu. Guðrún
var, að eigin sögn, hrærð eftir að hafa
fengið símtalið frá þessari ókunnugu
konu. „Tilfinningar mínar tóku öll
völd og ég grét og grét; að til væri fólk
svo fullt af mannkærleika.“
Í tilkynningu sem Margrét afhenti
blaðamanni kemur eftirfarandi fram:
„Dokum við! Þarf ekki að fara bet-
ur yfir þetta mál? Lesið viðtalið! Hver
er ykkar skoðun? Getur t.d. 300.000
króna styrkur árið 2000 orðið að 1,6
milljóna króna skuld í janúar 2010?
Hver hefur rétt á að breyta styrk í lán?
Kæru landsmenn. Komum í veg
fyrir að bæjaryfirvöld beri einstæða
móður og veikan son hennar út af
heimili sínu. Margt smátt gerir eitt
stórt!“
Hver þúsundkall skiptir máli
Að sögn Margrétar verður fljótlega
opnuð fréttasíða á Facebook með
upplýsingum um framgang máls-
ins. Aðspurð hvort hún haldi að fólk
muni taka vel í söfnunina segir Mar-
grét: „Ég trúi ekki öðru. Ég hef trú á
því að allt heiðarlegt og hugsandi
finni hjá sér löngun til að leggja söfn-
uninni lið. Hver þúsundkall skipt-
ir máli. Mæðginin mega ekki enda á
götunni.“
n Hafnarfjarðarbær vill bera út móður og veikan son n Ókunnug kona setur söfnun af stað
Þeir sem vilja styrkja baráttu Guðrúnar
geta lagt inn fjárframlög á eftirfarandi
reikning: 526-14-405409
Kennitala: 170759-5409
Grét við lesturinn Margrét heldur hér á grein DV um Guðrúnu og handskrifaðri tilkynningu sem hún afhenti blaðamanni DV
Dregin fyrir dóm Guðrún hefur ekki efni á
að ráða sér lögfræðing.
Baldur Eiríksson
blaðamaður skrifar baldure@dv.is
16 Fréttir 27.–29. júlí 2012 Helgarblað
„Ég grét á
meðan ég las
í gegnum viðtalið